گذرگاه سرویس سازمانی

گذرگاه سرویس سازمانی ( ESB ) یک سیستم ارتباطی بین برنامه های نرم افزاری درحال تعامل مستقیم را در یک معماری سرویس گرا ( SOA ) پیاده سازی می کند. ESB یک معماری نرم افزاری برای رایانش توزیع شده است و نوع خاصی از مدل کلی کلاینت - سرور است، که در آن هر برنامه ممکن است مانند سرور یا کلاینت رفتار کند. ESB چابکی و انعطاف پذیری را با توجه به پروتکل ارتباطی سطح بالا بین برنامه ها ارتقا می دهد. کاربرد اصلی ESB در یکپارچه سازی برنامه های سازمانی ( EAI ) متشکل از سرویسهای ناهمگن و پیچیده است.
مفهوم گذرگاه سرویس سازمانی مشابه مفهوم گذرگاه در معماری سخت افزار کامپیوتر است که همراه با طراحی ماژولار و همروند سیستم عامل های رایانه دارای کارایی - بالا ارائه می شود. انگیزه توسعه این معماری، یافتن یک مفهوم استاندارد، ساختار یافته و همه منظوره برای توصیف پیاده سازی مولفه های نرم افزاری ( در اینجا منظورسرویسها می باشد ) که به روش همراهی آزادانه کار می کنند و انتظار می رود هر کدام بصورت مستقل در شبکه در حال کار بوده و با یکدیگر ناهمگن و ناهم شکل باشند. ESB همچنین یک الگوی پیاده سازی معمول برای معماری سرویس گرا می باشد که شامل طراحی ذاتی پذیرفته شده برای شبکه جهانی وب نیز می شود.
هیچ استاندارد جهانی برای مفاهیم یا پیاده سازی گذرگاه خدمات سازمانی وجود ندارد. [ ۱] اغلب ارائه دهندگان میان افزارهای پیام گرا مفهوم گذرگاه سرویس سازمانی را به عنوان استاندارد بالفعل برای معماری سرویس گرا پذیرفته اند. پیاده سازی های ESB از ترکیب میان افزار پیام محور مبتنی بر رویداد و میان افزار پیام محور مبتنی بر استانداردها و صف های پیام به عنوان چارچوب فناوری استفاده می کنند. با این حال، برخی از تولیدکنندگان نرم افزار بدون در نظر گرفتن جنبه های مهم مفاهیم گذرگاه، میان افزارهای قدیمی و راه حل های ارتباطی قبلی خود را مجدداً تحت عنوان عنوان ESB برچسب گذاری نموده اند!
ESB مفهوم طراحی سیستم عامل های مدرن را برای سرویس های مستقل و در شبکه هایی متشکل از رایانه های متفاوت و مستقل اعمال می کند. مانند سیستم عامل های همروند، ESB علاوه بر تطبیق، ترجمه و مسیریابی درخواستهای مشتری به سوی سرویسهای پاسخگوی مناسب، خدمات تبادل سرویس را نیز ارائه می دهد.
وظایف اصلی ESB عبارتند از:
• مسیریابی پیام ها بین سرویس ها
• مانیتور و کنترل مسیریابی تبادل پیام بین سرویس ها
• حل اختلاف بین اجزای سرویس ارتباطی
• کنترل استقرار و نسخه بندی سرویس ها
• حکمروایی در استفاده از سرویسهای جایگزین
• خدمات تبادل سرویس مانند رسیدگی به رویدادها، تبدیل و نگاشت داده ها، صف بندی و ترتیب بندی پیامها و رویدادها، مدیریت امنیت یا استثنا، تبدیل پروتکلها و حاکم کردن کیفیت مناسب بر سرویسهای ارتباطی