گسیل کردن کوفیان برای جنگ با امام حسین

[ویکی فقه] ابن زیاد افزون بر آنکه عمر سعد و لشکر تحت امرش را به کربلا گسیل داد در کوفه نیز مردم را به شرکت در جنگ تشویق و از عواقب فتنه انگیری و سرکشی بیم می داد. در این بین حصین تمیم را به همراه چهار هزار نفر به کربلا فرستاد. اشخاص دیگری را نیز با سواران بسیاری به سوی کربلا گسیل داد. همچنین در بین کوفیان نیز جاسوسانی گماشته بود تا از اوضاع کاملا باخبر باشد.
وقتی ابن زیاد، عمر بن سعد را از منطقه حمام اعین به همه مردم دستور داد که در اردوگاه نخیله گرد آیند سپس کثیر بن شهاب حارثی و محمد بن اشعث بن قیس و قعقاع بن سوید بن عبدالرحمن منقری و اسماء بن خارجه فزاری را طلبید و : در بین مردم گردش کنید و آنها را به اطاعت و استقامت دعوت کنید و از عواقب امور و فتنه انگیزی و سرکشی بترسانید و آنها را به پیوستن به لشکر تشویق کنید. آنها نیز چنین کردند و در کوفه گردیدند و سپس به ابن زیاد پیوستند، مگر کثیر بن شهاب؛ زیرا او همچنان در کوفه می گشت و مردم را به پیوستن به جماعت تشویق می کرد و از فتنه انگیزی و تفرقه و یاری حسین می ترساند. ابن زیاد بعد از اینکه یک روز یا دو روز از اقامت عمر سعد در کربلا می گذشت، حصین بن تمیم را به همراه چهار هزار نفر به جنگ با حسین فرستاد. همچنین حجار ابن ابجر عجلی، شبث بن ربعی و یزید بن حارث بن یزید را هرکدام با هزار نفر به کربلا فرستاد. . اما از هر هزار نفری که به کربلا فرستاده می شد، کمتر از سیصد یا چهار صد نفر از آنها به آنجا می رفتند؛ زیرا بسیاری از آنها از شرکت کردن در قتل حسین (علیه السّلام) کراهت داشته، بی رغبتی نشان می دادند. سپس ابن زیاد، خود به نخیله رفت و عمرو بن حریث را جانشین خود در کوفه قرار داد و صبح و ظهر و شام گروه های بیست، سی، پنجاه تا صد نفری را برای تقویت عمر بن سعد می فرستاد؛ و به قعقاع بن سوید بن عبدالرحمان دستور داد تا با گروهی از سربازان در اطراف کوفه بگردند. آنان ضمن جست و جو، فردی همدانی را یافتند که به طلب میراث خود به کوفه آمده بود. او را نزد عبیدالله بن زیاد بردند؛ ابن زیاد نیز او را کشت، و از مردم زهرچشم گرفت. این اقدام باعث شد هیچ فرد بالغی جرئت ماندن در کوفه را پیدا نکند. همچنین او جاسوس هایی را در کوفه گماشت تا کسی از لشکریان تخلف نکند و مبادا کسی به کاروان حسین ملحق شده، او را یاری کند. در اطراف کوفه نیز بدین منظور، گروه های مسلح و پاسگاه هایی قرار داده بود. فرمانده این نگهبانان و گروه های مسلح، زحر بن قیس جعفی بود. ابن زیاد بین خود و عمر بن سعد سوارانی پنهانی مستقر کرده بود که هر اتفاقی بیفتد، وی سریعاً خبردار شود. بلاذری آورده است که عمار بن ابی سلامه دالانی تلاش کرد ابن زیاد را در نخیله ترور کند، اما موفق نشد. او سپس به امام حسین (علیه السّلام) پیوست و با او به شهادت رسید.
تعداد لشکریان عمر بن سعد
درباره ی تعداد لشکر عمر بن سعد که برای جنگ با امام حسین (علیه السّلام) گسیل شدند، و نیز در نام فرماندهان لشکر کوفه، بین مورخان اختلاف هست، در اینجا در حد اشاره، اقوال مختلف را می آوریم:
← گزارش ابن اعثم
۱. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی بن جابر، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۷۸.
...