گوتیک بین المللی (International Gothic)
مریم مجدلیه و فرشتگان، کلیسای جامع سان جووانی
سبک گوتیک متأخر در نقاشی و مجسمه سازی، که در اواخر قرن ۱۴ و ۱۵م شکوفا شد. رنگ های درخشان، آراستگی درباری، و پرداخت طبیعت گرایانۀ جزئیات، از مشخصات آن است. از بطن هنر درباری فرانسه و بورگونی رویید و بسیاری از نقاط اروپا را فراگرفت، و نمایندگان برجسته ای همچون سیمونه مارتینیِ ایتالیایی و برادران لمبور
فرانسوی ـ فلاماندری، پیدا کرد. از آن جا که گوتیک بین المللی ریشه در تذهیب نسخ خطی داشت، تابناکی رنگ ها، ظرافت در جزئیات، طرح های پرتفصیل، و شخصیت پردازی فردیِ نقاشان مینیاتور ساز در نُسخ خطی را، به نقاشی بر روی تخته منتقل کرد. پیروان نامدار آن عبارت بودند از نقاش ـ تذهیب گران مکتب فرانسوی ـ فلاندری ازجمله سه برادر لمبور که شاهکارشان کتاب ایام پربرکت دوک دو بری بود؛ ژان مالوئل که در پاریس و دیژون کار می کرد؛ هانری بل شوز که کار مالوئل را در دیژون پی گرفت؛ و ملکیور برودرلام از ایپر که نقاش فیلیپ دلاور، دوکِ بورگونی، شد. نمایندگان آن در اسپانیا فِرِّر باسّا، خایمه و پدرو سِرّا، لوئیس بُرّاسّا و دیگران؛ در ایتالیا نقاشان سیِنایی، سیمونه مارتینی و لیپّو مِمّی، و جنتیله دا فابریانو و پیسانلّو؛ و در ممالک آلمانی اشتفان لوخنر و مایستر برترام، بودند. سبک گوتیک بین المللی، پیش درآمد شیوۀ نقاشی جنوب هلند، در نخستین دوران شکوفایی اش، بود.
