طبقه متوسط

طبقهٔ متوسط، [ ۱] یک طبقه اجتماعی است و شامل افراد بسیاری در مشاغل مختلف می شود که از نظر ارزش های فرهنگی بیشتر مشابه طبقه بالا و از نظر درآمد بیشتر مشابه طبقه کارگر هستند. بر اساس برخی تقسیم بندی ها اگر طبقه بالا دربرگیرنده ۱۰ درصد ثروتمند جامعه و طبقه پایین نیز دربرگیرنده ۵۰ درصد فقیر جامعه باشد؛ طبقه متوسط در بردارنده ۴۰ درصد میانی ( دهک های ۶ تا ۹ ) جامعه از نظر برخورداری از ثروت می باشد. بر اساس نظریات متعددی از جمله نظریه پارادوکس منافع، طبقه متوسط رویکردی محافظه کارانه در قبال سیاست های بازتوزیعی دارد. [ ۲]
شامل صاحبان سرمایه های کوچک، مالکان فروشگاه های محلی و کشاورزان کوچک می شود. شمار افراد این دسته در طول قرن گذشته به طور پیوسته کاهش یافته است، اما هنوز نسبتی از کل جمعیت شاغل را تشکیل می دهد.
از کسانی که دارای مشاغل مدیریت حرفه ای هستند تشکیل گردیده است. این دسته شامل شمار بسیاری از افراد و خانواده هاست. بیشتر آن ها شکلی از آموزش عالی را تجربه کرده اند و نسبت افرادی که دارای نظرات آزادمنشانه دربارهٔ موضوعات اجتماعی و سیاسی هستند؛ در بین آن ها، به ویژه در میان گروه های حرفه ای و تخصصی بالاست.
گروهی است که شامل افرادی چون کارکنان دفتری، نمایندگان فروش، معلمان و پرستاران می شود. اعضای طبقه متوسط پایین، معمولاً نگرش های اجتماعی و سیاسی متفاوتی با کارگران دارند.

طبقۀ متوسّط (middle class)
آن دسته از اعضای جامعه که با اشتغال به مشاغل غیریدی روزگار می گذرانند. درآمد آنان، به سبب برخورداری از مهارت های بیشتر، معمولاً از اعضای طبقۀ کارگر بیشتر است. طبقۀ متوسطِ بالا و طبقۀ متوسط پایین زیرمجموعه های طبقۀ متوسط اند، که به ترتیب شاغلان متخصص تر (نظیر پزشکان و وکلا) و کارگران یقه سفید (نظیر مدیران رده پایین و مغازه داران) را دربر می گیرند. کارل مارکس طبقۀ سرمایه دار را بورژوازی می نامید؛ اعضای این طبقه، برخلافِ کارگران، با فروش نیروی کار خود امرار معاش نمی کنند.