گیتار الکتریک ( به انگلیسی: Electric guitar ) نوعی گیتار است که برخلاف گیتارهای آکوستیک، صدای آن به وسیلهٔ تقویت کننده ای الکترومغناطیسی بنام پیکاپ گرفته شده و پس از ارسال به تقویت کننده تشدید می یابد. پیکاپ ها از نظر کارکرد الکتریکی به دو نوع فعال و منفعل تقسیم می شوند. [ ۱] همچنین از نظر ساختار درونی سیم پیچ آنها، به سه نوع کلی هامباکر و سینگل کویل ( تک سیم پیچ ) و P90 تقسیم می شوند. [ ۲] استفاده این ساز در موسیقی از دهه ۱۹۳۰ آغاز شد. [ ۳]
گیتار الکتریک در سبک های مختلفی از جمله راک، متال، بلوز، پاپ، جاز و کانتری استفاده می شود؛ اما در سبک راک، متال، بلوز و جاز به عنوان سازی اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۴] گیتارهای الکتریکی در انواع گوناگونی ساخته می شوند. بدنهٔ این ساز برخلاف سایر گیتارهای آکوستیک، معمولاً توپر است. به همین دلیل وزن این ساز از دیگر انواع گیتارها بیشتر است. گرچه نوع توخالی ( هالوبادی ) و نیمه خالی ( سمی هالو ) آن نیز ساخته می شود. این ساز از نظر تعداد سیم، نوع و تعداد پیکاپ، شکل بدنه، جنس چوب، نوع بریج و … به گونه های بسیار متنوعی تقسیم می شود. [ ۵]
ایدهٔ پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که در همنوازی ها، صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز و سازهای بادی گُم بود و به وضوح شنیده نمی شد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند. برای این منظور از علم الکترونیک یاری جستند. اگرچه تلاش ها برای ایجاد یک ساز زهی پیکاپ دار به اواخر قرن نوزدهم برمی گردد، اولین گیتار الکتریک واقعی در اوایل دهه ۱۹۳۰ توسط جورج بوچمپ و با کمک آدولف ریکن بکر و برای شرکت Electro String Instrument اختراع شد. [ ۶]
ورود گیتار الکتریک به عرصه موسیقی موجب پدید آمدن انقلابی در این صنعت و به تبع آن تکنولوژی صدا شد. انقلابی که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش سبک راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیرترین و محبوب ترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولاً در گروه های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی ها را می نوازد ( گیتار لید ) و دیگری ریتم ها را ( گیتار ریتم ) .
در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، همزمان با اینکه محبوبیت سبک بلوز کم کم از مناطق روستایی جنوب آمریکا فراتر می رفت و به سمت شهرهای شلوغ مرکزی و شمالی در حرکت بود، گیتار تقویت شده، گزینه مناسبی برای شنیده شدن صدای نوازندگان در بارها و کلوپ های شلوغ شهرهایی مثل شیکاگو بنظر می رسید. از این رو به مرور نوازندگان بزرگی مانند مادی واترز، المور جیمز و هاولین ولف به این ساز گرویدند و پس از چند سال گیتار الکتریک به ساز اصلی بلوز نیز بدل شد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیتار الکتریک در سبک های مختلفی از جمله راک، متال، بلوز، پاپ، جاز و کانتری استفاده می شود؛ اما در سبک راک، متال، بلوز و جاز به عنوان سازی اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۴] گیتارهای الکتریکی در انواع گوناگونی ساخته می شوند. بدنهٔ این ساز برخلاف سایر گیتارهای آکوستیک، معمولاً توپر است. به همین دلیل وزن این ساز از دیگر انواع گیتارها بیشتر است. گرچه نوع توخالی ( هالوبادی ) و نیمه خالی ( سمی هالو ) آن نیز ساخته می شود. این ساز از نظر تعداد سیم، نوع و تعداد پیکاپ، شکل بدنه، جنس چوب، نوع بریج و … به گونه های بسیار متنوعی تقسیم می شود. [ ۵]
ایدهٔ پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که در همنوازی ها، صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز و سازهای بادی گُم بود و به وضوح شنیده نمی شد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند. برای این منظور از علم الکترونیک یاری جستند. اگرچه تلاش ها برای ایجاد یک ساز زهی پیکاپ دار به اواخر قرن نوزدهم برمی گردد، اولین گیتار الکتریک واقعی در اوایل دهه ۱۹۳۰ توسط جورج بوچمپ و با کمک آدولف ریکن بکر و برای شرکت Electro String Instrument اختراع شد. [ ۶]
ورود گیتار الکتریک به عرصه موسیقی موجب پدید آمدن انقلابی در این صنعت و به تبع آن تکنولوژی صدا شد. انقلابی که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش سبک راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیرترین و محبوب ترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولاً در گروه های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی ها را می نوازد ( گیتار لید ) و دیگری ریتم ها را ( گیتار ریتم ) .
در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، همزمان با اینکه محبوبیت سبک بلوز کم کم از مناطق روستایی جنوب آمریکا فراتر می رفت و به سمت شهرهای شلوغ مرکزی و شمالی در حرکت بود، گیتار تقویت شده، گزینه مناسبی برای شنیده شدن صدای نوازندگان در بارها و کلوپ های شلوغ شهرهایی مثل شیکاگو بنظر می رسید. از این رو به مرور نوازندگان بزرگی مانند مادی واترز، المور جیمز و هاولین ولف به این ساز گرویدند و پس از چند سال گیتار الکتریک به ساز اصلی بلوز نیز بدل شد. [ ۷]
wiki: گیتار الکتریک