گوزن قرمز خزر (مرال). گوزن قرمز هیرکانی[ ۱] یا مرال هیرکانی ( نام علمی: Cervus elaphus maral ) ، یکی از شرقی ترین زیرگونه های گوزن قرمز است. در مناطق بین دریای سیاه و دریای کاسپی است که در برگیرندهٔ مناطق کریمه و آسیای صغیر و همچنین در امتداد منطقه دریای کاسپی ایران، کوه های تالش ( اسالم، آستارا، فومن ) و در جنگل های هیرکانی زندگی می کنند. [ ۲] گوزن قرمز هیرکانی گاهی به عنوان گوزن نجیب یا گوزن قرمز شرقی شناخته و نامیده می شود. [ ۳] [ ۴]
گوزن قرمز هیرکانی یکی از زیرگونه های گوزن قرمز است.
گوزن قرمز هیرکانی حدود ۱۳۷ سانتی متر قد دارد و وزن اش می تواند بین ۲۳۰ تا ۳۲۰ کیلوگرم باشد. طول شاخ آنها در حدود ۱۲۰ سانتی متر و قطر و ابعاد آن در حدود ۱۵۰ میلی متر است. رنگ آنها خاکستری تیره است، ولی در تابستان رنگ آنها قهوه ای تیره است. در اواخر زمستان شاخ آنها می افتد و شاخ های جدیدشان در اواخر تابستان به رشد کامل خود می رسند. در اواسط بهار فقط یک و گاهی دو نوزاد متولد می شوند. رنگ بچه ها قهوه ای مایل به قرمز است با خال های سفید. [ ۵]
گوزن قرمز هیرکانی یک جانور اجتماعی است و عمدتاً شب گرد است. هنگام شب مناطق باز و بدون درخت را برای چریدن انتخاب کرده و صبح ها به مناطق انبوه جنگلی میروند. گیاهخوار و نشخوار کننده اند، حس بویایی و شنوایی به نسبت قوی دارند و به خوبی شنا می کنند. به صورت اجتماعی زندگی کرده، نرهای بالغ گروهه ای جداگانهای برای خود تشکیل میدهند و تنها در فصل زادآوری با مادهها هستند. در هر گله طبقات اجتماعی مختلفی وجود دارد که از راه کنشی که با دیگران به وسیله شاخ زدن و لگد زدن دارند مشخص میشود. از علف ها، میوه ها، قارچ ها و نیز سرشاخه درختان و درختچه ها تغذیه می کنند. [ ۶] [ ۵]
گوزن قرمز هیرکانی در حال حاضر اهلی شده است. [ ۳] مرال در فرهنگ مردم تالش ( طالشان شمالی و جنوبی ) جایگاه ویژه ای در قصه ها و اشعار این مردم دارد و به نقل از برخی کتابهای تاریخی نظیر منم تیمورجهانگشای تیمور لنگ، آورده شده که طالشان بر خلاف سایرین مردم که اسب سواری می کردند؛ بر سوار مرال می شدند.
در روسیه از سال ۱۹۳۰ گوزن ها را برای شاخ های مخملی شان شکار می کردند، در گذشته برخی از کشورهای آسیایی متقاضی شاخ های مخملی بودند و شوروی سابق پرورشگاه ها و کشتارگاه های سازمان یافتهٔ گوزن داشته. شکار توسط انسان ها به عنوان علت کاهش جمعیت گوزن ها شناخته شده است. تعداد تقریبی گوزن های قرمز کاسپی در شرق گرجستان از ۲۵۰۰ راس در سال ۱۹۸۵ به ۸۸۰ راس گوزن در سال ۱۹۹۴ کاهش یافته است. [ ۷] [ ۸] [ ۹] شکارچیان طبیعی آنها شامل پلنگها و به میزان کمتر گرگها و خرس های قهوه ای می باشند. درگذشته آنها نیز توسط ببرها شکار می شدند اما در حال حاضر ببر هیرکانی یا ببر مازندران منقرض شده است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگوزن قرمز هیرکانی یکی از زیرگونه های گوزن قرمز است.
گوزن قرمز هیرکانی حدود ۱۳۷ سانتی متر قد دارد و وزن اش می تواند بین ۲۳۰ تا ۳۲۰ کیلوگرم باشد. طول شاخ آنها در حدود ۱۲۰ سانتی متر و قطر و ابعاد آن در حدود ۱۵۰ میلی متر است. رنگ آنها خاکستری تیره است، ولی در تابستان رنگ آنها قهوه ای تیره است. در اواخر زمستان شاخ آنها می افتد و شاخ های جدیدشان در اواخر تابستان به رشد کامل خود می رسند. در اواسط بهار فقط یک و گاهی دو نوزاد متولد می شوند. رنگ بچه ها قهوه ای مایل به قرمز است با خال های سفید. [ ۵]
گوزن قرمز هیرکانی یک جانور اجتماعی است و عمدتاً شب گرد است. هنگام شب مناطق باز و بدون درخت را برای چریدن انتخاب کرده و صبح ها به مناطق انبوه جنگلی میروند. گیاهخوار و نشخوار کننده اند، حس بویایی و شنوایی به نسبت قوی دارند و به خوبی شنا می کنند. به صورت اجتماعی زندگی کرده، نرهای بالغ گروهه ای جداگانهای برای خود تشکیل میدهند و تنها در فصل زادآوری با مادهها هستند. در هر گله طبقات اجتماعی مختلفی وجود دارد که از راه کنشی که با دیگران به وسیله شاخ زدن و لگد زدن دارند مشخص میشود. از علف ها، میوه ها، قارچ ها و نیز سرشاخه درختان و درختچه ها تغذیه می کنند. [ ۶] [ ۵]
گوزن قرمز هیرکانی در حال حاضر اهلی شده است. [ ۳] مرال در فرهنگ مردم تالش ( طالشان شمالی و جنوبی ) جایگاه ویژه ای در قصه ها و اشعار این مردم دارد و به نقل از برخی کتابهای تاریخی نظیر منم تیمورجهانگشای تیمور لنگ، آورده شده که طالشان بر خلاف سایرین مردم که اسب سواری می کردند؛ بر سوار مرال می شدند.
در روسیه از سال ۱۹۳۰ گوزن ها را برای شاخ های مخملی شان شکار می کردند، در گذشته برخی از کشورهای آسیایی متقاضی شاخ های مخملی بودند و شوروی سابق پرورشگاه ها و کشتارگاه های سازمان یافتهٔ گوزن داشته. شکار توسط انسان ها به عنوان علت کاهش جمعیت گوزن ها شناخته شده است. تعداد تقریبی گوزن های قرمز کاسپی در شرق گرجستان از ۲۵۰۰ راس در سال ۱۹۸۵ به ۸۸۰ راس گوزن در سال ۱۹۹۴ کاهش یافته است. [ ۷] [ ۸] [ ۹] شکارچیان طبیعی آنها شامل پلنگها و به میزان کمتر گرگها و خرس های قهوه ای می باشند. درگذشته آنها نیز توسط ببرها شکار می شدند اما در حال حاضر ببر هیرکانی یا ببر مازندران منقرض شده است. [ ۵]
wiki: گوزن قرمز خزر (مرال)