یاکوولف یاک - ۱۴۱ ( به روسی: Яковлев Як - 141 ) که با نام یاک - ۱۴۱ نیز شناخته می شود، یک هواپیمای جنگنده مافوق صوت برخاست و فرود عمودی شوروی است که توسط یاکوولف طراحی شده است. [ ۹]
یاکوولف همیشه بر این باور بود که یاک - ۳۸ یک هواپیمای موقت است، و برای کسب تجربه در طراحی و توسعه هواپیماهای نظامی برخاست عمود توسعه یافته است. حتی قبل از معرفی یاک - ۳۸، نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی به دنبال هواپیمای جامع تر با قابلیت های بیشتر از یاک - ۳۸ بود. نتیجه یک قرارداد طراحی بود که در سال ۱۹۷۵ به یاکوولف پیشنهاد شد. برخلاف یاک - ۳۸، این هواپیما باید دارای سرعت مافوق صوت باشد. انتظار می رفت مانورپذیری، رادار و بارهای تسلیحاتی یاک - ۱۴۱ مشابه جنگنده های خط مقدم فعلی مانند سوخو - ۲۷ و میگ - ۲۹ باشد. این هواپیما راهی برای بازگشت به طراحی هواپیماهای جنگنده شوروی در نظر گرفته شد. [ ۱۰]
به دلیل اهمیت و پیچیدگی این پروژه، الکساندر سرگیویچ یاکوولف بخش بزرگی از دفتر طراحی خود را به توسعه جنگنده جدید عمودپرواز اختصاص داد که کمتر از ده مهندس ارشد به طور همزمان روی برنامه ای که «محصول ۴۸» نامیده می شد کار می کردند ( ارتش آن را یاک - ۴۱ نامیده بود ) . بیش از پنجاه طرح از یاکوولف مورد بررسی قرار گرفت. یکی از مشکلات کلیدی طراحی یک هواپیما، رانش بردار و پس سوز بود که برای سرعت های مافوق صوت پایدار ضروری بود. طراحی دو موتوره برای یاک - ۱۴۱ در نظر گرفته شد، اما به دلیل مشکلات فنی لغو شد؛ زیرا از دست دادن یک موتور در هنگام فرود منجر به غلتش به پهلو می شد. زمان قابل توجهی برای ساخت نازل مستطیلی و مسطح مشابه آنچه که بعداً در اف - ۲۲ رپتور آمریکایی استفاده شد، صرف شد. چنین نازلی برای تغییرات در پیکربندی مورد نیاز هم برای بردار رانش و هم برای پرواز مافوق صوت مناسب بود و امکان ایجاد یک دم باریک و کم عمق را داشت. در نهایت، از یک نازل دایره ای استفاده شد. [ ۱۱]
قطعات در معرض حرارت بیش از حد موتورها بودند، و قرار بود ۲۵ درصد هواپیما از گرافیت یا ماده کامپوزیت ساخته شود.
هر سه موتور یاک - ۱۴۱ از طریق یک سیستم دیجیتالی به هم پیوسته کنترل می شدند که می توانست راه اندازی موتور را کنترل کند و نیروی رانش هر سه موتور را در هنگام فرود و پرواز در هوا تعدیل کند. [ ۱۲]
دو نمونه اولیه پرواز
هواپیمای تولیدی پیشنهادی با پسوندهای ریشه پیشروهای بزرگ و سایر پیشرفت ها، به ویژه در مجموعه اویونیک
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیاکوولف همیشه بر این باور بود که یاک - ۳۸ یک هواپیمای موقت است، و برای کسب تجربه در طراحی و توسعه هواپیماهای نظامی برخاست عمود توسعه یافته است. حتی قبل از معرفی یاک - ۳۸، نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی به دنبال هواپیمای جامع تر با قابلیت های بیشتر از یاک - ۳۸ بود. نتیجه یک قرارداد طراحی بود که در سال ۱۹۷۵ به یاکوولف پیشنهاد شد. برخلاف یاک - ۳۸، این هواپیما باید دارای سرعت مافوق صوت باشد. انتظار می رفت مانورپذیری، رادار و بارهای تسلیحاتی یاک - ۱۴۱ مشابه جنگنده های خط مقدم فعلی مانند سوخو - ۲۷ و میگ - ۲۹ باشد. این هواپیما راهی برای بازگشت به طراحی هواپیماهای جنگنده شوروی در نظر گرفته شد. [ ۱۰]
به دلیل اهمیت و پیچیدگی این پروژه، الکساندر سرگیویچ یاکوولف بخش بزرگی از دفتر طراحی خود را به توسعه جنگنده جدید عمودپرواز اختصاص داد که کمتر از ده مهندس ارشد به طور همزمان روی برنامه ای که «محصول ۴۸» نامیده می شد کار می کردند ( ارتش آن را یاک - ۴۱ نامیده بود ) . بیش از پنجاه طرح از یاکوولف مورد بررسی قرار گرفت. یکی از مشکلات کلیدی طراحی یک هواپیما، رانش بردار و پس سوز بود که برای سرعت های مافوق صوت پایدار ضروری بود. طراحی دو موتوره برای یاک - ۱۴۱ در نظر گرفته شد، اما به دلیل مشکلات فنی لغو شد؛ زیرا از دست دادن یک موتور در هنگام فرود منجر به غلتش به پهلو می شد. زمان قابل توجهی برای ساخت نازل مستطیلی و مسطح مشابه آنچه که بعداً در اف - ۲۲ رپتور آمریکایی استفاده شد، صرف شد. چنین نازلی برای تغییرات در پیکربندی مورد نیاز هم برای بردار رانش و هم برای پرواز مافوق صوت مناسب بود و امکان ایجاد یک دم باریک و کم عمق را داشت. در نهایت، از یک نازل دایره ای استفاده شد. [ ۱۱]
قطعات در معرض حرارت بیش از حد موتورها بودند، و قرار بود ۲۵ درصد هواپیما از گرافیت یا ماده کامپوزیت ساخته شود.
هر سه موتور یاک - ۱۴۱ از طریق یک سیستم دیجیتالی به هم پیوسته کنترل می شدند که می توانست راه اندازی موتور را کنترل کند و نیروی رانش هر سه موتور را در هنگام فرود و پرواز در هوا تعدیل کند. [ ۱۲]
دو نمونه اولیه پرواز
هواپیمای تولیدی پیشنهادی با پسوندهای ریشه پیشروهای بزرگ و سایر پیشرفت ها، به ویژه در مجموعه اویونیک
wiki: یاکوولف یاک ۱۴۱