یوگند (مجله). مجلۀ یوگند ( به آلمانی: Jugend ) ( به آلمانی: «جوان» ) ( ۱۹۴۰–۱۸۹۶ میلادی ) یک مجلهٔ هنری تأثیرگذار آلمانی بود. این هفته نامه که توسط گئورگ هیرت در مونیخ تأسیس شد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۱۶ میلادی آن را منتشر کرد، در ابتدا قصد داشت هنر و صنایع دستی آلمان را به نمایش بگذارد، اما در عوض به دلیل نمایش نسخۀ آلمانی آر نُوو مشهور شد. همچنین به خاطر تصویرسازی روی جلدهای بسیار درخشان و لحن سرمقاله ای رادیکال و تأثیر آوانگاردش بر هنر و فرهنگ آلمان برای دهه ها شهرت داشت و در نهایت جنبش یوگنداشتیل ( «سبک جوان» ) را در مونیخ و وایمار و مستملکات هنرمندان دارمشتات راه اندازی کرد. [ ۱]
این مجله، همراه با چندین مجلۀ دیگر که کم و بیش همزمان راه اندازی شدند، از جمله: پان، زیمپلیتسیموس، دکوراتیوه کونست ( «هنر تزئینی» ) و دویچه کونست اوند دکوراتسیون ( «هنر و تزئینات آلمانی» ) [ ۲] در مجموع باعث برانگیختن علاقه در بین صنعتگران ثروتمند و هنر سالاری شد که بیشتر علاقه به یوگنداشتیل را از هنر دو بعدی ( طراحی گرافیک ) به هنر سه بعدی ( معماری ) و همچنین هنرهای کاربردی بیشتر گسترش داد. [ ۲] سنت گزامت کونست ورک آلمان ( «اثر هنری درهم آمیخته» ) در نهایت ادغام شد و این علایق را به جنبش باوهاوس تبدیل کرد. [ ۲]
گئورگ هیرت این مجله را در سال ۱۸۹۶ میلادی برای راه اندازی یک رنسانس فرهنگی جدید در مونیخ تأسیس کرد. از همان ابتدا، او قصد داشت مجلات را کلکسیونی و در نتیجه متمایز کند. [ ۳] در هفت جلد اول، او بیش از ۲۵۰ هنرمند را به نمایش گذاشت که اکثریت آن ها ناشناخته بودند. [ ۳] پس از جنگ جهانی اول، این مجله با حضور هنرمندان جوان از مد افتاد. [ ۳] از جمله مشارکت کنندگان ثابت آن برونو پال بود.
هیرت به مدت ۲۰ سال سرپرستی مجله را بر عهده داشت و در سال ۱۹۱۶ میلادی درگذشت. فرانتس شوئنبرنر ناشر شد و مجموعه ای از ویراستاران هنری در جلد و تصویرسازی های آن نقش داشتند، از جمله: هانس ای. هیرش، تئودور ریگلر و ولفگانگ پتزت، به همراه فریتز فون اوستینی و آلبرت متیو برای ویرایش متون، و هاینریش فرانتس لانگ به عنوان ویرایشگر عکس.
همان طور که جاه طلبی های اولیه هنرها و صنایع دستی کم رنگ شد و هنر نو آلمانی بر زیبایی شناسی مجله تسلط یافت، تصاویر نمادین از جوانان برهنه در صحنه های ایده آل طبیعت بیشتر به تصویر کشیده شد. [ ۴] همراه با دیگر نمادهای طبیعت در جادویی ترین حالت خود — نیمف ها، سانتورها، و ساتیرها — ارتباط بین یوگنداشتیل و جنبش لبنس رفورم ( «اصلاح زندگی» ) که بازگشت به یک سبک زندگی «طبیعی» را تشویق می کرد، رشد کرد. [ ۴] این مجله علاوه بر تصاویر مدرن و تزئینات آر نُوو، هنر امپرسیونیستی و اکسپرسیونیستی را نیز به نمایش می گذاشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین مجله، همراه با چندین مجلۀ دیگر که کم و بیش همزمان راه اندازی شدند، از جمله: پان، زیمپلیتسیموس، دکوراتیوه کونست ( «هنر تزئینی» ) و دویچه کونست اوند دکوراتسیون ( «هنر و تزئینات آلمانی» ) [ ۲] در مجموع باعث برانگیختن علاقه در بین صنعتگران ثروتمند و هنر سالاری شد که بیشتر علاقه به یوگنداشتیل را از هنر دو بعدی ( طراحی گرافیک ) به هنر سه بعدی ( معماری ) و همچنین هنرهای کاربردی بیشتر گسترش داد. [ ۲] سنت گزامت کونست ورک آلمان ( «اثر هنری درهم آمیخته» ) در نهایت ادغام شد و این علایق را به جنبش باوهاوس تبدیل کرد. [ ۲]
گئورگ هیرت این مجله را در سال ۱۸۹۶ میلادی برای راه اندازی یک رنسانس فرهنگی جدید در مونیخ تأسیس کرد. از همان ابتدا، او قصد داشت مجلات را کلکسیونی و در نتیجه متمایز کند. [ ۳] در هفت جلد اول، او بیش از ۲۵۰ هنرمند را به نمایش گذاشت که اکثریت آن ها ناشناخته بودند. [ ۳] پس از جنگ جهانی اول، این مجله با حضور هنرمندان جوان از مد افتاد. [ ۳] از جمله مشارکت کنندگان ثابت آن برونو پال بود.
هیرت به مدت ۲۰ سال سرپرستی مجله را بر عهده داشت و در سال ۱۹۱۶ میلادی درگذشت. فرانتس شوئنبرنر ناشر شد و مجموعه ای از ویراستاران هنری در جلد و تصویرسازی های آن نقش داشتند، از جمله: هانس ای. هیرش، تئودور ریگلر و ولفگانگ پتزت، به همراه فریتز فون اوستینی و آلبرت متیو برای ویرایش متون، و هاینریش فرانتس لانگ به عنوان ویرایشگر عکس.
همان طور که جاه طلبی های اولیه هنرها و صنایع دستی کم رنگ شد و هنر نو آلمانی بر زیبایی شناسی مجله تسلط یافت، تصاویر نمادین از جوانان برهنه در صحنه های ایده آل طبیعت بیشتر به تصویر کشیده شد. [ ۴] همراه با دیگر نمادهای طبیعت در جادویی ترین حالت خود — نیمف ها، سانتورها، و ساتیرها — ارتباط بین یوگنداشتیل و جنبش لبنس رفورم ( «اصلاح زندگی» ) که بازگشت به یک سبک زندگی «طبیعی» را تشویق می کرد، رشد کرد. [ ۴] این مجله علاوه بر تصاویر مدرن و تزئینات آر نُوو، هنر امپرسیونیستی و اکسپرسیونیستی را نیز به نمایش می گذاشت.
wiki: یوگند (مجله)