[ویکی فقه] ینابیع المودة لذوی القربی (کتاب). کتابی است در زندگانی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بخصوص حضرت علی علیه السّلام که توسط قندوزی یکی از عالمان اهل سنت در قرن سیزدهم هجری نوشته شده است. مؤلف، هدف خود را از تالیف این کتاب، ادای دین به پیامبر دانسته است؛ زیرا خداوند ، دوستی نزدیکان آن حضرت را مزد رسالت او می داند.
این کتاب بدون آنکه تنظیم خاص و فصل بندی کاملی داشته باشد مطالبی در باره مناقب امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و چند تن از اهل بیت پیامبر مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است.
این کتاب بدون آنکه تنظیم خاص و فصل بندی کاملی داشته باشد مطالبی در باره مناقب امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و چند تن از اهل بیت پیامبر مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است.
[ویکی شیعه] ینابیع المودة لذوی القربی (کتاب). یَنابیعُ المَوَدّة لِذَوی القُرْبی (چشمه سار دوستی و محبت به ذوی القربی) کتابی درباره زندگانی اهل بیت پیامبر اسلام(ص)، فضایل آنان و ارزش مودت ایشان به خصوص حضرت علی(ع)، نوشته سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی (متوفای ۱۲۹۴ق) از عالمان اهل سنت حنفی مذهب در قرن سیزدهم هجری. مؤلف، کتاب را در صد باب با موضوعات مختلف و بدون نظم خاصی آورده و در آن از منابع شیعی هم استفاده کرده. این اثر به فارسی ترجمه شده است.
سلیمان بن ابراهیم قندوزی بلخی از عالمان حنفی مذهب اهل سنت و صوفی است که در سال ۱۲۳۰هجری در قندوز (یکی از شهرهای افغانستان کنونی) در حوالی بلخ به دنیا آمد. پس از آموزش علوم اولیه به بخارا رفت و سپس به هند سفر کرد و در آنجا به اهل طریقت پیوست و در سیر و سلوک و تفقه در دین، به درجات عالی رسید. پس از مدتی به وطن خود بازگشت و به هدایت و ارشاد مردم پرداخت. در سال ۱۲۶۹ به عزم مکه حرکت کرد، اما در بغداد و قونیه متوقف شد و در آنجا به تحصیل و تدریس و ارشاد مردم پرداخت. مدتی هم مسند شیخ طریقت را عهدهدار شد و سرانجام در سال ۱۲۹۴ق در قسطنطنیه از دنیا رفت.
سلیمان بن ابراهیم قندوزی بلخی از عالمان حنفی مذهب اهل سنت و صوفی است که در سال ۱۲۳۰هجری در قندوز (یکی از شهرهای افغانستان کنونی) در حوالی بلخ به دنیا آمد. پس از آموزش علوم اولیه به بخارا رفت و سپس به هند سفر کرد و در آنجا به اهل طریقت پیوست و در سیر و سلوک و تفقه در دین، به درجات عالی رسید. پس از مدتی به وطن خود بازگشت و به هدایت و ارشاد مردم پرداخت. در سال ۱۲۶۹ به عزم مکه حرکت کرد، اما در بغداد و قونیه متوقف شد و در آنجا به تحصیل و تدریس و ارشاد مردم پرداخت. مدتی هم مسند شیخ طریقت را عهدهدار شد و سرانجام در سال ۱۲۹۴ق در قسطنطنیه از دنیا رفت.
[ویکی نور] ینابیع المودة لذوی القربی کتابی است در زندگانی اهل بیت پیامبر(ص)، به خصوص حضرت علی(ع) که توسط قندوزی یکی از عالمان اهل سنت در قرن سیزدهم هجری نوشته شده است. مؤلف، هدف خود را از تألیف این کتاب، ادای دین به پیامبر دانسته است؛ زیرا خداوند، دوستی نزدیکان آن حضرت را مزد رسالت او می داند.
این کتاب بدون آنکه تنظیم خاص و فصل بندی کاملی داشته باشد، مطالبی را درباره مناقب امیرالمؤمنین علی(ع) و چند تن از اهل بیت پیامبر، مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است.
قندوزی کتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخی از این منابع عبارتند از: صحاح سته، مناقب ابونعیم، مناقب ابن مغازلی، فرائد السمطین، مناقب خوارزمی .
در چاپ چهار جلدی کتاب، مجلد چهارم به فهرست ها اختصاص دارد. جلد اول مخصوص حضرت علی(ع)، جلد دوم ادامه مطالب جلد اول به اضافه روایاتی در فضیلت حضرت زهرا و حضرت خدیجه و امام حسن(ع) و جلد سوم باز هم درباره اهل بیت و حضرت مهدی است.
شیوه مؤلف، نقل از منابع پیش از خود است. مجموع ابواب کتاب، یک صد باب است که هر باب به موضوع خاص یا مطالب کتابی خاص می پردازد. هرچند قندوزی از منابع مختلف و متعددی استفاده کرده و روایات خود را به آن کتب استناد داده و نام آنها را هم آورده است، لیکن در بخش هایی که یک باب را به کتاب خاصی اختصاص داده از آثار زیر بهره برده است: مقتل ابومخنف، الصواعق المحرقة، فصل الخطاب خواجه پارسا نجاری، درة المعارف بسطامی، الدر المنظم محمد بن طلحه حلبی، المطالب العالیة، المحجة فی ما نزل فی القائم الحجة و آثاری از این دست که بسیاری از آنها جزو منابع کهن و معتبر بشمار نمی روند. مؤلف در موارد زیادی یک روایت را تکرار کرده است.
در مجموع، کتاب ینابیع، به بخشی از زندگانی اهل بیت و آن هم مناقب آنان و از میان ایشان حضرت علی(ع) می پردازد و همه مطالب او جمع آوری روایات پیشینیان است و چنان که گفته شد ترتیب و تنظیم خاصی در کتاب دیده نمی شود؛ مثلا در بین نقل فضائل علی(ع) باب دیگری درباره فضائل همه اهل بیت آورده و دوباره به مهدی پرداخته است. قندوزی در تألیف این اثر از منابع شیعه نیز استفاده کرده است. از اینکه مطالبی درباره حروف و خواص آنها بیان می کند، پیداست که مؤلف علاقه ای به این موضوعات داشته است.
این کتاب بدون آنکه تنظیم خاص و فصل بندی کاملی داشته باشد، مطالبی را درباره مناقب امیرالمؤمنین علی(ع) و چند تن از اهل بیت پیامبر، مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است.
قندوزی کتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخی از این منابع عبارتند از: صحاح سته، مناقب ابونعیم، مناقب ابن مغازلی، فرائد السمطین، مناقب خوارزمی .
در چاپ چهار جلدی کتاب، مجلد چهارم به فهرست ها اختصاص دارد. جلد اول مخصوص حضرت علی(ع)، جلد دوم ادامه مطالب جلد اول به اضافه روایاتی در فضیلت حضرت زهرا و حضرت خدیجه و امام حسن(ع) و جلد سوم باز هم درباره اهل بیت و حضرت مهدی است.
شیوه مؤلف، نقل از منابع پیش از خود است. مجموع ابواب کتاب، یک صد باب است که هر باب به موضوع خاص یا مطالب کتابی خاص می پردازد. هرچند قندوزی از منابع مختلف و متعددی استفاده کرده و روایات خود را به آن کتب استناد داده و نام آنها را هم آورده است، لیکن در بخش هایی که یک باب را به کتاب خاصی اختصاص داده از آثار زیر بهره برده است: مقتل ابومخنف، الصواعق المحرقة، فصل الخطاب خواجه پارسا نجاری، درة المعارف بسطامی، الدر المنظم محمد بن طلحه حلبی، المطالب العالیة، المحجة فی ما نزل فی القائم الحجة و آثاری از این دست که بسیاری از آنها جزو منابع کهن و معتبر بشمار نمی روند. مؤلف در موارد زیادی یک روایت را تکرار کرده است.
در مجموع، کتاب ینابیع، به بخشی از زندگانی اهل بیت و آن هم مناقب آنان و از میان ایشان حضرت علی(ع) می پردازد و همه مطالب او جمع آوری روایات پیشینیان است و چنان که گفته شد ترتیب و تنظیم خاصی در کتاب دیده نمی شود؛ مثلا در بین نقل فضائل علی(ع) باب دیگری درباره فضائل همه اهل بیت آورده و دوباره به مهدی پرداخته است. قندوزی در تألیف این اثر از منابع شیعه نیز استفاده کرده است. از اینکه مطالبی درباره حروف و خواص آنها بیان می کند، پیداست که مؤلف علاقه ای به این موضوعات داشته است.
wikinoor: ینابیع_المودة_لذوی_القربی
[ویکی فقه] ینابیع الموده لذوی القربی (کتاب). کتابی است در زندگانی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بخصوص حضرت علی علیه السّلام که توسط قندوزی یکی از عالمان اهل سنت در قرن سیزدهم هجری نوشته شده است. مؤلف، هدف خود را از تالیف این کتاب، ادای دین به پیامبر دانسته است؛ زیرا خداوند ، دوستی نزدیکان آن حضرت را مزد رسالت او می داند.
این کتاب بدون آنکه تنظیم خاص و فصل بندی کاملی داشته باشد مطالبی در باره مناقب امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و چند تن از اهل بیت پیامبر مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است.
منابع
قندوزی کتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخی از این منابع عبارتند از: صحاح سته ،مناقب ابونعیم ،مناقب ابن مغازلی ،فرائد السمطین ،مناقب خوارزمی .
گزارش محتوا
در چاپ چهار جلدی کتاب، مجلد چهارم به فهرستها اختصاص دارد. جلد اول مخصوص حضرت علی علیه السلام، جلد دوم ادامه مطالب جلد اول به اضافه روایاتی در فضیلت حضرت زهرا و حضرت خدیجه و امام حسن علیه السّلام و جلد سوم باز هم در باره اهل بیت و مهدی است.شیوه مؤلف، نقل از منابع پیش از خود است. مجموع ابواب کتاب یکصد باب است که هر باب به موضوع خاص یا مطالب کتابی خاص می پردازد. هر چند قندوزی از منابع مختلف و متعددی استفاده کرده و روایات خود را به آن کتب استناد داده و نام آنها را هم آورده است. لیکن در بخش هایی که یک باب را به کتاب خاصی اختصاص داده از آثار زیر بهره برده است: مقتل ابو مخنف ، الصواعق المحرقه، فصل الخطاب خواجه پارسا نجاری، درة المعارف بسطامی،الدر المنظم محمد بن طلحه حلبی،المطالب العالیه ،المحجة فیما نزل فی القائم الحجة و آثاری از این دست که بسیاری از آنها جزو منابع کهن و معتبر به شمار نمی روند. مؤلف در موارد زیادی یک روایت را تکرار کرده است.در مجموع، کتاب ینابیع به بخشی از زندگانی اهل بیت و آن هم مناقب آنان و از میان ایشان حضرت علی علیه السّلام می پردازد و همه مطالب او جمع آوری روایات پیشینیان است و چنانکه گفته شد ترتیب و تنظیم خاصی در کتاب دیده نمی شود مثلا در بین نقل فضائل علی علیه السّلام باب دیگری در باره فضائل همه اهل بیت آورده و دوباره به مهدی پرداخته است. قندوزی در تالیف این اثر از منابع شیعه نیز استفاده کرده است. از اینکه مطالبی در باره حروف و خواص آنها بیان می کند پیداست که مؤلف علاقه ای به این موضوعات داشته است.
منبع
...
این کتاب بدون آنکه تنظیم خاص و فصل بندی کاملی داشته باشد مطالبی در باره مناقب امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و چند تن از اهل بیت پیامبر مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است.
منابع
قندوزی کتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخی از این منابع عبارتند از: صحاح سته ،مناقب ابونعیم ،مناقب ابن مغازلی ،فرائد السمطین ،مناقب خوارزمی .
گزارش محتوا
در چاپ چهار جلدی کتاب، مجلد چهارم به فهرستها اختصاص دارد. جلد اول مخصوص حضرت علی علیه السلام، جلد دوم ادامه مطالب جلد اول به اضافه روایاتی در فضیلت حضرت زهرا و حضرت خدیجه و امام حسن علیه السّلام و جلد سوم باز هم در باره اهل بیت و مهدی است.شیوه مؤلف، نقل از منابع پیش از خود است. مجموع ابواب کتاب یکصد باب است که هر باب به موضوع خاص یا مطالب کتابی خاص می پردازد. هر چند قندوزی از منابع مختلف و متعددی استفاده کرده و روایات خود را به آن کتب استناد داده و نام آنها را هم آورده است. لیکن در بخش هایی که یک باب را به کتاب خاصی اختصاص داده از آثار زیر بهره برده است: مقتل ابو مخنف ، الصواعق المحرقه، فصل الخطاب خواجه پارسا نجاری، درة المعارف بسطامی،الدر المنظم محمد بن طلحه حلبی،المطالب العالیه ،المحجة فیما نزل فی القائم الحجة و آثاری از این دست که بسیاری از آنها جزو منابع کهن و معتبر به شمار نمی روند. مؤلف در موارد زیادی یک روایت را تکرار کرده است.در مجموع، کتاب ینابیع به بخشی از زندگانی اهل بیت و آن هم مناقب آنان و از میان ایشان حضرت علی علیه السّلام می پردازد و همه مطالب او جمع آوری روایات پیشینیان است و چنانکه گفته شد ترتیب و تنظیم خاصی در کتاب دیده نمی شود مثلا در بین نقل فضائل علی علیه السّلام باب دیگری در باره فضائل همه اهل بیت آورده و دوباره به مهدی پرداخته است. قندوزی در تالیف این اثر از منابع شیعه نیز استفاده کرده است. از اینکه مطالبی در باره حروف و خواص آنها بیان می کند پیداست که مؤلف علاقه ای به این موضوعات داشته است.
منبع
...
wikifeqh: ینابیع_الموده
[ویکی شیعه] ینابیع الموده لذوی القربی (کتاب). یَنابیعُ المَوَدّة لِذَوی القُرْبی (چشمه سار دوستی و محبت به ذوی القربی) کتابی درباره زندگانی اهل بیت پیامبر اسلام(ص)، فضایل آنان و ارزش مودت ایشان به خصوص حضرت علی(ع)، نوشته سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی (متوفای ۱۲۹۴ق) از عالمان اهل سنت حنفی مذهب در قرن سیزدهم هجری. مؤلف، کتاب را در صد باب با موضوعات مختلف و بدون نظم خاصی آورده و در آن از منابع شیعی هم استفاده کرده. این اثر به فارسی ترجمه شده است.
سلیمان بن ابراهیم قندوزی بلخی از عالمان حنفی اهل سنت و صوفی است که در سال ۱۲۳۰هجری در قندوز (یکی از شهرهای افغانستان) در حوالی بلخ به دنیا آمد. پس از آموزش علوم اولیه به بخارا رفت و سپس به هند سفر کرد و در آنجا به اهل طریقت پیوست و در سیر و سلوک و تفقه در دین، به درجات عالی رسید. پس از مدتی به وطن خود بازگشت و به هدایت و ارشاد مردم پرداخت. در سال ۱۲۶۹ به عزم مکه حرکت کرد، اما در بغداد و قونیه متوقف شد و در آنجا به تحصیل و تدریس و ارشاد مردم پرداخت. مدتی هم مسند شیخ طریقت را عهدهدار شد و سرانجام در سال ۱۲۹۴ق در قسطنطنیه از دنیا رفت.
در خطبه آغازین کتاب درباه نام آن آمده که آن را به سبب ارتباط با خویشاوندان رسول اکرم(ص) ینابیع المودة نامیده؛ همان کسانی که اهل عبا و اسباب سعادت عُظمی و سرچشمه های برکات کُبرا هستند تا رضای خدا و شفاعت رسول خدا و اهل بیت او پی جویند.
سلیمان بن ابراهیم قندوزی بلخی از عالمان حنفی اهل سنت و صوفی است که در سال ۱۲۳۰هجری در قندوز (یکی از شهرهای افغانستان) در حوالی بلخ به دنیا آمد. پس از آموزش علوم اولیه به بخارا رفت و سپس به هند سفر کرد و در آنجا به اهل طریقت پیوست و در سیر و سلوک و تفقه در دین، به درجات عالی رسید. پس از مدتی به وطن خود بازگشت و به هدایت و ارشاد مردم پرداخت. در سال ۱۲۶۹ به عزم مکه حرکت کرد، اما در بغداد و قونیه متوقف شد و در آنجا به تحصیل و تدریس و ارشاد مردم پرداخت. مدتی هم مسند شیخ طریقت را عهدهدار شد و سرانجام در سال ۱۲۹۴ق در قسطنطنیه از دنیا رفت.
در خطبه آغازین کتاب درباه نام آن آمده که آن را به سبب ارتباط با خویشاوندان رسول اکرم(ص) ینابیع المودة نامیده؛ همان کسانی که اهل عبا و اسباب سعادت عُظمی و سرچشمه های برکات کُبرا هستند تا رضای خدا و شفاعت رسول خدا و اهل بیت او پی جویند.
wikishia: ینابیع_المودة_لذوی_القربی_(کتاب)