یادگیری اجتماعی

دانشنامه آزاد فارسی

یادگیری اجتماعی (Social learning)
در روان شناسی، یادگیری ای که بیشتر متأثر از عوامل محیطی است تا نیروهای ذاتی یا درونی. مروج اصلی این اصطلاح، که سرمشق گیریهم نامیده می شود، آلبرت باندورا، روان شناس امریکایی، است. او در تحقیقات فراوان خود نشان داده است که کودکان بسیاری از رفتارها ازجمله مشارکت، پرخاشگری، همکاری، تعامل اجتماعی، و خودداری را از دیگران می آموزند. روان شناسانی که کار باندورا را ادامه داده اند، یادگیری اجتماعی براساس مشاهده را فرآیند پیچیده ای دارای سه مرحله دانسته اند: مشاهدۀ واکنش های دیگران، فراگیری آن ها، و پذیرش آن ها همچون الگوهایی برای رفتارهای خود.

پیشنهاد کاربران

بپرس