یاوران اشیانه

یاوران آشیانه. یاوران آشیانه ( به انگلیسی: Helpers at the nest ) ، اصطلاحی است که در بوم شناسی رفتاری و زیست شناسی تکاملی برای توصیف ساختار اجتماعی استفاده می شود که در آن نوجوانان و بالغان رسیده از یک یا هر دو جنس در ارتباط با والدین خود می مانند و به جای پراکنده شدن و تولیدمثل خود، به آنها کمک می کنند و نوزادان یا بچه های بعدی را پرورش می دهند. [ ۱] این پدیده برای نخستین بار در پرندگان مورد مطالعه قرار گرفت، جایی که بیشتر رخ می دهد، اما در جانورانی از گروه های مختلف از جمله پستانداران و حشرات نیز شناخته شده است. این یک شکل ساده از زادآوری همیارانه است. اثرات کمک کنندگان معمولاً به یک سود خالص تبدیل می شود، با این حال، مزایا به طور یکنواخت توسط همه یاوران و در بین همه گونه هایی که این رفتار را نشان می دهند پخش نمی شود. [ ۲] چندین توضیح پیشنهادی برای این رفتار وجود دارد، اما تنوع آن و رخدادهای طبقه بندی گسترده منجر به نظریه های قابل پذیرش همزمان می شود. [ ۳]
اصطلاح «یاور» توسط الکساندر اسکوچ در سال ۱۹۳۵ ابداع شد[ ۴] و در سال ۱۹۶۱ با دقت بیشتری در زمینه پرندگان به عنوان "پرنده ای که در آشیانه سازی فردی غیر از جفت خود کمک می کند، یا غذا می دهد یا به گونه ای دیگر به پرنده ای، در هر سنی که نه جفتش باشد و نه فرزند وابسته به او باشد کمک می کند» " تعریف شد. این اصطلاح به عنوان انسان انگاری مورد انتقاد قرار گرفته است، اما همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۵] سایر اصطلاحات مورد استفاده به ویژه در پستانداران، بسته به شرایط خاص، عبارتند از: نامادری ( مراقبت از سوی غیر مادر ) ، دگروالدینی ( alloparental ) ( مراقبت از سوی غیر از والدین ) ، مراقبت همیارانه ( مراقبت توسط یاوران نازادآور ) و مراقبت گروهی ( مراقبت توسط ماده های زادآور ) . [ ۶]
• رفتارشناسی جانوران