گونیومتر

گونیومتر یا گونیامتر؛ ( به انگلیسی: Goniometer ) ، ابزاری است که زاویه را اندازه گیری می کند یا چرخاندن یک جسم را در یک موقعیت زاویه ای دقیق امکان پذیر می کند. اصطلاح گونیومتر از دو واژهٔ یونانی، ( gōnia ) ، به معنی زاویه، و ( metron ) به معنی اندازه گیری، گرفته شده است.
اولین توصیف یک گونیومتر، برگرفته از اخترشناسی، ظاهراً در سال ۱۵۳۸ توسط یما فریسیوس انجام شده است.
قبل از اختراع تئودولیت، از گونیومتر در نقشه برداری استفاده می شد. استفاده از مثلث به ژئودزی در نسخه دوم ( 1533 ) Cosmograficus liber توسط پتری آپیانی به عنوان یک ضمایم ۱۶ صفحه ای توسط فریسیوس با عنوان Libellus de locorum përshkrendorum ratione شرح داده شد. [ ۱]
یاب جهت گیری Bellini - Tosi نوعی از یاب جهت رادیویی بود که از جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفت.
در بلورنگاری از گونیومتر برای اندازه گیری زاویه های صورت های کریستالی استفاده می شود. این ابزار همچنین در پراش پرتو ایکس برای چرخش نمونه ها استفاده می شود. تحقیقات پیشگامانه فیزیکدان ماکس فون لائو و همکارانش در مورد ساختار اتمی کریستالها در سال ۱۹۱۲ شامل استفاده از یک گونیومتر بود.
گونیوفتومتر توزیع فضایی نور قابل مشاهده در چشم انسان را در یک موقعیت زاویه ای خاص اندازه گیری می کند.
گونیومتر برای مستندسازی دامنهٔ حرکت اولیه و متعاقب آن، در ویزیت های مربوط به جراحات شغلی، و توسط ارزیابان معلولیت برای تعیین یک ناتوانی دائمی استفاده می شود. این برای ارزیابی پیشرفت و همچنین برای اهداف پزشکی - قانونی است. این ابزاری برای ارزیابی علائم وادل است ( یافته هایی که ممکن است نشان دهندهٔ بزرگ شدن علائم باشد )
در فیزیوتراپی، کاردرمانی و تمرینات ورزشی، گونیومتر ابزاری است که دامنه حرکت مشترک مفصل حرکتی بدن را اندازه گیری می کند. این ابزار اندازه گیری یک ابزار بالینی مفید و کلینیکی است که امکان اندازه گیری هدف را به منظور ردیابی دقیق پیشرفت در یک برنامه توانبخشی فراهم می کند.