[ویکی فقه] نحوه تکثیر کتاب های علمی، تدریس و مصون نگهداشتن آن ها از جعل و تحریف، یکی از مهمترین دغدغه های دانشمندان دینی بوده است. آن ها برای این منظور، از روشی استفاده نموده اند که در اصطلاح کتابشناسی به آن "بلاغ" یا "انها" گفته می شود. بلاغ دستخطی از استاد بود که در نسخه نوشته می شد و به وسیله آن گواهی، شرکت شاگرد در درس را تایید می گردید و ضمناً صحّت نسخه نیز تایید می گشت؛ بنابراین "بلاغ" هم گواهی تحصیلی بود و هم نشان صحّت نسخه به شمار می رفت.اساتید در هر نسخه علامت بلاغ های متعددی می نوشتند و در پایان نسخه یا پایان بخش های کتاب در ضمن بلاغ ها برای شاگرد اجازه نقل حدیث و روایت را به نحو عموم یا درباره آن اثر یا آثاری خاص صادر می کرد که این اجازه گواهی علمی برای آن شاگرد در اعتبار روایت ها و استنادهایش به شمار می آمد. در این مقاله گواهی درسی علّامه مجلسی برای شاگردش محمد بن جابر اصفهانی بررسی می شود.
متن درسی: تهذیب الاحکام؛ تاریخ پایان درس: اواسط ذی قعده ۱۰۷۲ق. محل تحریر گواهی: اواخر کتاب الصلاة تهذیب الاحکام؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگردمولی محمّد بن جابر کتاب تهذیب الاحکام را تحریر و کتاب صلاة را در روز سه شنبه اواسط ذی القعده ۱۰۷۲ق به پایان رسانده است او این نسخه نزد علّامه مجلسی خوانده و مجلسی در آخر نسخه در اواسط ذی القعده ۱۰۷۲ق گواهی قرائت و اجازه نقل روایت نوشته است. او همچنین نسخه ای از مسایل علی بن جعفر و قرب الاسناد را تصحیح و در اوّل رجب ۱۰۸۷ق به پایان رسانده است.
متن گواهی
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم. انهاه المولی الفاضل التقی مولانا محمّد الاصفهانی سماعاً و تحقیقاً و ضبطاً فی مجالس آخرها اواسط شهر ذی القعدة سنة ۱۰۷۲ و اجزت له ان یروی عنی ما اخذه منی باسانیدی المتصلة الی الائمة الطاهرین صلوات الله علیهم. کتبه بیمناه الداثرة احقر العباد محمّد باقر بن محمّد تقی عفی عنهما، حامداً مصلیاً مسلماً.»
حسینی اشکوری، احمد بن علی، اجازات الحدیث، ۱۸۸به نقل از الروضة النضرة، ص۴۹۹.
۱. ↑ حسینی اشکوری، احمد بن علی، اجازات الحدیث، ۱۸۸به نقل از الروضة النضرة، ص۴۹۹.
منبع
...
متن درسی: تهذیب الاحکام؛ تاریخ پایان درس: اواسط ذی قعده ۱۰۷۲ق. محل تحریر گواهی: اواخر کتاب الصلاة تهذیب الاحکام؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگردمولی محمّد بن جابر کتاب تهذیب الاحکام را تحریر و کتاب صلاة را در روز سه شنبه اواسط ذی القعده ۱۰۷۲ق به پایان رسانده است او این نسخه نزد علّامه مجلسی خوانده و مجلسی در آخر نسخه در اواسط ذی القعده ۱۰۷۲ق گواهی قرائت و اجازه نقل روایت نوشته است. او همچنین نسخه ای از مسایل علی بن جعفر و قرب الاسناد را تصحیح و در اوّل رجب ۱۰۸۷ق به پایان رسانده است.
متن گواهی
متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم. انهاه المولی الفاضل التقی مولانا محمّد الاصفهانی سماعاً و تحقیقاً و ضبطاً فی مجالس آخرها اواسط شهر ذی القعدة سنة ۱۰۷۲ و اجزت له ان یروی عنی ما اخذه منی باسانیدی المتصلة الی الائمة الطاهرین صلوات الله علیهم. کتبه بیمناه الداثرة احقر العباد محمّد باقر بن محمّد تقی عفی عنهما، حامداً مصلیاً مسلماً.»
حسینی اشکوری، احمد بن علی، اجازات الحدیث، ۱۸۸به نقل از الروضة النضرة، ص۴۹۹.
۱. ↑ حسینی اشکوری، احمد بن علی، اجازات الحدیث، ۱۸۸به نقل از الروضة النضرة، ص۴۹۹.
منبع
...