گستره انذار

[ویکی فقه] مقصود از گستره انذار گروه هایی است که مشمول انذار می باشند .برابر آیات بسیاری انذار همه امّتها و همه افراد را در بر می گیرد: «واِن مِن اُمَّة اِلاّ خَلا فیها نَذیر» ، «اَن اَنذِرِ النّاس»
به گفته مفسران مفاد آیه فوق آن است که برای هر امتی فرستاده ای و برای هر زمانی پیشوایی خواهد بود.
انذار جنیان
عمومیت انذار به آدمیان اختصاص ندارد، بلکه جنیان را نیز شامل می شود: «یمَعشَرَ الجِنِّ والاِنسِ اَلَم یَأتِکُم رُسُلٌ مِنکُم... و یُنذِرونَکُم»، «واِذ صَرَفنا اِلَیکَ نَفَرًا مِنَ الجِنِّ... ولّوا إلی قومهم منذرین» به گفته برخی مفسران کلمه «مِنْکُم» در آیه ۱۳۰ انعام به معنای «من جنسکم» بوده و این آیه نشان مبعوث شدن فرستادگان الهی در میان انس و جن از جنس خود آنان است. برخی به استناد آیات فوق فرستادگان الهی در میان آدمیان را «رسول» و برانگیختگان میان جنیان را با عنوان «منذر» معرفی کرده اند.
عمومیّت انذار
به گفته المیزان عمومیّت انذار به این معناست که در میان همه امّتها انذارگر برانگیخته می شود و هیچ امّتی بدون منذر نمی ماند و این عمومیّت در حدّ اقتضاست؛ یعنی فعلیّت آن در مورد همگان و رسیدن آن به یکایک افراد منوط به این است که در مسیر آن مانعی پدید نیاید، زیرا با توجّه به این که جهان ماده محل برخورد و تزاحم علل و اسباب با یکدیگر است، ممکن است پیام انذار به برخی انسانها نرسد و حجّت الهی بر آنان تمام نگردد. از این افراد در قرآن با عنوان «مستضعف» یاد و امر ایشان به خداوند واگذار شده است، بر این اساس انذار، گرچه عام است؛ ولی مستلزم دریافتن یکایک افراد یک امّت نیست.
میزان تأثیرپذیری از انذار
...