گیش ماهیان

گیش ماهیان ( به انگلیسی: Carangidea ) از لحاظ اکولوژی و اقتصادی دارای اهمیت می باشند و از طرفی گستره بزرگی از گونه های گوناگون را تشکیل می دهند. در جهان ۱۴۰ گونه شناخته شده است و همگی آبزی هستند و طبق تحقیقاتی که در بررسی این خانواده ها بعمل آمده است، این خانواده دارای ۴ زیر خانواده می باشند که عبارتند از: Carangini , Naucratini, Trachionotini , Scomberoidini. در پژوهش های انجام شده تعداد گونه های این خانواده ۴۵ گونه معرفی شده است. همواره رده بندی گونه های این خانواده با مشکلاتی همراه بوده است که دلیل آن طیف بزرگ ویژگی های این خانواده می باشد.
بیشتر گونهها به ویژه افراد جوان در مصبها و آب های لب شور یافت شده و بعضی نیز اقیانوسی بوده و دور از ساحل زندگی می کنند. این خانواده شکارچی و گوشتخوار می باشد. و از سخت پوستان و ماهی ها تغذیه می کنند.
بدن آن ها متفاوت است از دوکی تا بدنی از دو طرف فشرده دارای دو باله پشتی هستند که ممکن است خار دار باشد و باله پشتی دوم بدون خار باشد. باله مخرجی تا ساقه دمی ادامه می یابد در ابتدای باله مخرجی دو خار دیده می شود. خط جانبی کامل است. دهان ابتدایی است همگی تخم گذار هستند و همچنین همگی گوشتخوار هستند و گروهی زندگی می کنند.
بررسی مرفولوژیک و مریستیک به کمک نمودارهای همبستگی بر روی جنس های حلوا سیاه ( Parastromateus ) ( ۹۶ نمونه ) ، گیش شکم شیاری ( Atropus ) ( ۶۷ نمونه ) ، گیش می گویی ( Alepes ) ( ۷۰ نمونه ) ، سارم ( Scomberoides ) ( ۶۹ نمونه ) ، گیش ریز ( Caranx ) ( ۶۲ نمونه ) ، گیش خال سفید ( Carangoides ) ( ۱۰۴ نمونه ) و پرستو هندی ( Trachionotus ) ( ۶۷ نمونه ) ، در محدوده زمانی اسفند ماه ۱۳۸۲ تا اواخر بهمن ماه ۱۳۸۳ که به وسیلهٔ تور ترال کف کشتی ها فردوسی ۱ و لاور ۲ در خلیج فارس جمع آوری گردید، انجام گرفت. نتایج نشان داد که نمونه ها از هم جدا و متعلق به هفت جنس مختلف می باشند و جنس حلوا سیاه به طور یقین در این خانواده قرار دارد و رابطه خویشاوندی خود را با این خانواده حفظ نموده است.
معرفی برخی از گونه های این خانواده:
• مقوا گوژپشت
• گیش می گویی
• کتو
• گیش شکم شیاری
• گیش هندی
• گیش خال سفید
• گیش بال افشان
• گیش خط زرد
• گیش ریز
• حلوا سیاه[ ۱] [ ۲] [ ۳]
[ ۴]