یونیکس یک سیستم عامل مبناست. تقریباً پایه تمامی سیستم های عامل یا داس است یا یونیکس. ساده ترین تفاوت این دو سلسله، کاربرد به ترتیب \ و / برای انتساب یک زیرشاخه است، که باعث خطای زمان اجرا در اجرای برنامه ها و اپهای نوشته شده در سکوهای لینوکس و مک در ویندوز و بالعکس می شود.
یونیکس های رسمی عبارتند از:
• BSD از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
• AIX از آی بی ام
• SunOS/سولاریس از سان مایکروسیستمز
• زنیکس از مایکروسافت
یونیکس های غیررسمی با آن که با استانداردهای یونیکس سازگارند، اما توسعه دهندگان یونیکس تأییدشان نکردند و حق استفاده از نام Unix را ندارند. اینها عبارتند از:
• مینیکس
• فری بی اس دی
• نت بی اس دی
• اپن بی اس دی
• دراگون فلی بی اس دی
یونیکس یک سیستم عامل چند کاربره با قابلیت چندکارگی است.
اصطلاح یونیکس سنتی ممکن است برای توصیف سیستم عامل هایی که مشخصات و ویژگی های نسخه ۷ یونیکس یا نسخه ۵ یونیکس را دارند، استفاده شود. هنگامی که کن تامسون هنوز به مولتیکس دسترسی داشت، شبیه سازهایی برای سیستم صفحه بندی و فایل سیستم نوشت. او همچنین یک بازی رایانه ای به نام سفر فضایی نوشت، اما این بازی برای اجرا شدن به یک ماشین کارامدتر و ارزان تر احتیاج داشت و سرانجام او یک پی دی پی - ۷ کم استفاده در آزمایشگاه های بل پیدا کرد. در سال ۱۹۶۹ تیمی به رهبری تامسون و ریچی، بر روی این ماشین پی دی پی - ۷ یک سیستم فایل سلسله مراتبی، مفاهیم فرایند و فایل دستگاه، یک مفسر خط فرمان و تعدادی برنامه کوچک دیگر نوشتند.
سیستم های یونیکس امروزی به شاخه های مختلفی تبدیل شده است که در مرور زمان به دست شرکت مخابرات آمریکا توسعه داده شده اند. یونیکس طوری طراحی شده است تا قابل انتقال به هر سیستم چندکاره و چندکاربره باشد. سیستم های یونیکس با ایده های جدیدی که مطرح کرده اند، شناخته می شوند: پرونده های متنی ساده، مفسر خط فرمان و فایل سیستم سلسله مراتبی و غیره. در مهندسی نرم افزار، از یونیکس به خاطر زبان برنامه نویسی سی و فلسفه یونیکس یاد می شود.
توسعه یونیکس در سال ۱۹۶۹ به دست گروهی از کارمندان آزمایشگاه های بل متعلق به شرکت مخابرات آمریکا آغاز شد. اعضای این گروه کن تامسون، دنیس ریچی، برایان کرنیگان، داگلاس مکیلروی، مایکل لسک و جو اوسانا بودند. یونیکس در آغاز به زبان اسمبلی نوشته شد اما در سال ۱۹۷۳ به طور کلی به زبان سی بازنویسی شد، که این کار توسعه یونیکس و پورت کردن آن به دیگر platform ( سکو ) ها را ساده تر می کرد. یونیکس در ابتدا برای استفاده در بل سیستم در نظر گرفته شد ولی از اواخر دهه ۷۰ شرکت مخابرات آمریکا مجوز یونیکس را به طرف های بیرونی مختلفی داد که منجر به گونه های آکادمیک و تجاری از یونیکس شد، مانند BSD از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، AIX از آی بی ام، SunOS/سولاریس از سان مایکروسیستمز و زنیکس از مایکروسافت. شرکت تلفن و تلگراف آمریکا در ابتدای دهه ۹۰ حقوق خود در یونیکس را به شرکت نوول فروخت که نوول هم تجارت یونیکس را به شرکت سانتا کروز اوپریشن در سال ۱۹۹۵ فروخت؛ ولی نشان تجاری یونیکس در اختیار اوپن گروپ که یک کنسرسیوم استانداردهای تجاری است قرار گرفت و این گروه این نشان را به نام خود ثبت کرده است. تنها سیستم هایی که به صورت کامل با مشخصات یونیکس یکتا سازگار باشند و مبلغی پول به کنسرسیوم اوپن گروپ بپردازند، واجد شرایط استفاده از نام یونیکس هستند. دیگر سیستم ها می توانند شبه یونیکس نامیده شوند، هرچند که مؤسسه اوپن گروپ این نام را رد کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیونیکس های رسمی عبارتند از:
• BSD از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
• AIX از آی بی ام
• SunOS/سولاریس از سان مایکروسیستمز
• زنیکس از مایکروسافت
یونیکس های غیررسمی با آن که با استانداردهای یونیکس سازگارند، اما توسعه دهندگان یونیکس تأییدشان نکردند و حق استفاده از نام Unix را ندارند. اینها عبارتند از:
• مینیکس
• فری بی اس دی
• نت بی اس دی
• اپن بی اس دی
• دراگون فلی بی اس دی
یونیکس یک سیستم عامل چند کاربره با قابلیت چندکارگی است.
اصطلاح یونیکس سنتی ممکن است برای توصیف سیستم عامل هایی که مشخصات و ویژگی های نسخه ۷ یونیکس یا نسخه ۵ یونیکس را دارند، استفاده شود. هنگامی که کن تامسون هنوز به مولتیکس دسترسی داشت، شبیه سازهایی برای سیستم صفحه بندی و فایل سیستم نوشت. او همچنین یک بازی رایانه ای به نام سفر فضایی نوشت، اما این بازی برای اجرا شدن به یک ماشین کارامدتر و ارزان تر احتیاج داشت و سرانجام او یک پی دی پی - ۷ کم استفاده در آزمایشگاه های بل پیدا کرد. در سال ۱۹۶۹ تیمی به رهبری تامسون و ریچی، بر روی این ماشین پی دی پی - ۷ یک سیستم فایل سلسله مراتبی، مفاهیم فرایند و فایل دستگاه، یک مفسر خط فرمان و تعدادی برنامه کوچک دیگر نوشتند.
سیستم های یونیکس امروزی به شاخه های مختلفی تبدیل شده است که در مرور زمان به دست شرکت مخابرات آمریکا توسعه داده شده اند. یونیکس طوری طراحی شده است تا قابل انتقال به هر سیستم چندکاره و چندکاربره باشد. سیستم های یونیکس با ایده های جدیدی که مطرح کرده اند، شناخته می شوند: پرونده های متنی ساده، مفسر خط فرمان و فایل سیستم سلسله مراتبی و غیره. در مهندسی نرم افزار، از یونیکس به خاطر زبان برنامه نویسی سی و فلسفه یونیکس یاد می شود.
توسعه یونیکس در سال ۱۹۶۹ به دست گروهی از کارمندان آزمایشگاه های بل متعلق به شرکت مخابرات آمریکا آغاز شد. اعضای این گروه کن تامسون، دنیس ریچی، برایان کرنیگان، داگلاس مکیلروی، مایکل لسک و جو اوسانا بودند. یونیکس در آغاز به زبان اسمبلی نوشته شد اما در سال ۱۹۷۳ به طور کلی به زبان سی بازنویسی شد، که این کار توسعه یونیکس و پورت کردن آن به دیگر platform ( سکو ) ها را ساده تر می کرد. یونیکس در ابتدا برای استفاده در بل سیستم در نظر گرفته شد ولی از اواخر دهه ۷۰ شرکت مخابرات آمریکا مجوز یونیکس را به طرف های بیرونی مختلفی داد که منجر به گونه های آکادمیک و تجاری از یونیکس شد، مانند BSD از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، AIX از آی بی ام، SunOS/سولاریس از سان مایکروسیستمز و زنیکس از مایکروسافت. شرکت تلفن و تلگراف آمریکا در ابتدای دهه ۹۰ حقوق خود در یونیکس را به شرکت نوول فروخت که نوول هم تجارت یونیکس را به شرکت سانتا کروز اوپریشن در سال ۱۹۹۵ فروخت؛ ولی نشان تجاری یونیکس در اختیار اوپن گروپ که یک کنسرسیوم استانداردهای تجاری است قرار گرفت و این گروه این نشان را به نام خود ثبت کرده است. تنها سیستم هایی که به صورت کامل با مشخصات یونیکس یکتا سازگار باشند و مبلغی پول به کنسرسیوم اوپن گروپ بپردازند، واجد شرایط استفاده از نام یونیکس هستند. دیگر سیستم ها می توانند شبه یونیکس نامیده شوند، هرچند که مؤسسه اوپن گروپ این نام را رد کرده است.
wiki: یونیکس