گام های زمین، گام سیاره ای زمین، یا فاز زمینی ( انگلیسی: Earth phase ) شکل آن بخش قابل مشاهده از زمین است که به دلیل تابش نور خورشید بر آن از دیدگاه ماه ( یا از هر دیدگاه فرازمینی دیگر ) است. فازهای زمین به تدریج و به صورت چرخه ای در طول یک ماه قمری سینودی ( حدود ۲۹٫۵۳ روزه ) تغییر می کنند، زیرا موقعیت های مداری ماه به دور زمین و موقعیت زمین به دور خورشید در طول این چرخه پیوسته تغییر می کند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
فاز زمین در طول فصل ها به دلیل انحراف محوری زمین تغییر زاویه می دهد که در اینجا از دیدگاه مدار زمین ثابت مشاهده شده است. حضور زمین از برجسته ترین ویژگی های آسمان ماه است. قطر زاویه ای زمین ( ۱٫۹ درجه ) چهار برابر قطر ماه است آنگونه که از زمین دیده می شود، هرچند به دلیل خارج از مرکز بودن مدار ماه، اندازه ظاهری زمین در آسمان ماه حدود ۵٪ در هر طرف تغییر می کند ( قطر آن از ۱٫۸ درجه تا ۲٫۰ درجه است ) . درست مانند ماه برای ناظران زمینی، زمین نیز از خود فازهایی را در آنجا نشان می دهد. با این حال، مراحل مخالف هم هستند. هنگامی که ناظر زمینی ماه کامل را می بیند، ناظر از ماه یک «زمین نو» را می بیند ولی بالعکس. سپیدایی زمین سه برابر ماه است ( تا حدی به دلیل پوشش ابر سفید آن ) ، و همراه با وسیع تر بودن پهنه تابش، زمین کامل از ماه بیش از ۵۰ برابر درخشان تر از ماه کامل در اوج خود برای ناظر زمینی، درخشنده تر است. این نور که از زمین بر نیمهٔ نزدیک ماه، بر آن بخش که نور خورشید بر آن نمی تابد، منعکس می شود، به اندازه ای روشن است که می تواند از زمین، حتی با چشم غیرمسلح، قابل رویت باشد - پدیده ای که به عنوان زمین تاب شناخته می شود.
در نتیجهٔ چرخش هماهنگ ماه، یک طرف ماه «سمت نزدیک» آن همیشه به سمت زمین می چرخد و سمت دیگر، «سمت دور» بخش عمدهٔ آن از زمین قابل مشاهده نیست. بنا بر این در ماه، زمین را تنها می توان از سمت نزدیک آن دید و همیشه از سمت دور ماه، زمین نامرئی خواهد ماند. از سطح نزدیک ماه - زمین در حال چرخش دیده می شود. این چرخش دوره ای تقریباً یک روز زمینی دارد که به دلیل حرکت مداری ماه اندکی متفاوت است.
اگر چرخش ماه کاملاً با زمین همزمان بود، زمین در آسمان ماه هیچ حرکت قابل توجهی نداشت. با این حال، به دلیل رخ گردی ماه، زمین از دیدگاه ناظر یک حرکت لرزشی آهسته و پیچیده انجام می دهد. آنگونه که از ماه دیده می شود، یک بار در ماه، زمین یک شکل بیضی تقریبی به قطر ۱۸ درجه را ترسیم می کند. شکل و جهت دقیق این بیضی به موقعیت مکانی فرد ناظر در ماه بستگی دارد. در نتیجه، در نزدیکی مرز دو طرف نزدیک و دور ماه، زمین گاهی در زیر افق و گاهی بالای آن قرار دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففاز زمین در طول فصل ها به دلیل انحراف محوری زمین تغییر زاویه می دهد که در اینجا از دیدگاه مدار زمین ثابت مشاهده شده است. حضور زمین از برجسته ترین ویژگی های آسمان ماه است. قطر زاویه ای زمین ( ۱٫۹ درجه ) چهار برابر قطر ماه است آنگونه که از زمین دیده می شود، هرچند به دلیل خارج از مرکز بودن مدار ماه، اندازه ظاهری زمین در آسمان ماه حدود ۵٪ در هر طرف تغییر می کند ( قطر آن از ۱٫۸ درجه تا ۲٫۰ درجه است ) . درست مانند ماه برای ناظران زمینی، زمین نیز از خود فازهایی را در آنجا نشان می دهد. با این حال، مراحل مخالف هم هستند. هنگامی که ناظر زمینی ماه کامل را می بیند، ناظر از ماه یک «زمین نو» را می بیند ولی بالعکس. سپیدایی زمین سه برابر ماه است ( تا حدی به دلیل پوشش ابر سفید آن ) ، و همراه با وسیع تر بودن پهنه تابش، زمین کامل از ماه بیش از ۵۰ برابر درخشان تر از ماه کامل در اوج خود برای ناظر زمینی، درخشنده تر است. این نور که از زمین بر نیمهٔ نزدیک ماه، بر آن بخش که نور خورشید بر آن نمی تابد، منعکس می شود، به اندازه ای روشن است که می تواند از زمین، حتی با چشم غیرمسلح، قابل رویت باشد - پدیده ای که به عنوان زمین تاب شناخته می شود.
در نتیجهٔ چرخش هماهنگ ماه، یک طرف ماه «سمت نزدیک» آن همیشه به سمت زمین می چرخد و سمت دیگر، «سمت دور» بخش عمدهٔ آن از زمین قابل مشاهده نیست. بنا بر این در ماه، زمین را تنها می توان از سمت نزدیک آن دید و همیشه از سمت دور ماه، زمین نامرئی خواهد ماند. از سطح نزدیک ماه - زمین در حال چرخش دیده می شود. این چرخش دوره ای تقریباً یک روز زمینی دارد که به دلیل حرکت مداری ماه اندکی متفاوت است.
اگر چرخش ماه کاملاً با زمین همزمان بود، زمین در آسمان ماه هیچ حرکت قابل توجهی نداشت. با این حال، به دلیل رخ گردی ماه، زمین از دیدگاه ناظر یک حرکت لرزشی آهسته و پیچیده انجام می دهد. آنگونه که از ماه دیده می شود، یک بار در ماه، زمین یک شکل بیضی تقریبی به قطر ۱۸ درجه را ترسیم می کند. شکل و جهت دقیق این بیضی به موقعیت مکانی فرد ناظر در ماه بستگی دارد. در نتیجه، در نزدیکی مرز دو طرف نزدیک و دور ماه، زمین گاهی در زیر افق و گاهی بالای آن قرار دارد.
wiki: گام های زمین