گروه های قومی در آسیا. مردم آسیا از گروه های قومی بسیار متنوعی تشکیل شده اند که با آب و هوا و اقلیم مناطق مختلف قاره آسیا سازگاری یافته اند. این تنوع شامل اقلیم قطبی ( قطب شمال ) ، مناطق نزدیک به قطب شمال ( شبیه شمال قاره اروپا ) ، معتدل، نیمه گرمسیری و نیز مناطق وسیع کویری در مرکز و غرب آسیا می شوند. گروه های قومی آسیا با کوه، بیابان، مراتع و جنگل ها سازگار شده اند؛ در حالی که در سواحل آسیا گروه های قومی انواع روش های حمل و نقل مناسب را توسعه داده اند. تنوع فرهنگی مردم آسیا شامل تنوع فرهنگی، مذهبی، اقتصادی و تاریخی می شود.
برخی از گروه های قومی آسیا اساساً شکارچی - گردآورنده هستند. برخی رمه گردانی ( زندگی عشایری ) دارند و گروهی نیز کشاورز، یا در شغل های صنعتی و شهری هستند.
برخی از گروه ها یا کشورها در آسیا به طور کامل شهرنشین هستند ( به عنوان مثال هنگ کنگ و سنگاپور ) . بزرگترین کشورهای آسیا با توجه به جمعیت به ترتیب عبارتند از: جمهوری خلق چین، هند، اندونزی، پاکستان، بنگلادش، ژاپن، فیلیپین، ویتنام، ایران، تایلند، برمه و کره جنوبی. استعمار ممالک و اقوام آسیایی توسط کشورهای اروپایی از قرن ۱۶ شروع شد و در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ به اوج خود رسید ( به جز در اتحاد جماهیر شوروی که سال ۱۹۹۰ منحل شد ) .
آسیای مرکزی یا آسیای میانه در رایج ترین تعریف شامل پنج جمهوری از جماهیر شوروی سوسیالیستی سابق هستند: قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان و سین کیانگ در غرب چین. در تعریف گسترده تر، مغولستان، افغانستان و شمال پاکستان را هم شامل می شوند. ترکها، اقوام هند و ایرانی و مغول ها مردم آسیای مرکزی را تشکیل می دهند. .
دین اصلی آسیای مرکزی اسلام ( ترکها و اقوام هند و ایرانی ) و بودیسم ( مغولستان ) است. آسیای مرکزی دارای تاریخ غنی و طولانی به ویژه در ارتباط با جاده ابریشماست. این منطقه توسط مغولان، ایرانیان، تاتارها، مردم روس، افغان ها و سرمتی در طول تاریخ فتح شده و در نتیجه دارای تنوع بسیار متمایز قومیتی فرهنگی است. فرهنگ آسیای میانه تحت تأثیر فرهنگهای چینی، هندی، ایرانی، افغانی، عربی، ترکی، روسی، سرمتی و مغولی قرار داشته است.
ادبیات آسیای مرکزی در ارتباط با ادبیات فارسی است چرا که این منطقه از نظر تاریخی در بسیاری زمانها، بخشی از امپراتوری ایران بوده است. اما به عنوان تقاطع جاده ابریشم، آسیای میانه از زبان و ادبیات چینی، هندی و عربی هم بهره گرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از گروه های قومی آسیا اساساً شکارچی - گردآورنده هستند. برخی رمه گردانی ( زندگی عشایری ) دارند و گروهی نیز کشاورز، یا در شغل های صنعتی و شهری هستند.
برخی از گروه ها یا کشورها در آسیا به طور کامل شهرنشین هستند ( به عنوان مثال هنگ کنگ و سنگاپور ) . بزرگترین کشورهای آسیا با توجه به جمعیت به ترتیب عبارتند از: جمهوری خلق چین، هند، اندونزی، پاکستان، بنگلادش، ژاپن، فیلیپین، ویتنام، ایران، تایلند، برمه و کره جنوبی. استعمار ممالک و اقوام آسیایی توسط کشورهای اروپایی از قرن ۱۶ شروع شد و در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ به اوج خود رسید ( به جز در اتحاد جماهیر شوروی که سال ۱۹۹۰ منحل شد ) .
آسیای مرکزی یا آسیای میانه در رایج ترین تعریف شامل پنج جمهوری از جماهیر شوروی سوسیالیستی سابق هستند: قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان و سین کیانگ در غرب چین. در تعریف گسترده تر، مغولستان، افغانستان و شمال پاکستان را هم شامل می شوند. ترکها، اقوام هند و ایرانی و مغول ها مردم آسیای مرکزی را تشکیل می دهند. .
دین اصلی آسیای مرکزی اسلام ( ترکها و اقوام هند و ایرانی ) و بودیسم ( مغولستان ) است. آسیای مرکزی دارای تاریخ غنی و طولانی به ویژه در ارتباط با جاده ابریشماست. این منطقه توسط مغولان، ایرانیان، تاتارها، مردم روس، افغان ها و سرمتی در طول تاریخ فتح شده و در نتیجه دارای تنوع بسیار متمایز قومیتی فرهنگی است. فرهنگ آسیای میانه تحت تأثیر فرهنگهای چینی، هندی، ایرانی، افغانی، عربی، ترکی، روسی، سرمتی و مغولی قرار داشته است.
ادبیات آسیای مرکزی در ارتباط با ادبیات فارسی است چرا که این منطقه از نظر تاریخی در بسیاری زمانها، بخشی از امپراتوری ایران بوده است. اما به عنوان تقاطع جاده ابریشم، آسیای میانه از زبان و ادبیات چینی، هندی و عربی هم بهره گرفته است.
wiki: گروه های قومی در آسیا