گل خورک، یا اشلمبو، یا لنگوچ، نوعی ماهی دوزیست است. در هندیجان در کنار ساحل خلیج فارس نیز به نام «بوشلمبو» شناخته می شوند و به وفور نیز یافت می گردند.
بدن خاکستری، اولین باله پشتی متمایل به ارغوانی پوشیده با لکه های تیره، دومین باله پشتی دارای ۲ یا ۳ ردیف لکه های سفید دوکی شکل است. باله دمی تیره رنگ؛ دندان روی آرواره ها قرار گرفته است. ارتفاع اولین باله پشتی از طولش بیشتر است. طول دومین باله پشتی بیشتر از اولی است.
متوسط اندازه آن در رودخانه سرباز ۱۵ سانتی متر است. نمونه های ۳۰سانتیمتری نیز مشاهده شده اند.
ساحل رودهایی که دارای ساحل ماسه ای توأم با گل و لای باشند. در درون بستر نقب هایی حفر نموده و در آنجا پنهان می شوند. آب های گل آلود را ترجیح می دهند. روی ساحل رودخانه تا فاصله حدود پنج متر نیز از آب فاصله می گیرند. دمای آب در زیستگاه های این ماهی تا ۳۸ درجه نیز می رسد.
در ایران و اطراف در قسمت های پایینی رودخانه های حوزه خلیج فارس و دجله و کارون و حوزه های مکران، هرمز ، خلیج فارس و سواحل بوشهر و جزیره شیف، قسمتهای پایینی رودخانه های جگین، گابریک، سرباز و میناب فراوان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبدن خاکستری، اولین باله پشتی متمایل به ارغوانی پوشیده با لکه های تیره، دومین باله پشتی دارای ۲ یا ۳ ردیف لکه های سفید دوکی شکل است. باله دمی تیره رنگ؛ دندان روی آرواره ها قرار گرفته است. ارتفاع اولین باله پشتی از طولش بیشتر است. طول دومین باله پشتی بیشتر از اولی است.
متوسط اندازه آن در رودخانه سرباز ۱۵ سانتی متر است. نمونه های ۳۰سانتیمتری نیز مشاهده شده اند.
ساحل رودهایی که دارای ساحل ماسه ای توأم با گل و لای باشند. در درون بستر نقب هایی حفر نموده و در آنجا پنهان می شوند. آب های گل آلود را ترجیح می دهند. روی ساحل رودخانه تا فاصله حدود پنج متر نیز از آب فاصله می گیرند. دمای آب در زیستگاه های این ماهی تا ۳۸ درجه نیز می رسد.
در ایران و اطراف در قسمت های پایینی رودخانه های حوزه خلیج فارس و دجله و کارون و حوزه های مکران، هرمز ، خلیج فارس و سواحل بوشهر و جزیره شیف، قسمتهای پایینی رودخانه های جگین، گابریک، سرباز و میناب فراوان است.
wiki: گل خورک