یو

برایِ نمونه هایِ بیشتر از این واژه به
وَندیدادِ اوستا:
V. 5. 52, 53, 54 / V. 16. 6, 7/ V. 3. 4/ V. 9. 53 /V. 7. 35 و . . . .
یَشتِ اوستا:
Y. 8. 29
فرهنگِ اویم ایوک:
F. 4. g
نگاه بیندازید.
در زبانِ سانسکریت نیز واژه یِ " yava " آمده است و ترگویه ( =ترجمه ) یِ این واژه یِ آریایی به پهلوی " ژورتاک: žurtāk" بوده است.
واژه یِ " یَوَ: yava" یا "یَو:yao " در واژگانِ همیوخته ای بمانندِ " yao. karš " ( که در آن، karš همان " کِشت کردن، شخم زدن" است ) ، " yavō. fraϑah " و. . . نیز آمده است.
همچنین در زبانِ اوستایی واژگانِ " یَون - : - yaon " و " یَوَن: yavan" به چهایِ زیر بوده است:
1 - "غله زار" ( برابر با واژه یِ " Getreidefeld " از زبانِ آلمانی )
( در اینباره به سی روچَکِ اوستا ( =سی روزه اوستا ) : S. 1. 7 نگاه بیاندازید. )
2 - " غله دان، انبارِ غله" ( برابر با واژه یِ " Getreide - speicher" از زبانِ آلمانی )
( در اینباره به وَندیدادِ اوستا: V. 17. 3 نگاه بیاندازید. )
" یَون: yaon" یا " یَوَن: yavan" از زبانِ اوستایی برابر با واژگانِ " ژورتَک:žurtak " و " ژورت دان: žurt dān " از زبانِ پهلوی است.
در اینجا به روشنی می توان دید که " یون - " از واژه یِ " یونجه" برآمده از همین واژه یِ اوستاییِ " - yaon " و " - yavan " است که این نیز خود برگرفته از واژه یِ اوستاییِ "یَو - : - yao " و " یَوَ - : - yava" می باشد؛ پسوندِ " - جه" نیز همان پسوندِ پارسیِ " - چه" است.
نکته 1 :
واژه یِ " یون - " از " یونجه" در زبانِ اوستایی دارایِ دو تکواژ است؛ چراکه از " یَوَ:yava یا یَو:yao" ریشه گرفته است.
این درحالیکه است که چنین ریشه ای در زبانهایِ اَنیرانی همچون مغولی - شبه مغولی وجود ندارد و "یون" در این زبانها به خودیِ خود یک واژه است که فروکاهش پذیر به تکواژهایِ کوچکتر نیست؛ از اینرو این واژه ایرانی است و در زبانهای اَنیرانی "وامواژه" است.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
بررسیِ ریشه شناختیِ واژه یِ " جو" در زبانِ پارسی:
در زبانهایِ کهنِ ایران دگرگونیِ آواییِ " ی:y" و " ج:j" در آوایِ آغازینِ واژگان به فراوانی یافته می شود:
نمونه ها:
یادو ( اوستایی ) / جادو
یَشن ( اوستایی ) /جَشن
یاکَر ( اوستایی ) / جگَر
یوختَ ( اوستایی ) /جُفت
یوی ( yōy ) /جوی ( jōy )
و. . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگشتها:
1 - "وَندیداد اوستا"
2 - نبیگِ "سی روزه کوچک سی روزه بزرگ" ( دکتر دهدشتی )
3 - ستونهایِ 1265 تا 1268 از نبیگِ " فرهنگنامه زبان ایرانیِ کهن" ( کریستین بارتولومه )

یِنَه ایخِی؟= این را میخواهی؟ ( نمیگیم یونه )
پَ یِه چِنِه؟! =پس این چیه؟! ( نمیگیم یو چنه ( ُ ) نمیگیره

چنانکه در رویه 1183 از نبیگ ( فرهنگ واژه های اوستا ) آمده است:

آریایی می باشد و در کشور ایران هر کجا از این دو واژه است استفاده شده بیانگر ونماد ریشه قوم آریایی می باشد. همانندنام خود کشورمان ا ی ران وای رانا وسپس ایران نامیده شد. یا کشور عراق که ابتدا ایراک وبعدها عراق خوانده شد. بی شک یوتاب خواهر آریوبرزو سردار نامی که جوانمردانه تا آخرین لحظه در مقابل سپاه اسکندر مقاومت نمودند . از قوم آریایی بوده وپیش وند نامشان یو وآریو نشانگر آریایی بودنشان می باشد. با مثالهای گوناگون مشابه که در اینجا نمی گنجد طایفه یونکی ابتدا آریونکی بوده که از دو بخش یو نکی ساخته شده که یومخفف و نمایانگر آریو ونکی مخفف نیکی می باشد وبه زبان عامیانه یونکی تلفظ می گردد. وآریونکی مترادف ایرنیکی ودرنتیجه اینکی مخفف ایر نیکی وبه معنی آریایی نیک کردار می باشد

تمدنش از حمله اسکندر واعراب ومغول مصون نمانده وبقایای شهرشان سوختگی تمدنشان را گوا است. اماآثاری در این بلاد نمایانگر هضم فرهنگ بی گانه درفرهنگ غنی این سرزمین وجود دارد. در مثل این رابس که این طایفه را رئیسان وبزرگ طایفه رارئیس مینامند