گرانول خورشیدی

گرانول خورشیدی ( به انگلیسی: Granule ) ، گرانول های موجود در نورسپهر ( فوتوسفر ) خورشید در اثر جریان های همرفت ( ستون های حرارتی، سلول های بنارد ) پلاسما در ناحیهٔ همرفت خورشید ایجاد می شوند. ظاهر دانه دانه ایِ فتوسفر خورشیدی ( چهرهٔ خورشید ) توسط سطح بالایی این سلول های همرفت تولید می شود و «گرانوله یا گرانول» نامیده می شود.
قسمت در حال صعود به بالای گرانول ها در مرکزی قرار دارند که پلاسمای گرمتر در آن جا است. لبهٔ بیرونی گرانول ها به دلیل وجود پلاسمای نزولی خنک تر و تیره تر هستند. ( اصطلاحات تاریک تر و خنک تر انحصاراً در مقایسه با پلاسمای روشن تر و داغ تر آن محیط است ) . از آنجا که درخشندگی بالا درخشندگی با توان چهارم دما افزایش می یابد، حتی یک از دست رفتن جزئی گرما نیز باعث ایجاد کنتراست درخشندگی بزرگی می شود؛ این پلاسمای «خنک تر»، «تاریک تر» است ) . علاوه بر قیافهٔ ظاهری، که با حرکت همرفتی توضیح داده می شود، اندازه گیری های تغییر در داپلر نور از گرانول های فردی، شواهدی از ماهیت همرفتی گرانول ها ارائه می دهد.
یک گرانول معمولی به ترتیب ۱٬۵۰۰ کیلومتر است[ ۱] و از ۸ تا ۲۰ دقیقه تا از هم پاشیدن آن دوام می آورد. [ ۲] در هر لحظه، سطح خورشید با حدود ۴ میلیون گرانول پوشانده شده است. در زیر این چهرهٔ فوتوسفر لایه ای از «اَبَرگرونل ها» به قطر ۳۰٬۰۰۰ کیلومتر با ماندگاری تا ۲۴ ساعت قرار دارد.