گانلود

گانلود ( به زبان نروژی باستان: Gunnlöð ) در اساطیر اسکاندیناوی یکی از یوتون ها، دختر سوتونگ و نوهٔ غول یخی گیلینگ، که وظیفهٔ پاسداری از نوشیدنی الهام بخش می انگبین را در دل کوه هنیتبیورگ بر عهده داشت. او می توانست با چنان قدرت و اشتیاقی آواز بخواند که شنوندگان با تصنیف های غمناکش اشک از چشمانشان جاری می شد، یا از ته دل به شوخ طبعی های او می خندیدند یا با شنیدن ترانه های حماسی روز دست به کارهای شجاعانه می زدند. کسانی که از نزدیکی پنجره های دژ سوتونگ در حال عبور بودند، اغلب برای گوش دادن به آوازهای گانلود که از داخل دیوارهای خانه اش به آن ها می رسید توقف می کردند. با این حال، دختر سوتونگ به ندرت دیده می شد. [ ۱]
بر طبق روایات مجموعه ادای منثور، اودین گانلود را فریفت، و در ازای نوشیدن جرعه ای از نوشیدنی الهام بخش، به مدت سه شب با او همبستر شد، و در نهایت با دزدیدن سه پاتیل از نوشیدنی، به شکل عقابی به آسگارد پرواز می کند. در روایت دیگری از شعر هوامال ( واژگان بی همتا و والا ) ادای شاعرانه داستانی کم و بیش متفاوت را بیان می کند. در این نسخه پس از اینکه اودین، گانلود را دلدادهٔ خویش می سازد، او با رضایت کامل نوشیدنی الهام بخش را به اودین پیشکش کرده و او نیز به نیکی از گانلود یاد می کند. [ ۲]