گذران زندگی

گذران زندگی ( به فرانسوی: Vivre sa vie: Film en douze tableaux ) فیلمی است ساختهٔ ژان - لوک گدار، کارگردان فرانسوی، محصول سال ۱۹۶۲. آنا کارینا که در آن زمان همسر گدار بود نقش اصلی فیلم را بازی می کند. داستان فیلم که در دوازده اپیزود روایت می شود دربارهٔ زن جوانی است که برای پرداخت اجارهٔ خانه تن به فاحشگی می دهد. هر اپیزود با میان نویسی آغاز می شود که شخصیت ها، مکان و خلاصهٔ اتفاقاتی را که قرار است در آن اپیزود بیفتد شرح می دهند. [ ۲]
نانا در یک مغازه صفحه فروشی کار می کند. او آرزو دارد هنرپیشه سینما بشود. بعد از این که با دوست پسرش قطع رابطه می کند، به فاحشگی رو می آورد. رائول که پاانداز است او را زیر بال و پرش می گیرد و شیوه های کسب و کار را یادش می دهد. نانا بعد از مدتی به مردی هنرمند دل می بندد و تلاش می کند از این شغل دست بکشد، اما رائول مایل نیست یکی از بهترین فاحشه هایش را از دست بدهد…[ ۳]
• آنا کارینا در نقش نانا
• سادی روبو در نقش رائول
• آندره لابارت در نقش پل
• ژیزل اشلوم برگر در نقش ایوت
• ژرار هوفمن در نقش آشپز
• مونیک مسین در نقش الیزابت
• پل فول در نقش خبرنگار
• دیمیتری دینف در نقش مرد جوان
• پیتر کازوویتس در نقش مرد جوان
• ای. اشلوم برگر در نقش لوئیجی
• بریس پاران در نقش فیلسوف
• گذران زندگی با تصویری از آنا کارینا آغاز می شود که پشت به دوربین با دوست پسرش حرف می زند. چند ماه پیش از ساخته شدن این فیلم فرانسوا تروفو در مصاحبه ای از دو گروه فیلم ساز نام برد. گروه اول فیلم سازانی بودند که طبیعت کنش ها را نمایش می دادند، فیلم سازان گروه دوم - که به زعم تروفو، گدار هم یکی شان بود - سینما را برای تصویر کردن ایده هایشان می خواستند. پس از این مصاحبه، گدار تصمیم گرفت فیلمی بسازد دربارهٔ «کشمکش های اخلاقی میان شخصیت هایی که اغلب پشت به دوربین دارند. »
• گذران زندگی چهارمین فیلم بلند گدار است و در زمانی ساخته شده که گدار دوران پر فراز و نشیبی را در زندگی شخصی و زندگی حرفه ای اش می گذراند. رابطه اش با آنا کارینا ( همسر و بازیگرش ) متزلزل بود. فیلم قبلی اش زن زن است علی رغم نظر مثبت منتقدان فروش خوبی نداشت و جنبش موج نو به دلیل عدم موفقیت تجاری از هر سو مورد حمله قرار گرفته بود. در زمانی که هم فکران گدار رو به فیلم های تجاری تر آورده بودند، فیلم های گدار مدام سیاسی تر می شد.
• سبک فیلم متأثر از شیوه فاصله گذاری برشت است.
• در اپیزود یازدهم فیلم، معشوق نانا، بخش هایی از داستان «تصویر بیضی شکل» ادگار آلن پو را می خواند. داستان پو دربارهٔ نقاشی ست که شیفته پرتره ای که از همسرش می کشد شده و به همسر واقعی اش بی اعتناست. کار پرتره که تمام می شود نقاش می گوید «این خود زندگی است». رو به همسرش می کند و درمی یابد همسرش مرده است و روحش به قالب نقاشی درآمده است. این بخش ها با صدای خود گدار در فیلم خوانده می شود. [ ۳]
• در این فیلم، مانند فیلم های دیگر گدار، «فحشا» به مفهوم استعاری به کار می رود. استعاره ای از زندگی تحت سیطره اقتصاد به مفهوم کلی آن و موقعیت فیلم ساز در جامعه سرمایه داری.
• گدار آن طور که خودش می گوید فیلم را دقیقاً به ترتیبی که می بینیم فیلم برداری کرد و هنگام تدوین کاری نداشت جز این که پلان ها را به ترتیب به هم بچسباند. [ ۴] بخش بزرگی از بازی کارینا در این فیلم بداهه است. گدار درست پیش از شروع فیلم برداری هر اپیزود متن را در اختیار او قرار می داد و برای حفظ تازگی اجرا، اغلب بیش از یک برداشت نمی گرفت. بازی فی البداهه و داستان پراکنده فیلم باعث شده بیننده تصور کند مستندی از زندگی این زن را تماشا می کند که هر اپیزود آن بی شباهت به مقاله ای دربارهٔ زیبایی شناسی و اقتصاد نیست. [ ۲]