گوندولین ( Gondolin ) در مجموعه داستان و افسانهٔ نوشته شده توسط جان رونالد روئل تالکین، «شهر پنهان» الف ها بود که توسط تورگون در «دورهٔ اول» کشف و ساخته و پرداخته شد. گوندولین در گویش سینداری به معنی «صخرهٔ پنهان» است. [ ۱]
تورگون فرزند فین گولفین، پادشاه بزرگ نولدور در بلریاند بود. او ابتدا در وین یامار در نوراست اقامت داشت، اما بعدها به راه افتاد و همراه با دوست و خویشاوندش فین رود، که بعدها نارگوتروند را بنا کرد، به گشت و گذار پرداخت تا اینکه روزی که تنها در کنار رودخانهٔ سیریون راه می رفت، اولمو، والای دریا از میان کف های رودخانه برخاست و به او راهی را نشان داد که به سوی وادی پنهانی در احاطهٔ کوه های محیط برود که منزلگاه عقاب های مانوه بود. در آنجا، بر روی یک تپهٔ سنگی و وسیع در میان یک درهٔ عمیق، تورگون به فکر ساختن شهری افتاد که بعدها به نام گوندولین یا شهر پنهان مشهور شد.
تورگون همیشه به یاد تیریون زیبا بود، شهر پرفروغ و نقره فام نولدور بر فراز تپهٔ تونا در والینور. پس تصمیم گرفت به یاد آن شهر، شهری هم در این سوی دریا بنا کند که به همان ترتیب، مستحکم اما زیبا و درخشان باشد. گوندولین در میان کوه ها محصور بود و هیچ کس به آنجا رفت و آمد نمی کرد چون هیچ راهی به توملادن وجود نداشت مگر بستر رودهای زیرزمینی و غارهای تودرتویی که اولمو راه گذشتن از آن ها را به تورگون آموخت. رودخانه ها بر گرد آن تپهٔ سرسبز و خرم می چرخیدند و نیروی بی منتهای اولمو در درهٔ توملادن جریان داشت. تورگون بسیاری از کارآزموده ترین مردان و بهترین نگهبانانش را برای بیش از پنجاه سال، پنهانی به توملادن برد تا در آنجا شهر مورد نظرش را بسازند و این مردمان، پس از این مدت شهری زیبا و درخشان، با دیوارهایی سراسر سفید و برجی پوشیده از بلور و الماس که زیر نور آفتاب برق می زد و صدها چشمهٔ درخشان که از آب های اولمو به آنجا سرازیر می شد و الف ها از آن ها آب نما و فواره های شگفت انگیزی ساخته بودند. دو درخت به نام های گلین گال و بره تیل را از طلا و نقره به یاد دو درخت والینور ساخته بودند که در میدان اصلی شهر رشد می کردند و مرتب بلند و بلدتر می شدند.
مردم گوندولین به گوندولین دریم مشهور شده بودند و آن ها بیشتر علاقمند بودند که در بیشه های سرزمینشان پنهانی و با تیرهای زهرآلود بجنگند. چرا که اولمو به آن ها گفته بود که زمانش که فرابرسد، ارتشی عظیم از گوندولین باید به کمک دیگر الف ها برود و این واقعاً اتفاق افتاد. زمانی که دیگر الف ها و پادشاهان بلریاند در برابر مورگوت شکست خورده و یکی پس از دیگری در حال کشته شدن بودند، دروازه های پنهان گوندولین که دورف ها از سنگ سیاه ساخته بودند گشوده شد و هزاران الف نیرومند، با زره ها و کلاهخودهای نقره ای که تورگون در این سال ها ساخته بود از میان آن ها بیرون ریختند و مورگوت را تا پای شکست پیش بردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتورگون فرزند فین گولفین، پادشاه بزرگ نولدور در بلریاند بود. او ابتدا در وین یامار در نوراست اقامت داشت، اما بعدها به راه افتاد و همراه با دوست و خویشاوندش فین رود، که بعدها نارگوتروند را بنا کرد، به گشت و گذار پرداخت تا اینکه روزی که تنها در کنار رودخانهٔ سیریون راه می رفت، اولمو، والای دریا از میان کف های رودخانه برخاست و به او راهی را نشان داد که به سوی وادی پنهانی در احاطهٔ کوه های محیط برود که منزلگاه عقاب های مانوه بود. در آنجا، بر روی یک تپهٔ سنگی و وسیع در میان یک درهٔ عمیق، تورگون به فکر ساختن شهری افتاد که بعدها به نام گوندولین یا شهر پنهان مشهور شد.
تورگون همیشه به یاد تیریون زیبا بود، شهر پرفروغ و نقره فام نولدور بر فراز تپهٔ تونا در والینور. پس تصمیم گرفت به یاد آن شهر، شهری هم در این سوی دریا بنا کند که به همان ترتیب، مستحکم اما زیبا و درخشان باشد. گوندولین در میان کوه ها محصور بود و هیچ کس به آنجا رفت و آمد نمی کرد چون هیچ راهی به توملادن وجود نداشت مگر بستر رودهای زیرزمینی و غارهای تودرتویی که اولمو راه گذشتن از آن ها را به تورگون آموخت. رودخانه ها بر گرد آن تپهٔ سرسبز و خرم می چرخیدند و نیروی بی منتهای اولمو در درهٔ توملادن جریان داشت. تورگون بسیاری از کارآزموده ترین مردان و بهترین نگهبانانش را برای بیش از پنجاه سال، پنهانی به توملادن برد تا در آنجا شهر مورد نظرش را بسازند و این مردمان، پس از این مدت شهری زیبا و درخشان، با دیوارهایی سراسر سفید و برجی پوشیده از بلور و الماس که زیر نور آفتاب برق می زد و صدها چشمهٔ درخشان که از آب های اولمو به آنجا سرازیر می شد و الف ها از آن ها آب نما و فواره های شگفت انگیزی ساخته بودند. دو درخت به نام های گلین گال و بره تیل را از طلا و نقره به یاد دو درخت والینور ساخته بودند که در میدان اصلی شهر رشد می کردند و مرتب بلند و بلدتر می شدند.
مردم گوندولین به گوندولین دریم مشهور شده بودند و آن ها بیشتر علاقمند بودند که در بیشه های سرزمینشان پنهانی و با تیرهای زهرآلود بجنگند. چرا که اولمو به آن ها گفته بود که زمانش که فرابرسد، ارتشی عظیم از گوندولین باید به کمک دیگر الف ها برود و این واقعاً اتفاق افتاد. زمانی که دیگر الف ها و پادشاهان بلریاند در برابر مورگوت شکست خورده و یکی پس از دیگری در حال کشته شدن بودند، دروازه های پنهان گوندولین که دورف ها از سنگ سیاه ساخته بودند گشوده شد و هزاران الف نیرومند، با زره ها و کلاهخودهای نقره ای که تورگون در این سال ها ساخته بود از میان آن ها بیرون ریختند و مورگوت را تا پای شکست پیش بردند.
wiki: گوندولین