گونی

خود را برای چرا آنجا می برند، به آنجا که آفتاب خور هست، گونی یا گونای گویند. در مقابل آن گوزی یا قوزی است که معمولاً پشت کوه بوده و آفتاب دیر تر به آن می خورد و برف آن به زودی آب نمی شود و لذا در اوائل بهار سرد هست.

2. 1 آیا آن واژه ساخته یِ گویشورانِ زبانِ سانسکریت و اوستایی است؟
یا
2. 2 آیا آن واژه از زبانهای پیرامونی همچون کاسی ها یا. . . گرفته شده است؟ ( حتی پی بَرِش به خاستگاه زبان کاسی ها هم دشوار است ) .
( پی بردن به این دو زیرگمانه بسی دشوار است؛چراکه یافته هایِ باستانی کمی وجود دارد ) .
زمانی زبان سانسکریت را به عنوان بنمایه یِ زبانهای هندواروپایی در نظر می گرفتند که این نگره دیگر پذیرشی ندارد و وَرافتاده است. ولی شما همواره میتوانید با خاستگاهِ واژه ای در زبان اوستایی یا سانسکریت پی به این امر ببرید که برای نمونه آن واژه مغولی یا آلتایی نیست یا حتی عربی.
در نمونه ای از فِتاد 1 بالا می توان گفت: واژگانی که با ( است/ست ) یا ( st ) همراه هستند واژگانی هندواروپایی هستند که در واژگانی همچون:ستبر، سترگ، استخوان، اُست ( زبان پهلوی ) ، استوانه، آستان، آستانه، اُستوانیدن، strong، stellen، stand، stehen در زبانهای پارسی، آلمانی، انگلیسی و. . . میتوان دید.
کوتاه سخن اینکه: خاستگاه زبانهای هندواروپایی روشن نیست کجاست و از دید برخی زبانشناسان به هیچ روی اهمیتی ندارد که خاستگاهشان کجا هست.

نامگذاری انواع گونی در زبان ترکی که در منطقه خسروشاه آذربایجان معمول است:
خارال = گونی بسیار بزرگی است که امروزه از نخهای نوارگونه نازک پلاستیکی بافته می شود و برای حمل و نگهداری ملزومات بسیار سبک ولی حجیم مانند کاه بکار می رود. در بعضی مناطق آذربایجان، " باردان" نیز گفته می شود.
خَشَه = خشه از نخهای نسبتاً کلفت کنفی بافته می شود ، بافت آن نسبتاً سفت است. اندازه آن کوچکتر از خارال می باشد و برای نگهداری یا حمل گندم و جو و نظایر آن بکار می رود.
چووال = چووال از نخی محکم و به صورت سفت و متراکم بافته می شود ؛ برای حمل و نگهداری آرد بکار می آید؛ ارد را الک نمی کند، معمولاً سفید رنگ می باشد.
تَلیس = تلیس در معنای عام مترادف کلمه گونی است ولی بصورت خاص گونی هایی هستند که مصارف عمومی تر دارند؛ جنس ، اندازه و سفتی بافت آنها متغیر است ولی بطور کلی چندان بزرگ و محکم نیستند.
شادارا تَلیس = گونی هایی هستند از نخ نسبتاً نازک کنفی که تراکم بافت کمتری دارند ولی نمی توان به آنها تور گفت؛ در نگهداری محصولاتی مانند پیاز که در مجاورت هوا عمر بیشتری دارند، بکار می آیند.
تای = به گونی پر شده، " تای" می گویند . مثال: بیر تای بوغدا = یک گونی گندم