گروه زدگی

گروه زدگی[ ۱] یا گروه اندیشی[ ۲] یا گروه ْفکری پدیده ای روانشناسانه است که در بین گروهی از مردم رخ می دهد، بدین شکل که میل به هارمونی و همگرایی در گروه، منجر به یک تصمیم گیری غیرعقلانی یا ناکارامد می شود. اعضای گروه سعی می کنند با سرکوب کردن فعالانهٔ دیدگاه های مخالف، و با ایزوله کردن خود از اثرگذاری های بیرونی، اختلاف را حداقل کرده و به یک تصمیم مورد اجماع برسند بی آن که دیدگاه های رقیب را مورد ارزیابی انتقادی قرار دهند.
وفاداری به گروه افراد را ملزم می کند از پیش کشیدن مسایل مناقشه برانگیز یا راه حل های جایگزین خودداری کنند، و فقدان خلاقیت فردی، یکتایی و تفکر مستقل به وجود می آید. پویایی های ناکارامد درون گروهی «توهم آسیب ناپذیری» به وجود می آورد ( یک اطمینان بیش از حد به این که تصمیم درست گرفته شده است ) . زین رو «درون گروه» شدیداً به توانایی های خود برای تصمیم گیری بیش از حد باور پیدا می کند و به توانایی های مخالفین ( «برون گروه» ) بیش از حد کم باور پیدا می کند. علاوه بر این گروه فکری باعث انسانیت زدایی از برون گروه می شود.
• پارادوکس ابیلین
• اثر ارابه موسیقی
• هم نوایی
• پویایی گروه
• تچان ( روانشناسی )
• رفتار گله ای
• غوغاسالاری
• فشار نظیر
• کار گروهی
• وابستگی به فروشنده