گونگ

گونگ یا گانگ ( به انگلیسی: gong؛ اندونزیایی و مالایی : gong; جاوه ای: ꦒꦺꦴꦁ ؛gong; چینی: 鑼؛ ژاپنی: 銅鑼（どら） ) یک ساز موسیقی کوبه ای است که در شرق و جنوب شرقی آسیا گسترش یافته و به شکل یک صفحه فلزی مسطح و مدور است که با استفاده از یک کوبه نواخته می شود.
منشأ گونگ احتمالاً مناطق غربی چین، در قرن ششم است. اصطلاح گونگ از جزیره اندونزیایی جاوا سرچشمه گرفته است. تحقیقات علمی و باستان شناسی ثابت کرده است که برمه، چین، اندونزی ( جاوا ) و آنام چهار مرکز اصلی تولید گونگ جهان باستان بودند. [ ۱] نوعی از گونگ گلدانی برنز معروف به ناقوس استراحت، در یونان باستان و روم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفت، به عنوان مثال در اوراکل معروف دودونا، جایی از گونگ نیز استفاده می شد. [ ۲] [ ۳]
گونگ ها عمدتاً از برنز یا برنج ساخته می شوند اما بسیاری از آلیاژهای فلزات دیگر نیز در آن ها استفاده می شود.
گونگ ها به طور گسترده در یکی از سه نوع قرار می گیرند:
• گونگ های معلق که کم و بیش مسطح هستند، دیسک های مدور فلزی که به صورت عمودی معلق هستند و با استفاده از طنابی که از سوراخ های نزدیک به لبه بالا عبور می کند به ساز متصل شده.
• گونگ های نوک پستانی یا رئیس که یک برجستگی یا دکمه در مرکز دارند و اغلب به حالت تعلیق در می آیند و به صورت افقی بازی می شوند.
• گونگ های کاسه ای که به صورت کاسه ای هستند و روی بالشتک هایی قرار می گیرند.
دومی ممکن است یکی از اعضای دسته زنگ در نظر گرفته شود.