گلکنده

لغت نامه دهخدا

گل کنده. [ گ ُ ک َ دَ / دِ ] ( اِخ )نام شهری است به هندوستان از کرناتک در حدود حیدرآباد. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نام قصبه ای است در یک فرسخی حیدرآباد دکن که قریب یک قرن و نیم از سال 924 تا سال 1098 پایتخت شاهان قطب شاهی بوده و قلعه و مقابر ایشان تاکنون در آن موجود است. ( از انجمن آرا ). و رجوع به مقدمه برهان قاطع چ معین ص 79 و 81 شود.

دانشنامه عمومی

گُلکُنده شهری ویرانه و دژی باستانی در هندوستان است که در ۱۱ کیلومتری باختر شهر حیدرآباد و پنج کیلومتری باختر حیدرآباد کهنه، واقع در ایالت آندرا پرادش قرار دارد.
این قلعهٔ باستانی هم اکنون در شهر حیدرآباد واقع شده است. [ ۱]
گُلکُنده روزگاری از شهرهای مشهور مشرق زمین و اطراف آن از مراکز اصلی تولید و تجارت الماس و سنگ های گرانبهای هند به شمار می رفت. الماس کوه نور که اینک بر تاج سلطنتی انگلستان می درخشد در سال ۱۰۳۵ شمسی از همین ناحیه به دست آمد که در آن تاریخ ۷۸۷ قیراط وزن داشت. این الماس در دورهٔ حاکمیت قطب شاهیان در این شهر، توسط میرزا محمد میر جمله وزیر مشهور ایرانی عبدالله قطب شاه به شاه جهان پادشاه گورکانی هند تقدیم شد و در آنجا ماند و در سال ۱۱۱۷ شمسی به دست نادرشاه رسید. [ ۲]
روزگاری در این منطقه، سه دودمان شیعی بهمنی، قطب شاهی و آصف جاهی حکومت می کردند. ظهور این دودمان ها، مقارن با حضور انگلیسی ها در شبه قارهٔ هند بود.
دودمان قطب شاهی پس از استقلال خود از دودمان بهمنی شهر گلکنده را پایتخت خود قرار داد.
قلعهٔ گلکنده که در زمان دودمان کاکاتیا در سال ۵۳۸ هجری قمری تأسیس و در زمان قطب شاهیان به عنوان پایتخت برگزیده شد و دارای بناها، برج ها و استحکامات پرشمار و هشت دروازه است. بقایای این قلعه هنوز هم بر فراز تپه ای واقع در منطقهٔ گلکنده در جنوب غربی حیدرآباد ( مهم ترین مرکز گردشگری شهر ) وجود دارد. [ ۳]
عکس گلکندهعکس گلکندهعکس گلکندهعکس گلکندهعکس گلکندهعکس گلکنده
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

گُلْکُنْده (Golconda)
دژ دژ دژ دژ دژ شهری باستانی در آندرا پرادش، واقع در جنوب مرکزی هند. گُلْکُنْدِه درگذشته مرکز تولید الماس و به قدری ثروتمند بود که نام آن در توصیف هر منبع بزرگ ثروت به کار می رفت. این شهر از ۱۳۶۴ـ۱۵۱۲ پایتخت پادشاهان بهمنیه بود. اختلافات داخلی منجر به پادشاهی گُلکُنْدِه شد، که در ۱۶۸۷ به تصرّف اورنگ زیب درآمد و ضمیمۀ امپراتوری اسلامی مغول شد. اگرچه گُلکُنْدِه از قبل شهری مسلمان نشین بود، از این جریان ناراحت بود و علیه اورنگ زیب به اتحاد هندوها، به رهبری شیواجی (۱۶۲۷ـ۱۶۸۰)، پیوست. گُلکُنْدِه در دوران سلطۀ مغول تنزل کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس