گل اذین

گل آذین. گل آذین ( به انگلیسی: Garland ) یک بافته، گره یا تاج گل تزئینی از گل، برگ یا مواد دیگر است. گل آذین ها را می توان روی سر یا دور گردن گذاشت، روی یک شی بی جان آویزان کرد، یا در مکانی با اهمیت فرهنگی یا مذهبی گذاشت.
• گل آذین مهره ای
• گل آذین گل
• لی - گل آذین سنتی هاوایی
• گل آذین پرچم
• گل آذین کاج
• پاپ کورن و/یا توت خرس کرنبری
• گل آذین طنابی
• گل آذین حلبی
• گل آذین ویره
• گل آذین بادکنکی
• موندامالا - گل آذین از سرهای بریده یا جمجمه، یافت شده در پیکرک نگاری ( iconography ) بودایی هندو و تبتی.

گل آذین (گیاه شناسی). به شیوه آرایش گل ها بر روی ساقه گیاهان گل آذین ( به انگلیسی: Inflorescence ) می گویند. ساقه ای که گل ها بر روی آن قرار می گیرند، خود می تواند یک یا چند شاخه باشد. از نظر ریخت شناسی گل آذین بخشی از اندام هوایی گیاه است که گل ها بر روی آن تشکیل می شوند و بنابراین تغییراتی را به خود می گیرند. این تغییرات می تواند شامل طول میان گره ها، آرایش برگها، متورم شدن، فشرده شدن، پیوستگی، چسبندگی و کاهش محورهای فرعی و اصلی شود.
به ساقه ای که گل آذین بر روی آن قرار می گیرد، دم گل آذین می گویند. به محوری که گل ها یا شاخه های فرعی گل آذین بر روی آن قرار می گیرند، میان آسه rachis می گویند. دم گل به پایهٔ هر گل می گویند.
میوه آذین به مرحله ای از گل آذین می گویند که میوه ها تشکیل شده باشند.
اگر گل بخشی از گل آذین نباشد، به آن گل منفرد می گویند و دم گل آن را دم گل آذین می خوانند.
گل آذین ها با ویژگی های متفاوتی توصیف می شوند، مانند چگونگی آرایش گل ها بر روی ساقه، ترتیب شکوفایی گلها، و چگونگی گروه بندی گل ها در گل آذین.
برگهایی که در بخش گل آذین گیاهان قرار دارند، اغلب با برگ های بخش های رویشی تفاوت دارند. به طور کلی، برگ های تغییر شکل یافته گل آذین ها را برگک می نامند. براساس بود و نبود برگک و ویژگی های آن گل آذین ها را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
• گل آذین های بی برگک: برگک در گل آذین وجود ندارد.
• گل آذین های برگک دار: در این نوع گل آذین برگک ها تخصص یافته، گاهی کاهش یافته به شکل فلس های کوچک، یا تقسیم شده هستند.
• گل آذین های برگی: در این نوع گل آذین هرچند برگ ها کوچک تر هستند ولی شکل آن ها جندان با برگ های معمولی تفاوت ندارد.
اگر تعداد برگک ها زیاد و به ساقه متصل باشند، مانند خانواده ستاره ای، مجموع برگک ها را گریبان می گویند. اگر گل آذین، ردیف دومی از برگک ها در جایی بالاتر در ساقه داشته باشد، به آن ها گریبانک می گویند.
اندام های گیاهان با پیروی از دو الگوی کلی رشد و نمو می کنند: تک پا یا خوشهای و هم پا یا گرزنی. این دو الگوی رشد و نمو را در گل آذین به ترتیب گل آذین نامحدود و گل آذین محدود می نامند.
• گل آذین نامحدود: با رشد تک پا، در این نوع گل آذین جوانهٔ انتهایی به رشد خود ادامه داده و گل های کناری را تولید می کند. در این نوع گل آذین جوانه انتهایی هیچ گاه تبدیل به گل نمی شود.
• گل آذین محدود: با رشد هم پا، در این نوع گل آذین، جوانهٔ انتهایی به گل انتهایی تبدیل شده و سپس می میرد. گل های دیگر را جوانه های جانبی تولید می کنند.

گل آذین. گل آذین (inflorescence)
در گیاه شناسی، شاخه یا مجموعه ای از شاخه ها که روی آن حداقل دو و در بسیاری از موارد مقدار فراوانی گل منفرد قرار دارد. گل آذین ها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند: گرزنی (محدود) و خوشه ای (نامحدود). در گل آذین گرزنی، رأس محور اصلی به یک گل منفرد منتهی می شود و گل های بعدی روی انشعاب های جانبی پایین تر تشکیل می شوند، مانند گل فراموشم مکن (Myosotis) و گندمک (Stellaria). در این گل آذین ها، مسن ترین گل در رأس قرار دارد. گل آذین خوشه ای در رأس محور اصلی خود یک مرکز فعال رشد دارد و گل ها در طول این محور تشکیل می شوند، مانند گل سنبل. در این نوع گل آذین، مسن ترین گل در نزدیک قاعده قرار دارد. در مواردی که گل آذین پهن باشد، قدیمی ترین گل در سمت بیرون یا محیط واقع است. ساقه یا پایۀ گل آذین پایک، و پایه هر یک از گل های منفرد دمگل نامیده می شود. از انواع گل آذین خوشه ای می توان پایک، دُمگل (دیهیم)، پانیکول (خوشه مرکب)، چتر، شاتون، ملیچه، و کاپیتول را نام برد. خوشه نوعی گل آذین متشکّل از گل های مشابه دمگل دار است که در گیاهانی مانند تَرْمَس دیده می شود. در گل آذین دیهیم، که در گیاه Iberis amara دیده می شود، طول دمگل ها متغیّر است؛ به این صورت که دمگل های بیرونی درازتر از دمگل های درونی اند. خوشۀ مرکب گل آذین منشعب و متشکل از تعدادی خوشۀ ساده است. چنین گل آذینی را می توان در بسیاری از گندمیان، مانند جو دوسر (Avana)، دید. در گل آذین چتر، که در گیاهان تیرۀ هویج (چتریان) دیده می شود، دمگل ها همگی در محور اصلی از یک نقطه منشأ می گیرند. از انواع دیگر گل آذین خوشه ای یکی شاتون است که گل آذین دُمگل دار و متشکل از تعداد فراوانی گل های کوچک بدون پایه است. نوع دیگر گل آذین چمچه است که در آن گل های ظریف روی محوری گوشتی قرار دارند. در گل آذین کاپیتول، محور مسطح و گرد است و گل های متعدد کوچک با برگههای بزرگی شبیه گلبرگ احاطه می شوند.