پاسپورت تشکیلات خودگردان فلسطین ( عربی: جواز سفر السلطة الفلسطینیة ) یک گذرنامه یا سند سفر است که از آوریل ۱۹۹۵ توسط تشکیلات خودگردان فلسطین برای ساکنان فلسطینی در سرزمین های فلسطینی به منظور سفرهای بین المللی صادر می شود.
پاسپورت تشکیلات خودگردان فلسطین با ارائه شناسنامه ای که نشان می دهد در فلسطین به دنیا آمده اند، در دسترس است. منظور از «فلسطین» در این مورد، دقیق مشخص نیست. در عمل، فقط ساکنان مناطق تحت کنترل حکومت خودگردان فلسطین می توانند درخواست دهند. [ ۱] فلسطینیانی که خارج از حاکمیت فلسطین از یک شهروند فلسطینی متولد شده اند نیز می توانند برای این گذرنامه اقدام کنند. [ ۲] در این مورد، استثناهایی هم وجود دارد به عنوان مثال، به دانیل بارنبویم، متولد آرژانتین از پدر و مادر یهودی، و شهروند آرژانتین، اسرائیل، و اسپانیا، تابعیت و پاسپورت فلسطینی اعطا شده است. [ ۳]
با این حال، صدور گذرنامه منوط به محدودیت های اضافیِ اعمال شده از سوی دولت اسرائیل است. [ ۴] اسرائیل ادعا می کند که این الزام برای نیازهای امنیتی تحت توافق موقت مجاز است. [ ۵]
بین سال های ۱۹۲۴ و ۱۹۴۸، اصطلاح «گذرنامه فلسطینی» به اسناد سفری گفته می شود که در دسترس ساکنان فلسطین تحت فرمان بریتانیا بود. آن گذرنامه هایی که از سوی کمیساریای عالی فلسطین صادر شد، رسماً با عنوان «گذرنامه بریتانیا، فلسطین» نامگذاری شدند. این گذرنامه ها با پایان یافتن مأموریت بریتانیا در ۱۵ مه ۱۹۴۸ بی اعتبار شدند[ ۶] و گذرنامه های اسرائیلی و اردن به تابعیتی که پس از جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ به دست آوردند، به افراد تحت فرمان سابق بریتانیا ارائه شد. تعداد قابل توجهی از اعراب فلسطینی، به ویژه در نوار غزه و کسانی که به سوریه و لبنان پناهنده شدند، بدون تابعیت باقی ماندند، زیرا مصر، سوریه و لبنان به آنها اجازه ادغام به عنوان شهروند را نمی دادند.
دولت تمام فلسطینی که تحت کنترل مصر است بین سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۹ برای ساکنان فلسطینی نوار غزه و مصر گذرنامه های فلسطینی صادر کرد. با این حال، دارندگان گذرنامه اجازه نداشتند آزادانه به مصر رفت و آمد کنند. در این میان، اردن، کرانه باختری را ضمیمه کرد و ساکنان فلسطینی کرانه باختری شهروند اردن شدند و از گذرنامه اردنی برخوردار شدند.
پس از جنگ شش روزه ۱۹۶۷، که طی آن اسرائیل کرانه باختری رود اردن را تصرف کرد، اعراب فلسطینی ساکن آنجا همچنان از حق درخواست پاسپورت اردنی و زندگی در اردن برخوردار بودند. آوارگان فلسطینی که واقعاً در اردن زندگی می کردند نیز شهروندان اردنی کامل محسوب می شدند. اردن در ژوئیه ۱۹۸۸ تمامی روابط قانونی و اداری خود را با کرانه باختری قطع کرد و اعلام نمود که هر فلسطینی ساکن اردن شهروند اردنی باقی خواهد ماند اما ساکنان کرانه باختری شامل این حق نمی شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپاسپورت تشکیلات خودگردان فلسطین با ارائه شناسنامه ای که نشان می دهد در فلسطین به دنیا آمده اند، در دسترس است. منظور از «فلسطین» در این مورد، دقیق مشخص نیست. در عمل، فقط ساکنان مناطق تحت کنترل حکومت خودگردان فلسطین می توانند درخواست دهند. [ ۱] فلسطینیانی که خارج از حاکمیت فلسطین از یک شهروند فلسطینی متولد شده اند نیز می توانند برای این گذرنامه اقدام کنند. [ ۲] در این مورد، استثناهایی هم وجود دارد به عنوان مثال، به دانیل بارنبویم، متولد آرژانتین از پدر و مادر یهودی، و شهروند آرژانتین، اسرائیل، و اسپانیا، تابعیت و پاسپورت فلسطینی اعطا شده است. [ ۳]
با این حال، صدور گذرنامه منوط به محدودیت های اضافیِ اعمال شده از سوی دولت اسرائیل است. [ ۴] اسرائیل ادعا می کند که این الزام برای نیازهای امنیتی تحت توافق موقت مجاز است. [ ۵]
بین سال های ۱۹۲۴ و ۱۹۴۸، اصطلاح «گذرنامه فلسطینی» به اسناد سفری گفته می شود که در دسترس ساکنان فلسطین تحت فرمان بریتانیا بود. آن گذرنامه هایی که از سوی کمیساریای عالی فلسطین صادر شد، رسماً با عنوان «گذرنامه بریتانیا، فلسطین» نامگذاری شدند. این گذرنامه ها با پایان یافتن مأموریت بریتانیا در ۱۵ مه ۱۹۴۸ بی اعتبار شدند[ ۶] و گذرنامه های اسرائیلی و اردن به تابعیتی که پس از جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ به دست آوردند، به افراد تحت فرمان سابق بریتانیا ارائه شد. تعداد قابل توجهی از اعراب فلسطینی، به ویژه در نوار غزه و کسانی که به سوریه و لبنان پناهنده شدند، بدون تابعیت باقی ماندند، زیرا مصر، سوریه و لبنان به آنها اجازه ادغام به عنوان شهروند را نمی دادند.
دولت تمام فلسطینی که تحت کنترل مصر است بین سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۹ برای ساکنان فلسطینی نوار غزه و مصر گذرنامه های فلسطینی صادر کرد. با این حال، دارندگان گذرنامه اجازه نداشتند آزادانه به مصر رفت و آمد کنند. در این میان، اردن، کرانه باختری را ضمیمه کرد و ساکنان فلسطینی کرانه باختری شهروند اردن شدند و از گذرنامه اردنی برخوردار شدند.
پس از جنگ شش روزه ۱۹۶۷، که طی آن اسرائیل کرانه باختری رود اردن را تصرف کرد، اعراب فلسطینی ساکن آنجا همچنان از حق درخواست پاسپورت اردنی و زندگی در اردن برخوردار بودند. آوارگان فلسطینی که واقعاً در اردن زندگی می کردند نیز شهروندان اردنی کامل محسوب می شدند. اردن در ژوئیه ۱۹۸۸ تمامی روابط قانونی و اداری خود را با کرانه باختری قطع کرد و اعلام نمود که هر فلسطینی ساکن اردن شهروند اردنی باقی خواهد ماند اما ساکنان کرانه باختری شامل این حق نمی شوند.
