این گاه شمار نظریه ها و اکتشافات کیهان شناسی، یک گاه نگاری از روند گسترش درک انسان از کیهان در خلال دو هزاره اخیر است. نظریات نوین کیهان شناسی به دنبال شکل گیری شاخه علمی کیهان شناسی فیزیکی پدیدار شدند.
• قرن ۱۶ پیش از میلاد - در کیهان شناسی مردم بین النهرین، زمین تخت و در اقیانوس کیهانی غوطه ور است. [ ۱]
• قرن ۱۲ پیش از میلاد - ریگ ودا سروده هایی کیهانی منتشر می سازد، به ویژه در سرود ناسادیا سوکتا در کتاب دهم که پیدایش گیتی را توصیف می کند که از هیرانی یاگاربا ( تخم طلایی ) پدید آمده است.
• قرن ۶ پیش از میلاد - در نقشه بابلی ها از جهان، زمین در یک اقیانوس کیهانی احاطه شده با هفت جزیره که در اطراف آن به شکل یک ستاره هفت پر قرار گرفته اند.
• قرن ۴ پیش از میلاد - ارسطو یک جهان زمین - مرکز را پیشنهاد داد که در آن زمین ثابت است و گیتی از نظر اندازه متناهی اما از نظر زمانی نامتناهی است.
• قرن ۳ پیش از میلاد - آریستارخوس ساموسی نظریه جهان خورشید - مرکز را ارائه داد.
• قرن ۳ پیش از میلاد - ارشمیدس در مقاله «ماسه شماری» قطر کیهان را بر حسب استادیون محاسبه نمود که معادل دو سال نوری بود.
• قرن ۲ پیش از میلاد - سلوکوس سلوکیه ای نظریه آریستارخوس را با استفاده از پدیده جزر و مد برای توضیح مرکزیت خورشید گسترش داد.
• قرن ۲ پس از میلاد - بطلمیوس یک جهان زمین - مرکز را پیشنهاد می دهد که در آن خورشید و ماه و سیارات قابل رویت به دور زمین می گردند.
• قرون ۵ تا ۱۱ پس از میلاد - بسیاری از اخترشناسان نظریه مرکزیت خورشید را ارائه دادند. از جمله این اخترشناسان می توان به آریابهاتا، ] و ابوسعید سجزی اشاره نمود.
• قرن ۶ پس از میلاد - جان فیلاپنس جهانی از نظر زمانی متناهی را پیشنهاد می دهد و فرضیه یونانیان باستان در مورد نامتناهی بودن جهان به چالش می کشد.
• قرن ۸ پس از میلاد - کیهان شناسی هندوی پورانی که در آن جهان در چرخه تکراری آفرینش، نابودی و آفرینش مجدد می گردد که هر چرخه ۴. ۳۲ میلیارد سال طول می کشد.
• قرن ۹ تا ۱۲ پس از میلاد - ابویوسف کندی، سعادیا گائون و ابوحامد محمد غزالی از مفهوم جهان با گذشته محدود دفاع کرده و دو استدلال منطقی در رد مفهوم گذشته بی نهایت ارائه دادند که یکی از آن ها بعدها توسط ایمانوئل کانت استفاده شده.
• سال ۹۶۴ - عبدالرحمان صوفی، اخترشناس ایرانی نخستین رصد کهکشان زن برزنجیر و ابر ماژلانی بزرگ را در کتاب صورالکواکب ثبت می نماید، نخستین کهکشان به غیر از کهکشان راه شیری که از زمین مشاهده شد.
• قرن ۱۲ پس از میلاد - فخر رازی کیهان شناسی اسلامی را مورد بحث قرار می دهد و عقاید ارسطو در مورد مرکزیت زمین رد کرده و در تقسیر آیه قرآنی «ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهان ها است» بحث می کند که این جهان هزاران هزار جهان دیگر در ورای آن دارد که هریک از قبلی بزرگتر و پرجرم تر است و همه آن ها مشابه اند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• قرن ۱۶ پیش از میلاد - در کیهان شناسی مردم بین النهرین، زمین تخت و در اقیانوس کیهانی غوطه ور است. [ ۱]
• قرن ۱۲ پیش از میلاد - ریگ ودا سروده هایی کیهانی منتشر می سازد، به ویژه در سرود ناسادیا سوکتا در کتاب دهم که پیدایش گیتی را توصیف می کند که از هیرانی یاگاربا ( تخم طلایی ) پدید آمده است.
• قرن ۶ پیش از میلاد - در نقشه بابلی ها از جهان، زمین در یک اقیانوس کیهانی احاطه شده با هفت جزیره که در اطراف آن به شکل یک ستاره هفت پر قرار گرفته اند.
• قرن ۴ پیش از میلاد - ارسطو یک جهان زمین - مرکز را پیشنهاد داد که در آن زمین ثابت است و گیتی از نظر اندازه متناهی اما از نظر زمانی نامتناهی است.
• قرن ۳ پیش از میلاد - آریستارخوس ساموسی نظریه جهان خورشید - مرکز را ارائه داد.
• قرن ۳ پیش از میلاد - ارشمیدس در مقاله «ماسه شماری» قطر کیهان را بر حسب استادیون محاسبه نمود که معادل دو سال نوری بود.
• قرن ۲ پیش از میلاد - سلوکوس سلوکیه ای نظریه آریستارخوس را با استفاده از پدیده جزر و مد برای توضیح مرکزیت خورشید گسترش داد.
• قرن ۲ پس از میلاد - بطلمیوس یک جهان زمین - مرکز را پیشنهاد می دهد که در آن خورشید و ماه و سیارات قابل رویت به دور زمین می گردند.
• قرون ۵ تا ۱۱ پس از میلاد - بسیاری از اخترشناسان نظریه مرکزیت خورشید را ارائه دادند. از جمله این اخترشناسان می توان به آریابهاتا، ] و ابوسعید سجزی اشاره نمود.
• قرن ۶ پس از میلاد - جان فیلاپنس جهانی از نظر زمانی متناهی را پیشنهاد می دهد و فرضیه یونانیان باستان در مورد نامتناهی بودن جهان به چالش می کشد.
• قرن ۸ پس از میلاد - کیهان شناسی هندوی پورانی که در آن جهان در چرخه تکراری آفرینش، نابودی و آفرینش مجدد می گردد که هر چرخه ۴. ۳۲ میلیارد سال طول می کشد.
• قرن ۹ تا ۱۲ پس از میلاد - ابویوسف کندی، سعادیا گائون و ابوحامد محمد غزالی از مفهوم جهان با گذشته محدود دفاع کرده و دو استدلال منطقی در رد مفهوم گذشته بی نهایت ارائه دادند که یکی از آن ها بعدها توسط ایمانوئل کانت استفاده شده.
• سال ۹۶۴ - عبدالرحمان صوفی، اخترشناس ایرانی نخستین رصد کهکشان زن برزنجیر و ابر ماژلانی بزرگ را در کتاب صورالکواکب ثبت می نماید، نخستین کهکشان به غیر از کهکشان راه شیری که از زمین مشاهده شد.
• قرن ۱۲ پس از میلاد - فخر رازی کیهان شناسی اسلامی را مورد بحث قرار می دهد و عقاید ارسطو در مورد مرکزیت زمین رد کرده و در تقسیر آیه قرآنی «ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهان ها است» بحث می کند که این جهان هزاران هزار جهان دیگر در ورای آن دارد که هریک از قبلی بزرگتر و پرجرم تر است و همه آن ها مشابه اند. [ ۳]
wiki: گاه شمار کیهان شناسی