گوش پایان

دانشنامه عمومی

گوش پایان ( Remipedia ) رده ای از سخت پوستان نابینا هستند که در آبگیرهای ساحلی دارای آب شور زندگی می کنند. گوش پایان تقریباً در تمامی حوضه های اقیانوسی ازجمله استرالیا، دریای کارائیب، و اقیانوس اطلس یافت می شوند. فرهنگستان زبان فارسی برای این رده نام «کفچه پاویسان» را برگزیده است. سینه و شکم گوش پایان دارای ۲۵ تا ۳۸ قطعه است؛ این جانوران ضمائم حرکتی زوج دوشاخه و مشابه دارند و برخی خصوصیات آنها اجدادی است.
نخستین گوش پایی که توصیف شد سنگواره ای بود مربوط به دوره پنسیلوانین پایین اما از سال ۱۹۷۹ به این سو دست کم ۱۷ گونه زنده از این رده یافت شده است. گوش پایان از سخت پوستان ابتدایی و اولیه و اجدادی به شمار می آیند.
غذای گوش پایان بیشتر پس مانده های دیگر ارگانیسم های زنده است.
گوش پایان کوچک، نابینا و کرم مانند هستند و مشخصه هایی بسیار ابتدایی دارند. جانوران این رده بی رنگ هستند و بدن آن ها از بخش سرگاه ( سر ) به اضافه بندهایی مشابه تشکیل شده که گاه تعدادشان به ۴۲ بند می رسد و هر یک چند پای تخت شده را بر خود دارد. این جانداران بر پشت خود شنا می کنند و در حین شنا پاهای کناری آن ها به طور هم زمان حرکت می کنند. گوش پایان به طور کلی سرعت کمی دارند.
گوش پایان نیش هایی دارند که به غده های ترشحی آن ها مرتبط است اما هنوز مشخص نیست که آیا این نیش ها تراوش های گوارشی را دفع می کنند یا زهر.
عکس گوش پایان
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس