گویش

۲. بایستی بدانیم گویش و لهجه یکسان نیستند، با هم ناهمسانی دارند و در زبانشناسی کاربرد و چم گوناگونی دارند.
۳. ما برای واژه ی dialect که از یونانی آمده برابرِ پارسی گویش را داریم. اما برای واژه ی انگلیسی accent که ریشه ی لاتین دارد وادار به بکارگیری واژه ی عربی لهجه شده ایم که در زبان عربی برای پنداره ی dialect به کار می برند.
۴. بنا به آنچه گفته شد، ما واژه ای با ریشه ی پارسی برای مفهوم Dialect نداریم که نیازمند دوستان زبده و کاربلد در زمینه ی ادبیات و زبان هستیم که برابری برایش بیابند یا بسازند ( که به جای لهجه بتوانیم بکار ببریم ) .

گویش: متناسب با نوع منطقه و دارای تفاوت های آوایی، واژگانی و دستوری با زبان همون کشور یا زبان کشورهای دیگر است:
مثلاً: منطقه آذربایجان دارای گویش ترکی ( آذری )
منطقه لرستان، دارای گویش لُری
منطقه کردستان، دارای گویش کُردی
لهجه: متناسب با نوع شهر و دارای شباهت آوایی، واژگانی و دستوری و تفاوت بسیار کمی با گویش دارد:
مثلاً: گویش فارسی دارای لهجه های خاصی مثل: اصفهانی، شیرازی، یزدی، کرمانی و. . .
گویش ترکی دارای لهجه های خاصی مثل: ارومیه، تبریز، اردبیل، زنجان، قزوین، خوی، مراغه، سرعین، شیراز و. . .
مثال: وقتی یه آذری که دارای گویش ترکی است در تهران فارسی حرف بزند، لهجه ی خاصی پیدا می کند و بهش میگن لهجه داری داداش، این لهجت منو کُشته!