گاسپاره پیشوتا ( ایتالیایی: Gaspare Pisciotta؛ ۵ مارس ۱۹۲۴ – ۹ فوریهٔ ۱۹۵۴ ) یکی از اعضای گروه راهزنی سالواتوره جولیانو و از رهبران آن بود. وی همچنین کسی بود که به دوست و همکارش خیانت کرد و سالواتوره را در خواب کشت و به همین دلیل، نقش او را در آن گروه، همچون یک یهودا اسخریوطی می دانند.
مدتی کوتاهی پس از مرگ سالواتوره جولیانو، گاسپاره پیشوتا را بابت تبهکاری هایش دستگیر و محاکمه کردند. در جریان تفحص دربارهٔ نقش او در قتل عام پورتلا دلا جینسترا، وی فاش ساخت که خودش سالواتوره را در خواب و با شلیک گلوله به او کشته است و این موضوع بر خلاف اعلام رسمی نیروهای پلیس بود که مدعی شده بودند سالواتوره در جریان تیراندازی توسط «سروان آنتونیو پرنتسه» در کاستل وترانو کشته شده است. [ ۱] او همچنین در دادگاه از چندین فرد بانفوذ و دولتی از جمله ماریو اسکلبا و برناردو ماتارلا به عنوان کسانی که دستور قتل عام را صادر کرده بودند، نام برد. پس از محاکمه، او به حبس ابد محکوم و به زندان منتقل شد. وی بلافاصله اعلام کرد که به سبب خیانتش به گروه و سرکردهٔ آن و حرف هایش در دادگاه، هیچ تردیدی ندارد که او را در زندان خواهند کشت. به همین دلیل حاضر نشد جز با پدرش هم سلولی شود که او نیز به سبب همکاری با گروه سالواتوره جولیانو به حبس ابد محکوم شده بود. گاسپاره فقط از غذایی که مادرش از خانه می آورد، می خورد و گفته می شود گنجشکی را با خود به سلول برده بود و همهٔ خوراکی ها را اول به او می داد تا مطمئن شود سمی نیست. با تمام این احتیاط ها، او در ۹ فوریه ۱۹۵۴ یک مکمل ویتامینی دریافت داشت و آنرا در قهوه خود حل کرد و بلافاصله پس از نوشیدنش، به شدت بدحال و بیمار شد و بیمارستان زندان منتقل شد، اما ظرف چهل دقیقه از دنیا رفت. [ ۲] پس از کالبدشکافی توسط پزشکی قانونی، معلوم شد که علت مرگش مسمومیت با ۲۰ میلی گرم استریکنین بوده است.
هم دولت و هم مافیا را مسئول مرگ وی دانسته اند، اما هیچ کس در این باره بازخواست و محاکمه نشد. مادر او «رُزالینا» در ۱۸ مارس ۱۹۵۴ نامه ای به رسانه های خبری نوشت و دولت را به فساد سیاسی متهم، و مافیا را مسئول احتمالی قتل پسرش دانست. وی نوشت: «بله، درست است که پسرم دیگر هرگز دهانش را باز نخواهد کرد و حالا برخی آدم ها نفس راحت می کشند و خیالشان راحت است که همه چیز برایشان امن است، اما کسی چه می داند؛ شاید هنوز چیزهایی برای گفتن باشد». گویا گاسپاره در زندان یک خودزندگی نامه نوشته بود و آن را به دست مادرش رسانده بود و احتمالاً مقصود مادرش هم همین مدرک بود. برادر گاسپاره «پیترو» سعی کرد که این دست نوشته ها را بفروشد، اما این خودزندگی نامه به طرز مرموزی ناپدید شد و محتویات آن هرگز معلوم نگشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمدتی کوتاهی پس از مرگ سالواتوره جولیانو، گاسپاره پیشوتا را بابت تبهکاری هایش دستگیر و محاکمه کردند. در جریان تفحص دربارهٔ نقش او در قتل عام پورتلا دلا جینسترا، وی فاش ساخت که خودش سالواتوره را در خواب و با شلیک گلوله به او کشته است و این موضوع بر خلاف اعلام رسمی نیروهای پلیس بود که مدعی شده بودند سالواتوره در جریان تیراندازی توسط «سروان آنتونیو پرنتسه» در کاستل وترانو کشته شده است. [ ۱] او همچنین در دادگاه از چندین فرد بانفوذ و دولتی از جمله ماریو اسکلبا و برناردو ماتارلا به عنوان کسانی که دستور قتل عام را صادر کرده بودند، نام برد. پس از محاکمه، او به حبس ابد محکوم و به زندان منتقل شد. وی بلافاصله اعلام کرد که به سبب خیانتش به گروه و سرکردهٔ آن و حرف هایش در دادگاه، هیچ تردیدی ندارد که او را در زندان خواهند کشت. به همین دلیل حاضر نشد جز با پدرش هم سلولی شود که او نیز به سبب همکاری با گروه سالواتوره جولیانو به حبس ابد محکوم شده بود. گاسپاره فقط از غذایی که مادرش از خانه می آورد، می خورد و گفته می شود گنجشکی را با خود به سلول برده بود و همهٔ خوراکی ها را اول به او می داد تا مطمئن شود سمی نیست. با تمام این احتیاط ها، او در ۹ فوریه ۱۹۵۴ یک مکمل ویتامینی دریافت داشت و آنرا در قهوه خود حل کرد و بلافاصله پس از نوشیدنش، به شدت بدحال و بیمار شد و بیمارستان زندان منتقل شد، اما ظرف چهل دقیقه از دنیا رفت. [ ۲] پس از کالبدشکافی توسط پزشکی قانونی، معلوم شد که علت مرگش مسمومیت با ۲۰ میلی گرم استریکنین بوده است.
هم دولت و هم مافیا را مسئول مرگ وی دانسته اند، اما هیچ کس در این باره بازخواست و محاکمه نشد. مادر او «رُزالینا» در ۱۸ مارس ۱۹۵۴ نامه ای به رسانه های خبری نوشت و دولت را به فساد سیاسی متهم، و مافیا را مسئول احتمالی قتل پسرش دانست. وی نوشت: «بله، درست است که پسرم دیگر هرگز دهانش را باز نخواهد کرد و حالا برخی آدم ها نفس راحت می کشند و خیالشان راحت است که همه چیز برایشان امن است، اما کسی چه می داند؛ شاید هنوز چیزهایی برای گفتن باشد». گویا گاسپاره در زندان یک خودزندگی نامه نوشته بود و آن را به دست مادرش رسانده بود و احتمالاً مقصود مادرش هم همین مدرک بود. برادر گاسپاره «پیترو» سعی کرد که این دست نوشته ها را بفروشد، اما این خودزندگی نامه به طرز مرموزی ناپدید شد و محتویات آن هرگز معلوم نگشت.
wiki: گاسپاره پیشوتا