یادنامه

[ویکی فقه] یادنامه یا یادگار نامه، کتاب یا ویژه نامه ی نشریه ای است که حاوی مجموعه ای از مقالات یا انواع نوشته های دیگر که در بزرگ داشت یک شخصیت ادبی، فرهنگی، هنری، یا جز اینها تدوین شده باشد.
یادنامه یا یادگار نامه، کتاب یا ویژه نامه ی نشریه ای است که حاوی مجموعه ای از مقالات یا انواع نوشته های دیگر که در بزرگ داشت یک شخصیت ادبی، فرهنگی، هنری، یا جز اینها تدوین شده باشد. یادنامه معمولا حاوی زندگی نامه، سال شمار رخدادهای زندگی، افکار و آرای شخص مورد نظر است که دیگران درباره ی وی یا در زمینه های دیگر، اما به یاد و نام وی نگاشته اند.
یادنامه و جشن نامه
معمولا این گونه آثار اگر برای شخصیت درگذشته فراهم شود، «یادنامه» و اگر برای شخصیت زنده گردآوری شود، «جشن نامه» نامیده می شود؛ اما همیشه این چنین نیست؛ مانند یادنامه ی پور داوود که در زمان حیات او فراهم شد و یا جشن نامه ی ابن سینا که در سال ۱۳۳۴ منتشر شده است. یادنامه را گاه یک تن، شاگرد، ارادتمند، یا دوست، شخصیت علمی - فرهنگی گردآوری می کند و گاه چند تن، یک مؤسسه، انجمن، کنگره و مانند اینها.
یادنامه های موجود
یادنامه ی مولوی به اهتمام علی اکبر مشیر سلیمی، (۱۳۳۷)؛یادنامه ی ملاصدرا، به مناسبت چهارصدمین سال تولد (۱۳۴۰)؛یادنامه ی شیخ طوسی، دانشگاه ادبیات فردوسی (۱۳۴۸)؛ذکر جمیل سعدی، مجموعه مقالات و اشعار به مناسبت هشتصدمین سال تولد شیخ اجل سعدی، کمیسیون ملی یونسکو (۱۳۶۴)؛باغ تنهایی، یادنامه ی سهراب سپهری، به کوشش حمید سیاه پوش (۱۳۷۱)؛نامه ی شهیدی، جشن نامه ی استاد دکتر سید جعفر شهیدی، به اهتمام علی اصغر محمدخانی (۱۳۷۴) و ... . یادنامه های مذکور از آنجا که معمولا به قلم پژوهندگان و نویسندگان فاضل به رشته ی تحریر درمی آیند، اغلب دارای نثری استوار و خواندنی است و از لحاظ ادبی قابل توجه است.
یاد نامه در ادب کلاسیک
...

یادنامه یا یادگارنامه کتابی است که به افتخار یک فرد پیش کسوت و به ویژه یک فرد دانشگاهی تهیه می شود و می تواند شامل زندگی نامه، معرفی آثار و مصاحبه با فرد و همچنین مقالاتی باشد که افراد دیگر به افتخار آن فرد نوشته اند. یادنامه معمولاً پیش از مرگ فرد منتشر می شوند.
موضوع نوشتارهای یادنامه معمولاً مربوط به موضوع مورد علاقه همان فرد است. ممکن است این کتاب به افتخار انجمن یا نهادی خاص به مناسبت سالگرد آن انجمن منتشر شود. [ ۱]
اگر یادنامه به فراخور جشنی منتشر شود به آن جشن نامه هم می گویند.
بعض یادنامه های فارسی عبارتند از:
• یکی قطره باران
• جشن نامه ابوالحسن نجفی
• خرد و خردورزی