گوشواره

/guSvAre/

معنی انگلیسی:
earring

لغت نامه دهخدا

گوشواره. [ گوش ْ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) گوشوار. نام زیوری که در گوش کنند. ( غیاث ).زیوری که در گوش آویزند و آن را به تازی قرط خوانندو ستاره و برق از تشبیهات او است. ( آنندراج ). گوشوار. ( شعوری ج 2 ورق 327 ). داچک. ( برهان قاطع ). حادور. خَربَصیص. خُلد. ( منتهی الارب ). خَلَدة. ( منتهی الارب )( از المنجد ). رَعثَة و رَعَثَة. شُنتُرة و شَنتَرة.شَنف. ( منتهی الارب ). قرط. ( دهار ). مِعقَب. نَطَفة. نُطَفَة. ( منتهی الارب ). بعضی از انواع گوشواره به اصطلاح زرگران بدین قرار است : خوشه انگوری ، زنگی ، سیب گلابی ، گویی ، آویز سبز، تخته ای ، خوشه مروارید، چسبان یاقوتی ، جناغی ، پیاله ای ، هشت چنگ ، دورچنگ ، لوزی ، مهری ، ماری ، بازوپیچ ، دو نگینه ، سه نگینه و گویی ملیله. ( فرهنگ نظام ). پیشینیان را عادت بر این بود که گوشواره در گوشهای خود بیاویزند باید دانست که این عادت انحصار به زنها نداشت و گوشواره و سایر زینتها در نزد اسماعیلیان بسیار بود. ( قاموس کتاب مقدس ) :
باشد ستاره در شب تاریک رهنما
شد زیر زلف رهزن من گوشواره اش.
صائب ( از آنندراج ).
قربان آن بناگوش و آن برق گوشواره
با هم چه خوش نماید این صبح و آن ستاره.
کلیم ( از آنندراج ).
- گوشواره فلک ؛ ماه نو. ( برهان ) ( رشیدی ) ( مجموعه مترادفات ص 373 ). رجوع به گوشوار فلک در ذیل گوشوار شود.
- امثال :
گوش باشد گوشواره بسیار است . ( امثال و حکم ج 3 ص 1331 ).
گوشواره عزیز است گوش عزیزتر است . ( امثال و حکم ج 3 ص 1333 ).
|| به اصطلاح اهل دفتر، وسط عرض ورق دفتر است که عقد میزان آنجا نویسند. ( غیاث ). به اصطلاح میرزایان دفتر وسط عرض فرد دفتر که عقد میزان در آن نویسند. ( فرهنگ نظام ). به اصطلاح سیاق ، آنجای از وسط فرد که عقد میزان در آنجا نویسند. || خلاصه حساب. || مجموع و حاصل. || مقدار زیاد. ( ناظم الاطباء ). || به اصطلاح شعرا مطلع که بعد مقطع آرند. ( غیاث ) ( از آنندراج ). پس گوشواره مطلع دوم باشد. ( چراغ هدایت ) :
طغرا در آخر غزل آورد مطلعی
کان گوشواره طرز سخن دانی منست.
طغرا ( از فرهنگ نظام ).
در این غزل چو به از گوشواره بیتی نیست
من از نیابت طغرا گهر نثارکنم .
ملاطغرا ( از آنندراج ) ( چراغ هدایت ).
|| دوچوب از تخت که تختها بر آن به میخها محکم کنند چنانکه گویند گوشواره عرش. ( فرهنگ چراغ هدایت ).بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - مطلعی که پس از مقطع آرند مطلع دوم : طغرا در آخر غزل آورد مطلعی کان گوشواره طرز سخن دانی من است . ( طغرا ) ۴ - دفتر وسط عرض فرد دفتر که عقد میزان در آن نویسند . ۵ - خلاص. حساب . ۶ - مروارید بزرگی که در صدف جز آن یک نباشد . ۷ - پارچ. منقش و زر دوزی که برای زینت کنار عمامه قرار دهند .

فرهنگ معین

(رِ ) (اِمر. ) = گوشوار: ۱ - زینتی که زنان در گوش آویزند. ۲ - آن است که بر دو جانب در ورودی های ساختمان دو ستون بنا کرده و نیم آجر عقب تر سازند.

فرهنگ عمید

زیوری که زنان در پرۀ گوش خود آویزان می کنند.

فرهنگستان زبان و ادب

{stipule} [زیست شناسی- علوم گیاهی] هر لنگه از دو لنگه ساختار برگ مانند در دو سوی دمبرگ که به شکل خار یا غده است

گویش مازنی

/gooshvaare/ قسمتی از کلون در چوبی که در وسط دو لنگه ی در و به فاصله ی تقریبی چهل سانتی متر و به صورت عمودی میخ می شودوسط هریک از دو چوب کنده شده است و کشو از دو سوراخ آن عبور می کند و سبب بستن در حیاط یا دروازه می گرددگوشواره را از قسمت بالا سوارخ می کنند و زبانکی را در آن می گذارندوقتی کشو بسته شد در قسمت راسته ی سوراخ گوشواره ی در کشو هم کمی فرو رفتگی ایجاد می کنند گوشواره ی در کشو هم کمی فرو رفتگی ایجاد می کنند تا زبانک در داخل سوراخ قرار گیرد & از توابع پشتکوه ساری

دانشنامه عمومی

گوشواره یکی از جواهرها است که از زمان گذشته تاکنون و در فرهنگهای مختلف زنان و مردان استفاده می کردند و به گوش خود نصب می کردند. گوشواره ها می توانند از مواد مختلفی مثل تیتانیوم، استیل، تنگستن و رادیوم ساخته شوند
نخستین نشانه های گوشواره را می توان در تمدن ایلام یافت. در آثار برجای مانده، گوشواره هایی مربوط به این دوران یافت شده است. [ ۱] پس از آن نیز در پیکره های تخت جمشید می توان کاربرد گوشواره را در میان مردان در آن دوران ( نزدیک به ۲۵۰۰ سال گذشته ) دید. بر گوش چپ مرد نمکی پیدا شده در معدن نمک زنجان که مردی از مردمان روزگار ساسانی است نیز گوشواره ای از جنس طلا آویخته بود. [ ۲]
این گوشواره از نرمه گوش آویزان می شود، و همانگونه که اسم گذاری شده است به صورت آویزان و قدی است. معمولاً در این نوع سبک از سنگ ها درشت خیلی کم استفاده می شود ولی تزیین آن با جواهرات ریز به زیبایی آن می افزاید.
گوشواره های آویزانی را به افرادی که گردنی بلند دارند توصیه می شود.
گوشواره میخی که با استفاده از یک پین پشت گوش متصل می شود یکی از محبوب ترین مدل های مورد استفاده در ایران است. شاید بتوان گفت این علاقه به خاطر اطمینانی است که درانداختن این گوشواره دارند. پین این گوشواره بسیار محکم است و خطر گم شدن آن نسبت به دیگر مدل ها بسیار کم است.
یکی از ایرادهای این سبک که احتمالاً توجه کمی به آن می شود و دردسر ساز نیست میله یا همان حالت میخی آن است که موقع خوابیدن اگر با گوشواره باشید شما را کمی آزار می دهد و پشت گوش فرومی رود.
این سبک مناسب تک نگین های جواهر و مروارید و کسانی که گردن کوتاهی دارند مناسب است. اگر از گوشواره های برلیان و جواهرات اصل و گرانقیمت استفاده می کنید سعی کنید از طلای سفید استفاده کنید.
این سبک که به صورت حلقه می باشد مانند حلقه جا کلیدی دور گوش است. این گوشواره قفل مجزایی ندارد و یک طرف دیگر وقتی از نرمی گوش رد شد به درون طرف دیگر رفته و قفل می شود. این مدل با سایزهای مختلف می تواند مناسب هر اندازه گردنی بشود ولی این مدل اصلاً به خانوم های مسن توصیه نمی شود.
گوشواره کلیپسی که معروف ترین آن ها اکسترا است یکی از ناامن ترین مدل ها در زمینه قفل است البته جدیداً یک قفل اضافه به این مدل اضافه شده اما باز هم نیاز به توجه بیشتر دارد. توصیه می شود از این مدل با سنگ های گران قیمت استفاده نشود. ولی در باز و بسته کردن بسیار راحت است و زیبایی خاصی نسبت به دیگر گوشواره ها دارد.
عکس گوشوارهعکس گوشوارهعکس گوشوارهعکس گوشوارهعکس گوشواره
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

گوشواره (گیاه شناسی)(stipule)
زائده ای در قاعدۀ برگ یا دمبرگ برخی از گیاهان. معمولاً جفت جفت اند یا به صورت ساختاری نیمه حلقوی به یکدیگر متصل می شوند. گوشواره ها، مثلاً در بی تی راخ Galium aparine، ظاهری برگ مانند دارند. در اقاقیا Robinia خاردار یا ممکن است شبیه فلس هایی کوچک باشد. در برخی گونه ها، مانند نخود فرنگی Pisum sativum، گوشواره ها بزرگ اند و به نحو چشمگیری بر فتوسنتز تأثیر می گذارند.

جدول کلمات

اویز

مترادف ها

eardrop (اسم)
قطره گوش، گوشواره

earring (اسم)
حلقه، گوشواره، اویز

فارسی به عربی

قرط

پیشنهاد کاربران

واژه گوشواره
معادل ابجد 538
تعداد حروف 7
تلفظ qušvāre
نقش دستوری اسم
ترکیب ( اسم ) [پهلوی: gōšwār] ‹گوشوار›
مختصات ( رِ ) ( اِمر. )
آواشناسی guSvAre
الگوی تکیه WWS
شمارگان هجا 3
...
[مشاهده متن کامل]

منبع لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ فارسی هوشیار
واژگان مترادف و متضاد
ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی
فرهنگ واژه های اوستا
فرهنگنامه کوچک پهلوی
فرهنگ فارسی به پهلوی
فرهنگ زبان ایرانی باستان
فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی
تاریخچه واجهای ایرانی

گوشواره که اصل ان کوشواره کلمه عربی هست و با تبدیل ک به گ سعی در فارسی سازی شده است. خود کلمه گوش ترکی هست از ریشه قو یا گو که کلمه قولاق یا گولاق از همین ریشه هست در سومری هم قو هست به معنی شنیدن
میتوان از واژه گوشَر به جای گوشواره استفاده کرد که تشکیل شده از واژه گوش و پسوند اَر
مانند واژه انگشتر که تشکیل شده از واژه انگشت و پسوند اَر
گوشواره، اویز
نعلک گوش ؛ گوشواره. ( هفت پیکر چ وحید ص 174 ) :
نعلک گوش را چو کردی ساز
نعل در آتشم فکندی باز.
نظامی.
ز نعلک های گوش گوهرآویز
فکندی لعل ها در نعل شبدیز.
نظامی.
گوشواره ای یرینگ earring
گوشواره شبیه یک چیز اویزان است شبیه یک حلقه شریفی
آویزه، آویز
گوشواره: [اصطلاح مداحی ] در پایان هر بند نوحه، مصراعهای کوتاه یا بلندی است که بندها را به هم پیوند می دهد و زمینه ی ذهنی را در مستمع برای پاسخ دادن به ذکرِ نوحه آماده می کند. به آن مصراع ها، اصطلاحاً �گوشواره� گفته می شود.
آویز
آویزه
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١١)

بپرس