یوسف بن عبدالقادر اسیر

[ویکی فقه] اَسیر، یوسف بن عبدالقادر بن محمد حسینی ۲۳۰-۳۰۷ق / ۸۱۵- ۸۸۹م ، ادیب ، فقیه ، شاعر و روزنامه نگار لبنانی است .
یکی از نیاکان او در پی جنگی با اروپاییان ، مدتی در مالت به اسارت به سر برد و به همین سبب ، او و خاندانش به اسیر معروف شدند.
زادگاه و تحصیلات
اسیر در صیدا زاده شد و در همان جا به حفظ قرآن و فراگیری مقدمات ادب پرداخت و از درس استادانی چون احمد شرمبالی بهره برد. او چون پیشه پدر بازرگان خویش را بر نمی تافت ، در ۷ سالگی به دمشق رفت و چند ماه در مدرسه مرادیه آن شهر دانش آموخت ، ولی مرگ پدر او را ناگزیر ساخت که به صیدا باز گردد و برای اداره امور خانواده حرفه پدر را دنبال کند. با این همه ، دلبستگی او به علم و ادب ، شوق سفر را بار دیگر در دل او برانگیخت و او در اواخر سال ۲۵۰ق / ۸۳۴م به قاهره رفت و در الازهر مدت سال ، به فراگیری دانشهای ادبی و دینی عصر پرداخت .
شهرت علمی
استادی و احاطه علمی او در آن زمان مایه شهرت وی شده بود تا آن جا که در مجالس بزرگان در قاهره شرکت می جست و به آموزش فرزندان ایشان می پرداخت و در امتحانات عمومی مدارس عالی حاضر می شد و به طرح سؤالهای آنها می پرداخت . البته تحولات و تغییرات گسترده عصر محمدعلی پاشا در مصر بی شک بر این دانش آموخته جوان الازهر تأثیر عمیق داشت.
بازگشت به زادگاه
...