[ویکی نور] «حکیم صدرالدین علی گیلانی هندی» از حکماء و پزشکان قرن یازدهم هجری است. وی تحصیلاتش را در ایران- و به احتمال قوی زادگاهش- آغاز نمود و پس از فراگیری علوم و آن گاه که خود عالمی فرزانه بود، به هند هجرت نمود.
دایی وی حکیم الملک شمس الدین گیلانی است که به گفته ملا عبدالقادر بدیوانی در کتاب «منتخب التواریخ»، اسوه ای ممتاز از یک استاد نوآور و نمونه در آموزش پزشکی و تلاش بی وقفه برای حکماء بود. حکیم علی طب را از محضر دایی اش و نیز حکیم لطف الله شیرازی آموخت.
شهرت او در حذاقت و وسعت دانش پزشکی او زبانزد خاص و عام بود تا آن جا که مؤلف «مآثر الامراء» درباره شیوه درمان او چنین نوشته است: معالجات دست بسته او موجب حیرت عالمیان می شد.
مرحوم میرزا عبدالله افندی وی را چنین توصیف نموده است: عالم فاضل جامع طبیب ماهر کامل. از این عبارت می توان این نکته را استنباط کرد که وی علاوه بر چیرگی در علم پزشکی در علوم دیگر نیز صاحب نظر بوده است.
در کتاب «ذخیرة الخوانین» به مطلبی در خصوص بنایی که حکیم علی گیلانی برای مطب خود ساخته بود اشاره شده است که ظاهراً این بنا که به حوض علی معروف بوده، از یک حوض و یک اطاق تشکیل می شده است و مریضان برای ورود به اطاق می بایست از حوض عبور کنند، بی آن که آب حوض وارد اتاق که زیر حوض قرار داشت بشود. این بنای عجیب چنان شگفتی ساز بود که مورد بازدید پادشاه هند (اکبر شاه) نیز قرار گرفت.
مشهور است که وی در هند با میر فندرسکی در زمان نگاشتن شرح تألیفات قانون ملاقات داشت و حتی توانست او را تحت تأثیر قرار دهد.
دایی وی حکیم الملک شمس الدین گیلانی است که به گفته ملا عبدالقادر بدیوانی در کتاب «منتخب التواریخ»، اسوه ای ممتاز از یک استاد نوآور و نمونه در آموزش پزشکی و تلاش بی وقفه برای حکماء بود. حکیم علی طب را از محضر دایی اش و نیز حکیم لطف الله شیرازی آموخت.
شهرت او در حذاقت و وسعت دانش پزشکی او زبانزد خاص و عام بود تا آن جا که مؤلف «مآثر الامراء» درباره شیوه درمان او چنین نوشته است: معالجات دست بسته او موجب حیرت عالمیان می شد.
مرحوم میرزا عبدالله افندی وی را چنین توصیف نموده است: عالم فاضل جامع طبیب ماهر کامل. از این عبارت می توان این نکته را استنباط کرد که وی علاوه بر چیرگی در علم پزشکی در علوم دیگر نیز صاحب نظر بوده است.
در کتاب «ذخیرة الخوانین» به مطلبی در خصوص بنایی که حکیم علی گیلانی برای مطب خود ساخته بود اشاره شده است که ظاهراً این بنا که به حوض علی معروف بوده، از یک حوض و یک اطاق تشکیل می شده است و مریضان برای ورود به اطاق می بایست از حوض عبور کنند، بی آن که آب حوض وارد اتاق که زیر حوض قرار داشت بشود. این بنای عجیب چنان شگفتی ساز بود که مورد بازدید پادشاه هند (اکبر شاه) نیز قرار گرفت.
مشهور است که وی در هند با میر فندرسکی در زمان نگاشتن شرح تألیفات قانون ملاقات داشت و حتی توانست او را تحت تأثیر قرار دهد.