گویش های پشتو

گویش های پشتو ( پشتو: د پښتو ژبګوټی də Pəx̌tó žәbgóṭi ) به دو گروه بزرگ پشتوی شمالی و پشتوی جنوبی تقسیم می شوند. هر یک از این دو گونه زبان پشتو به گویش های کوچک تری تقسیم می شوند. پشتوی شمالی در شرق و شمال شرق افغانستان ( شامل کابل ) و مرکز، شمال و شرق خیبر پختونخوا ( شامل پیشاور ) و پشتوی جنوبی در جنوب آن، در جنوب و غرب افغانستان ( شامل قندهار ) , جنوب خیبر پختونخوا و شمال بلوچستان ( شامل کویته ) گفتگو می شود. اتنولوگ پشتو را به گروه های شمالی، جنوبی مرکزی و گویش ونتسی نقسیم می کند. [ ۱]
۱ گونه جنوبی
• گویش درانی یا قندهاری ( یا گویش جنوب غربی )
• گویش کاکار ( یا گویش جنوب شرقی )
• گویش شیرانی
• گویش ماندوخل
• گویش مروت - بتانی
• گویش ونتسی
• گروه کرلانی جنوبی یا گویش های مرکزی
• گویش ختک
• گویش وزیرولا
• گویش داورولا
• گویش ماسیدولا
• گویش بانوچی
۲ گونه شمالی
• گویش مرکزی گیلجی ( یا گویش شمال غربی )
• گویش وردک
• گویش یوسفزی یا یوساپزی ( یا گویش شمال شرقی )
• گروه کرلانی شمالی
• گویش تانیولا
• گویش قبیله منگل
• گویش خوستی
• گویش زادران
• گویش بانگاش - اوراکزی - توری - زازی
• گویش آفریدی
• گویش خوگیانی
جدول زیر واژگان گویش های قبیله ها و شهرهای مختلف را مقایسه می کند.