گردشگری در چین پس از انجام اصلاحات و آزادسازی های اقتصادی در این کشور از رونق و گسترش فراوانی در چند دههٔ اخیر برخوردار شده است. ظهور یک طبقه متوسط ثروتمند نوین و کاهش محدودیت های مربوط به سفر و تغییر مکان توسط مقامات چینی، هر دو به نوبهٔ خود به افزایش مسافرت ها در این کشور انجامیده به نحوی که امروزه کشور چین به یکی از پربازدیدترین بازارهای گردشگری داخلی و خارجی تبدیل شده است.
چین در سال ۲۰۱۱ سومین کشور پربازدید جهان بوده و شمار گردشگران خارجی ای که به این کشور مسافرت کرده اند در سال ۲۰۱۰ برابر با ۵۵٬۹۸ میلیون نفر بوده است. [ ۱] این سفرها درآمد ارزی ۴۵٬۸ میلیارد دلاری و چهارمین جایگاه جهان از نظر میزان درآمدهای ارزی را برای این کشور در سال ۲۰۱۰ به همراه داشته است. از سوی دیگر مجموعاً ۱٬۶۱ میلیارد سفر داخلی نیز در چین انجام گرفته که درآمدی ۷۷۷٬۱ میلیارد یوانی را برای آن رقم زده است. [ ۲] همچنین درآمدهای چین از صنعت توریسم در سال ۲۰۰۹ به ۱۸۵ میلیارد دلار رسیده بود. [ ۳]
بنا بر برآوردهای سازمان تجارت جهانی، چین در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین کشور توریستی جهان و چهارمین کشور از نظر سفرهای خارجی بدل خواهد شد. [ ۲]
مرزهای جمهوری خلق چین در فاصلهٔ سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۴ بر روی همه به استثنای مسافران انتخابی خارجی بسته بود. در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ که دنگ شیائوپینگ برای کسب ارز خارجی تصمیم به تشویق صنعت توریسم در این کشور گرفت، چین شروع به تقویت صنعت گردشگری خود نمود. برنامه های مهم ساخت هتل تا حد بسیاری به افزایش تعداد هتل ها و مسافرخانه ها در این کشور انجامید چنانچه تعداد هتل های توریستی از ۵٬۷۸۲ عدد در سال ۱۹۹۸ به ۸٬۸۸۰ هتل در سال ۲۰۰۲ و ۹٬۷۵۱ هتل در سال ۲۰۰۳ افزایش یافت. مناطق تاریخی و خوش منظرهٔ بسیاری بازسازی و بر روی گردشگران گشوده شد و راهنمایان حرفه ای و پرسنل خدمات دیگر تربیت شدند.
گسترش حمل ونقل هوایی داخلی و خارجی و دیگر امکانات جابجایی گردشگران سبب راحتترشدن سفرها گردید. بیش از ۲۵۰ شهر و استان تا اواسط دههٔ ۱۹۸۰بر روی بازدیدکنندگان خارجی گشوده شد و مسافران با داشتن فقط ویزا یا اجازه اقامت معتبر می توانستند از ۱۰۰ جای مختلف بازدید نمایند، اما برای دیدن دیگر جاهای باقی مانده نیاز به داشتن اجازه سفری داشتند که از سوی دایره امنیت عمومی صادر می شد. در سال ۱۹۷۸ که هنوز محدودیت های شدیدی برای ورود به چین وجود داشت تنها ۲۳۰ هزار گردشگر خارجی مورد تأیید مقامات از این کشور بازدید کردند[ ۴] اما این تعداد در سال ۱۹۸۵ به حدود ۱٬۴ میلیون خارجی افزایش یافت و تقریباً ۱٬۳ میلیارد دلار از این راه عاید کشور شد. پس از آن شمار توریست های خارجی هر ساله رو به افزایش گذاشته و بازدید ۴۹٬۶ میلیون گردشگر در سال ۲۰۰۶ از چین آن را به چهارمین کشور پربازدید جهان بدل ساخت. [ ۵] این تعداد در سال ۲۰۰۷ نیز افزایش یافته و به ۵۴٬۷ میلیون نفر رسید. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچین در سال ۲۰۱۱ سومین کشور پربازدید جهان بوده و شمار گردشگران خارجی ای که به این کشور مسافرت کرده اند در سال ۲۰۱۰ برابر با ۵۵٬۹۸ میلیون نفر بوده است. [ ۱] این سفرها درآمد ارزی ۴۵٬۸ میلیارد دلاری و چهارمین جایگاه جهان از نظر میزان درآمدهای ارزی را برای این کشور در سال ۲۰۱۰ به همراه داشته است. از سوی دیگر مجموعاً ۱٬۶۱ میلیارد سفر داخلی نیز در چین انجام گرفته که درآمدی ۷۷۷٬۱ میلیارد یوانی را برای آن رقم زده است. [ ۲] همچنین درآمدهای چین از صنعت توریسم در سال ۲۰۰۹ به ۱۸۵ میلیارد دلار رسیده بود. [ ۳]
بنا بر برآوردهای سازمان تجارت جهانی، چین در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین کشور توریستی جهان و چهارمین کشور از نظر سفرهای خارجی بدل خواهد شد. [ ۲]
مرزهای جمهوری خلق چین در فاصلهٔ سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۴ بر روی همه به استثنای مسافران انتخابی خارجی بسته بود. در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ که دنگ شیائوپینگ برای کسب ارز خارجی تصمیم به تشویق صنعت توریسم در این کشور گرفت، چین شروع به تقویت صنعت گردشگری خود نمود. برنامه های مهم ساخت هتل تا حد بسیاری به افزایش تعداد هتل ها و مسافرخانه ها در این کشور انجامید چنانچه تعداد هتل های توریستی از ۵٬۷۸۲ عدد در سال ۱۹۹۸ به ۸٬۸۸۰ هتل در سال ۲۰۰۲ و ۹٬۷۵۱ هتل در سال ۲۰۰۳ افزایش یافت. مناطق تاریخی و خوش منظرهٔ بسیاری بازسازی و بر روی گردشگران گشوده شد و راهنمایان حرفه ای و پرسنل خدمات دیگر تربیت شدند.
گسترش حمل ونقل هوایی داخلی و خارجی و دیگر امکانات جابجایی گردشگران سبب راحتترشدن سفرها گردید. بیش از ۲۵۰ شهر و استان تا اواسط دههٔ ۱۹۸۰بر روی بازدیدکنندگان خارجی گشوده شد و مسافران با داشتن فقط ویزا یا اجازه اقامت معتبر می توانستند از ۱۰۰ جای مختلف بازدید نمایند، اما برای دیدن دیگر جاهای باقی مانده نیاز به داشتن اجازه سفری داشتند که از سوی دایره امنیت عمومی صادر می شد. در سال ۱۹۷۸ که هنوز محدودیت های شدیدی برای ورود به چین وجود داشت تنها ۲۳۰ هزار گردشگر خارجی مورد تأیید مقامات از این کشور بازدید کردند[ ۴] اما این تعداد در سال ۱۹۸۵ به حدود ۱٬۴ میلیون خارجی افزایش یافت و تقریباً ۱٬۳ میلیارد دلار از این راه عاید کشور شد. پس از آن شمار توریست های خارجی هر ساله رو به افزایش گذاشته و بازدید ۴۹٬۶ میلیون گردشگر در سال ۲۰۰۶ از چین آن را به چهارمین کشور پربازدید جهان بدل ساخت. [ ۵] این تعداد در سال ۲۰۰۷ نیز افزایش یافته و به ۵۴٬۷ میلیون نفر رسید. [ ۶]
wiki: گردشگری در چین