گلبول های بوک ( به انگلیسی: Bok globule ) در اخترشناسی ابرهایی تیره از گرد و غبار کیهانی متراکم و گاز هستند که در آن جا، گاهی شکل گیری و زایش ستارگان صورت می پذیرد.
گلبول های بوک در درون مناطق اچ دو یافت می شوند. معمولاً یک توده از گلبول های بوک جرمی نزدیک به ۲ تا ۵۰ برابر جرم خورشید و پهنایی کم و بیش به وسعت یک سال نوری دارند که به صورت لکه هایی در یک منطقهٔ اچ دو پراکنده اند. این گلبول ها مخلوطی از هیدروژن مولکولی ( H۲ ) ، دی اکسید کربن، هلیوم، و در حدود یک در صد ( ۱٪ وزن ) از گرد و غبار سیلیکات تشکیل شده اند. گلبول های بوک اغلب به شکل گیری سامانه های ستاره ای دو، یا چند ستاره ای منجر می شوند.
گلبول های بوک برای نخستین بار توسط ستاره شناس هلندی - آمریکایی بارت بوک در دههٔ ۱۹۴۰ مشاهده شدند. در نوشتاری که بوک و هم کارش ای. اف. ریلی در سال ۱۹۴۷ میلادی منتشر کردند، این فرضیه را پیش کشیدند که؛ این لکه های پیله مانند در یک منطقهٔ اچ دو، می توانند نتیجهٔ یک رمبش گرانشی که برای تشکیل ستاره های جوانی، که خود در نهایت از آن ها ستاره و خوشه های ستاره ای به وجود می آید باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگلبول های بوک در درون مناطق اچ دو یافت می شوند. معمولاً یک توده از گلبول های بوک جرمی نزدیک به ۲ تا ۵۰ برابر جرم خورشید و پهنایی کم و بیش به وسعت یک سال نوری دارند که به صورت لکه هایی در یک منطقهٔ اچ دو پراکنده اند. این گلبول ها مخلوطی از هیدروژن مولکولی ( H۲ ) ، دی اکسید کربن، هلیوم، و در حدود یک در صد ( ۱٪ وزن ) از گرد و غبار سیلیکات تشکیل شده اند. گلبول های بوک اغلب به شکل گیری سامانه های ستاره ای دو، یا چند ستاره ای منجر می شوند.
گلبول های بوک برای نخستین بار توسط ستاره شناس هلندی - آمریکایی بارت بوک در دههٔ ۱۹۴۰ مشاهده شدند. در نوشتاری که بوک و هم کارش ای. اف. ریلی در سال ۱۹۴۷ میلادی منتشر کردند، این فرضیه را پیش کشیدند که؛ این لکه های پیله مانند در یک منطقهٔ اچ دو، می توانند نتیجهٔ یک رمبش گرانشی که برای تشکیل ستاره های جوانی، که خود در نهایت از آن ها ستاره و خوشه های ستاره ای به وجود می آید باشند.
wiki: گلبول بوک