گذرگاه دریک[ ۱] ( به انگلیسی: Drake Passage ) آبراه عمیقی به عرض ۱۰۰۰ کیلومتر است که در میان دماغه هورن، واقع در جنوبی ترین نقطهٔ آمریکای جنوبی و جزایر شتلند جنوبی، واقع در ۱۶۰ کیلومتری شمال شبه جزیره جنوبگان قرار داشته[ ۲] و اقیانوس اطلس جنوبی را به اقیانوس آرام متصل می سازد. [ ۳] [ ۲] نام این گذرگاه برگرفته از نام دریانورد و دزد دریایی مشهور انگلیسی سر فرانسیس دریک است هرچند که این گذرگاه نخستین بار پس از او و توسط یک گروه اکتشافی فلاندری به سرپرستی ویلم شوتن در سال ۱۶۱۶ طی شد. [ ۲]
گذرگاه دریک تا پیش از افتتاح کانال پاناما در سال ۱۹۱۴، نقشی مهم در تجارت سده های نوزدهم و بیستم داشت. [ ۲] با این حال عبور از دماغهٔ هورن از طریق این تنگه به سبب وجود دریاهای طوفانی و شرایط یخی برای کشتی ها و خدمه های آن زمان، آزمونی سخت و دشوار به شمار می رفت. [ ۲]
متوسط عمق گذرگاه دریک ۳٬۴۰۰ متر است که در نزدیکی محدوده های شمالی و جنوبیش تا ۴٬۸۰۰ متر نیز افزایش می یابد. [ ۲] وزش بادها در این گذرگاه عمدتاً از سمت غرب است و بر شدت آنها به سوی شمال و نزدیکی دماغهٔ هورن افزوده می شود. همچنین گردبادهای برخاسته از اقیانوس آرام مسیری غربی - شرقی را در لبهٔ جنوبی این گذرگاه می پیمایند. [ ۲] متوسط دمای سالانه در این منطقه بین ۵ درجهٔ سانتی گراد در شمال و - ۳ درجهٔ سانتی گراد در جنوب متغیر است. همچنین دمای سطح آب از ۶ درجهٔ سانتی گراد در شمال تا - ۱ درجهٔ سانتی گراد در جنوب در نوسان بوده و در عرض جغرافیایی ۶۰ درجهٔ جنوبی، یعنی منطقهٔ هم گرایی قطب جنوب این تغییرات دمایی شدیدتر صورت می پذیرد. [ ۲]
آب های گذرگاه دریک در اواخر تابستان این منطقه ( برابر با ماه فوریه ) عاری از یخ است و در ماه سپتامبر، بیشترین میزان یخ زدگی مشاهده می شود و گاه تکه یخ هایی شناور تا نزدیکی دماغهٔ هورن نیز می رسند. [ ۲] همچنین جریان آب در این تنگه عمدتاً از غرب به شرق است و بخشی از جریان بزرگ قطبی ای را تشکیل می دهد که با سرعت ۹۵ تا ۱۵۰ میلیون متر مکعب در ثانیه جریان دارد. در عین حال انقباضات و تنگ شدگی های فیزیکی گذرگاه دریک بر سرعت این جریان به ویژه در عرض ۶۰ درجهٔ جنوبی می افزاید. [ ۲] بیشتر آب های این جریان قطبی بزرگ پس از خروج از گذرگاه دریک به سمت شرق یا شمال شرقی ادامهٔ مسیر می دهند اما بخشی از آن که به جریان فالکلند معروف است با گردش به سمت شمال وارد آب های اقیانوس اطلس جنوبی می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگذرگاه دریک تا پیش از افتتاح کانال پاناما در سال ۱۹۱۴، نقشی مهم در تجارت سده های نوزدهم و بیستم داشت. [ ۲] با این حال عبور از دماغهٔ هورن از طریق این تنگه به سبب وجود دریاهای طوفانی و شرایط یخی برای کشتی ها و خدمه های آن زمان، آزمونی سخت و دشوار به شمار می رفت. [ ۲]
متوسط عمق گذرگاه دریک ۳٬۴۰۰ متر است که در نزدیکی محدوده های شمالی و جنوبیش تا ۴٬۸۰۰ متر نیز افزایش می یابد. [ ۲] وزش بادها در این گذرگاه عمدتاً از سمت غرب است و بر شدت آنها به سوی شمال و نزدیکی دماغهٔ هورن افزوده می شود. همچنین گردبادهای برخاسته از اقیانوس آرام مسیری غربی - شرقی را در لبهٔ جنوبی این گذرگاه می پیمایند. [ ۲] متوسط دمای سالانه در این منطقه بین ۵ درجهٔ سانتی گراد در شمال و - ۳ درجهٔ سانتی گراد در جنوب متغیر است. همچنین دمای سطح آب از ۶ درجهٔ سانتی گراد در شمال تا - ۱ درجهٔ سانتی گراد در جنوب در نوسان بوده و در عرض جغرافیایی ۶۰ درجهٔ جنوبی، یعنی منطقهٔ هم گرایی قطب جنوب این تغییرات دمایی شدیدتر صورت می پذیرد. [ ۲]
آب های گذرگاه دریک در اواخر تابستان این منطقه ( برابر با ماه فوریه ) عاری از یخ است و در ماه سپتامبر، بیشترین میزان یخ زدگی مشاهده می شود و گاه تکه یخ هایی شناور تا نزدیکی دماغهٔ هورن نیز می رسند. [ ۲] همچنین جریان آب در این تنگه عمدتاً از غرب به شرق است و بخشی از جریان بزرگ قطبی ای را تشکیل می دهد که با سرعت ۹۵ تا ۱۵۰ میلیون متر مکعب در ثانیه جریان دارد. در عین حال انقباضات و تنگ شدگی های فیزیکی گذرگاه دریک بر سرعت این جریان به ویژه در عرض ۶۰ درجهٔ جنوبی می افزاید. [ ۲] بیشتر آب های این جریان قطبی بزرگ پس از خروج از گذرگاه دریک به سمت شرق یا شمال شرقی ادامهٔ مسیر می دهند اما بخشی از آن که به جریان فالکلند معروف است با گردش به سمت شمال وارد آب های اقیانوس اطلس جنوبی می شود. [ ۲]
wiki: گذرگاه دریک