گزو
لغت نامه دهخدا
گزو. [ گ َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان دستگردان بخش طبس شهرستان فردوس ، واقع در 89 هزارگزی شمال طبس. هوای آن گرم و دارای 32 تن سکنه است و آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).
فرهنگ فارسی
دهی در شهرستان فردوس
گویش مازنی
دانشنامه عمومی
گزو (خاش). گزومنطقه ای در دهستان پشتکوه بخش مرکزی شهرستان خاش استان سیستان و بلوچستان ایران است. که دارای هشت روستا میباشد که عبارت از:حاجی آباد، پیل گوشکان، تیلگ، دشت زاره، کم زرد، گزانان، کهن کرمشاه، کلگ ( خالی از سکنه ) میباشد.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۳۴۷ نفر ( ۸۵خانوار ) بوده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۳۴۷ نفر ( ۸۵خانوار ) بوده است. [ ۱]
wiki: گزو (خاش)
پیشنهاد کاربران
گزو در بخش مرکزی دهستان پشتکوه شهرستان خاش میباشد که دارای هشت روستا عبارت از:پیل گوشکان، حاجی اباد، تیلگ، دشت زاره، کم زرد، گزانان، کهن کرمشاه، کلگ ( خالی از سکنه ) میباشد.
آب و هوای این منطقه معتدل میباشد و محصولات آن غلات، لبنیات، پسته، انگور و شغل اهالی زراعت، باغداری و دامداری میباشد وبه زبان بلوچی ( گویش سرحدی ) و ساکنان طایفه گنگوزهی ویارمحمدزهی که شاخه ای از طایفه شهنوازی هستند
... [مشاهده متن کامل]
آب و هوای این منطقه معتدل میباشد و محصولات آن غلات، لبنیات، پسته، انگور و شغل اهالی زراعت، باغداری و دامداری میباشد وبه زبان بلوچی ( گویش سرحدی ) و ساکنان طایفه گنگوزهی ویارمحمدزهی که شاخه ای از طایفه شهنوازی هستند
... [مشاهده متن کامل]