یانارداغ ( ترکی آذربایجانی: Yanar Dağ به معنی کوه آتش ) یک منبع گاز طبیعی است که به طور پیوسته در دامنه تپه ای در شبه جزیره آب شوران در دریای خزر در نزدیکی باکو، پایتخت آذربایجان ( کشوری که خود به عنوان سرزمین آتش شناخته می شود ) شعله می کشد. شعله های آتش این منبع از یک لایه ماسه سنگ نازک متخلخل ۳ متر به هوا زبانه می کشد. [ ۱] یانار داغ از نظر اداری متعلق به شهرستان آب شوران آذربایجان است.
برخلاف گل فشان ها، شعله های یانارداغ نسبتاً پیوسته می سوزد، زیرا شامل تراوش مداوم گاز از سطح زیرین است. ادعا می شود که شعله یانارداغ تنها زمانی مورد توجه قرار گرفت که به طور تصادفی توسط یک چوپان در دهه ۱۹۵۰ روشن شد. در این محل نشت گِل یا مایع وجود ندارد و این تفاوتش با گل فشان های نزدیک یعنی لوکباتان و قُبوستان است.
در قلمرو یانارداغ، با فرمان ریاست جمهوری مورخ ۲ مه ۲۰۰۷، ذخیره گاه تاریخی - فرهنگی و طبیعی دولتی تأسیس شد که تحت کنترل سازمان دولتی گردشگری آذربایجان فعالیت می کند. پس از تعمیرات اساسی بین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، موزه یانارداغ و نمایشگاه سنگ یانارداغ کروملچ در محوطه ذخیره گاه راه اندازی شد.
در هزاره اول پیش از میلاد، آتش در دین زرتشتی نقشی بنیادین را ایفا می کرد و به عنوان رابط بین انسان ها و فراطبیعت به شمار می آمد. [ ۲]
آتش یانارداغ هرگز خاموش نمی شود. اطراف این آتشکده روباز فضا پر از بوی گاز شده است. شعله های آتش از دریچه های سازندهای ماسه سنگی سرچشمه می گیرد و از یک پایه به پهنای ۱۰ متر در زیر دامنه تپه، تا ارتفاع ۱۰ متر ( ۳۳ فوت ) زبانه می کشد. [ ۳] اخگرهای سطحی ناشی از انتشار گازهای ثابت از خاک های زیرین است.
حتی سطح نهرهای نزدیک آتش یانارداغ را می توان با کبریت مشتعل کرد. این نهرها که در غیر این صورت آرام به نظر می رسند، به یاناربلاغ معروفند به معنی «چشمه های آتش». چندین چشمه از این دست در مجاورت رودخانه ویلاس چای وجود دارد که مردم محلی در آنجا حمام های درمانی می کنند. [ ۴]
الکساندر دوما، در یکی از بازدیدهای خود از این منطقه، آتشی مشابه را که در منطقه در داخل یکی از آتشکده های زرتشتی که در اطراف آن ساخته شده بود، توصیف کرد. امروزه تنها تعداد انگشت شماری کوه آتشین در جهان وجود دارد و بیشتر آنها در آذربایجان واقع شده اند. به دلیل غلظت زیاد گاز طبیعی در زیر شبه جزیره آب شوران، اخگرهای آتش طبیعی در سراسر دوران باستان در آنجا می سوخت و توسط نویسندگان تاریخی مانند مارکوپولو گزارش شده است. [ ۵] 
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخلاف گل فشان ها، شعله های یانارداغ نسبتاً پیوسته می سوزد، زیرا شامل تراوش مداوم گاز از سطح زیرین است. ادعا می شود که شعله یانارداغ تنها زمانی مورد توجه قرار گرفت که به طور تصادفی توسط یک چوپان در دهه ۱۹۵۰ روشن شد. در این محل نشت گِل یا مایع وجود ندارد و این تفاوتش با گل فشان های نزدیک یعنی لوکباتان و قُبوستان است.
در قلمرو یانارداغ، با فرمان ریاست جمهوری مورخ ۲ مه ۲۰۰۷، ذخیره گاه تاریخی - فرهنگی و طبیعی دولتی تأسیس شد که تحت کنترل سازمان دولتی گردشگری آذربایجان فعالیت می کند. پس از تعمیرات اساسی بین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، موزه یانارداغ و نمایشگاه سنگ یانارداغ کروملچ در محوطه ذخیره گاه راه اندازی شد.
در هزاره اول پیش از میلاد، آتش در دین زرتشتی نقشی بنیادین را ایفا می کرد و به عنوان رابط بین انسان ها و فراطبیعت به شمار می آمد. [ ۲]
آتش یانارداغ هرگز خاموش نمی شود. اطراف این آتشکده روباز فضا پر از بوی گاز شده است. شعله های آتش از دریچه های سازندهای ماسه سنگی سرچشمه می گیرد و از یک پایه به پهنای ۱۰ متر در زیر دامنه تپه، تا ارتفاع ۱۰ متر ( ۳۳ فوت ) زبانه می کشد. [ ۳] اخگرهای سطحی ناشی از انتشار گازهای ثابت از خاک های زیرین است.
حتی سطح نهرهای نزدیک آتش یانارداغ را می توان با کبریت مشتعل کرد. این نهرها که در غیر این صورت آرام به نظر می رسند، به یاناربلاغ معروفند به معنی «چشمه های آتش». چندین چشمه از این دست در مجاورت رودخانه ویلاس چای وجود دارد که مردم محلی در آنجا حمام های درمانی می کنند. [ ۴]
الکساندر دوما، در یکی از بازدیدهای خود از این منطقه، آتشی مشابه را که در منطقه در داخل یکی از آتشکده های زرتشتی که در اطراف آن ساخته شده بود، توصیف کرد. امروزه تنها تعداد انگشت شماری کوه آتشین در جهان وجود دارد و بیشتر آنها در آذربایجان واقع شده اند. به دلیل غلظت زیاد گاز طبیعی در زیر شبه جزیره آب شوران، اخگرهای آتش طبیعی در سراسر دوران باستان در آنجا می سوخت و توسط نویسندگان تاریخی مانند مارکوپولو گزارش شده است. [ ۵]
wiki: یانارداغ