یونی کُد[ ۱] ( به انگلیسی: Unicode ) یک کدبندی نویسه و نمایش و پردازش متن به اکثر زبان های دنیا[ ۲] است. هر زبان یک قالب یونی کد دارد.
این استاندارد هماهنگ با مجموعه جهانی نویسه ها تألیف شده است و به صورت کتابی به نام 'The Unicode Standard' منتشر شده است. آخرین ویرایش این استاندارد شامل بیش از ۱۱۰۰۰۰ نویسه و ۱۰۰ نماد، مجموعه ای از نمودارهای کد برای مرجع تصویری، روش رمزگذاری و مجموعه ای از استاندارد رمزگذاری کاراکتر، شمارش خواص شخصیت مانند حروف بزرگ و کوچک، مجموعه ای از مرجع فایل های داده های کامپیوتر و تعدادی موارد مربوط مانند جزئیات نویسه، برابری یونی کد، رندر کردن، نظم و صفحه نمایش دو جهته ( برای نمایش صحیح متن حاوی اسکریپت راست به چپ مانند عربی، فارسی و عبری، و اسکریپت های سمت چپ به راست ) می باشد. تا تاریخ مارس ۲۰۱۹، آخرین ویرایش، یونیکد ۱۲٫۰ است.
موفقیت یونیکد در یکی کردن کد بندی نویسه ها سبب استفاده گسترده اش در جهانی سازی و بومی سازی نرم افزارها شده است. این استاندارد در بسیاری از فناوری های اخیر پیاده شده است از جمله: اکس ام ال، زبان برنامه نویسی جاوا، چارچوب دات نت مایکروسافت و سیستم عامل های مدرن.
یونیکد می تواند توسط کدبندی های مختلفی پیاده سازی شود. پرکاربردترین رمز نگاری ها عبارت اند از: UTF - 8، و UCS - 2 که دیگر اعتبار ندارد، و UTF - 16.
کدبندی UTF - 8 برای کدبندی های موجود در استاندارد اسکی تنها ۱ بایت استفاده می کند. کد نویسه های موجود در رمز نگاری اسکی، در هر دو کدبندی یکی است. این رمز نگاری حداکثر ۴ بایت برای هر نویسه استفاده می کند. UCS - 2 برای تمام نویسه ها از ۲ بایت استفاده می کند بنابراین نمی تواند تمام نویسه های موجود در استاندارد فعلی یونیکد را کدبندی کند. UTF - 16 کدبندی UCS - 2 را گسترش می دهد و برای نویسه های باقی مانده از ۴ بایت استفاده می کند.
هدف یونیکد رفع محدودیت های موجود در کدبندی نویسه های قدیمی است، مانند کدبندی هایی که بر پایه استاندارد ISO 8859 تعریف شده اند، که استفاده گسترده ای در کشورهای مختلف پیدا کرده اند، ولی با یکدیگر سازگار نیستند. بسیاری از کدبندی های قدیمی این مشکل مشترک را دارند که امکان پردازش متن های دوزبانه ( معمولا به وسیله نویسه های لاتین و نمادهای محلی ) را فراهم می کنند، ولی پردازش بیش از دو زبان را ممکن نمی کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین استاندارد هماهنگ با مجموعه جهانی نویسه ها تألیف شده است و به صورت کتابی به نام 'The Unicode Standard' منتشر شده است. آخرین ویرایش این استاندارد شامل بیش از ۱۱۰۰۰۰ نویسه و ۱۰۰ نماد، مجموعه ای از نمودارهای کد برای مرجع تصویری، روش رمزگذاری و مجموعه ای از استاندارد رمزگذاری کاراکتر، شمارش خواص شخصیت مانند حروف بزرگ و کوچک، مجموعه ای از مرجع فایل های داده های کامپیوتر و تعدادی موارد مربوط مانند جزئیات نویسه، برابری یونی کد، رندر کردن، نظم و صفحه نمایش دو جهته ( برای نمایش صحیح متن حاوی اسکریپت راست به چپ مانند عربی، فارسی و عبری، و اسکریپت های سمت چپ به راست ) می باشد. تا تاریخ مارس ۲۰۱۹، آخرین ویرایش، یونیکد ۱۲٫۰ است.
موفقیت یونیکد در یکی کردن کد بندی نویسه ها سبب استفاده گسترده اش در جهانی سازی و بومی سازی نرم افزارها شده است. این استاندارد در بسیاری از فناوری های اخیر پیاده شده است از جمله: اکس ام ال، زبان برنامه نویسی جاوا، چارچوب دات نت مایکروسافت و سیستم عامل های مدرن.
یونیکد می تواند توسط کدبندی های مختلفی پیاده سازی شود. پرکاربردترین رمز نگاری ها عبارت اند از: UTF - 8، و UCS - 2 که دیگر اعتبار ندارد، و UTF - 16.
کدبندی UTF - 8 برای کدبندی های موجود در استاندارد اسکی تنها ۱ بایت استفاده می کند. کد نویسه های موجود در رمز نگاری اسکی، در هر دو کدبندی یکی است. این رمز نگاری حداکثر ۴ بایت برای هر نویسه استفاده می کند. UCS - 2 برای تمام نویسه ها از ۲ بایت استفاده می کند بنابراین نمی تواند تمام نویسه های موجود در استاندارد فعلی یونیکد را کدبندی کند. UTF - 16 کدبندی UCS - 2 را گسترش می دهد و برای نویسه های باقی مانده از ۴ بایت استفاده می کند.
هدف یونیکد رفع محدودیت های موجود در کدبندی نویسه های قدیمی است، مانند کدبندی هایی که بر پایه استاندارد ISO 8859 تعریف شده اند، که استفاده گسترده ای در کشورهای مختلف پیدا کرده اند، ولی با یکدیگر سازگار نیستند. بسیاری از کدبندی های قدیمی این مشکل مشترک را دارند که امکان پردازش متن های دوزبانه ( معمولا به وسیله نویسه های لاتین و نمادهای محلی ) را فراهم می کنند، ولی پردازش بیش از دو زبان را ممکن نمی کنند.
wiki: یونی کد