گرمانک

:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " گرمانک " می نویسد : ( ( گرمانک و اَرمانک نام دو مرد بزرگوار و نژاده و مردم دوست است که در نهان به ستیزه و رویارویی با بیداد دهاک برمی خیزند و یکی از دو جوان ایرانی را که هر روز می باید کشته شوند، تا از مغز سرشان برای ماران دوش وی خورش ساخته شود، از مرگ می رهانند. این دو که از تبار پادشاهی اند، می باید از پسینیان جمشید باشند. از این دو، در آبشخور های کهن، نام و نشانی نیست در بیشینه ی برنوشته های شاهنامه، این دو نام "ارمایل" و "گرمایل" آورده شده است. اما پسندیده و پذیرفتنی این نمی نماید که دو نژاده ی ایرانی که از "گوهر پادشاه" هستند، نام هایی سامی داشته باشند. "یل" یا "ییل"، در آرامی، به معنی خداست و چونان پساوند در نامهایی سامی از گونه ی جبرئیل، میکائیل، عزرائیل بابئیل ( =بابل ) به کار برده شده است. " ک" در ارمانک و گرمانک پساوند می نماید و ستاک ارمان و گرمان. آیا ارمان ریختی است از "ارمن"، آن" بهترین سرزمین که آفریده شد "و" ارمانک "باز خوانده بدان؟" ارمن" نامی است دیگر " زُخّج "را که در اوستایی هَرَخوَئیتی" نامیده شده است. ) )
... [مشاهده متن کامل]