گاز گلخانه ای ( به انگلیسی: Greenhouse gas ) به گازی گفته می شود که در جو یک سیاره وجود دارد و در محدوده ی پرتوهای الکترومغناطیسیِ فرو سرخ، به جذب و انتشار پرتوها می پردازد. این فرایند عبارت از؛ اثر گلخانه ای است. [ ۱] گازهای گلخانه ای موجود در جو زمین که به طور طبیعی در آن وجود دارند. شامل بخار آب، کربن دی اکسید، متان، دی نیتروژن مونوکسید و اوزون می باشند. اما فعالیت های بشری ( از جمله؛ استفاده از سوخت های فسیلی ) ، بر میزان بسیاری از این گازها ( به ویژه کربن دی اکسید ) در جو افزوده است. در منظومه شمسی نیز جو ناهید، مریخ و تیتان شامل گازهایی می شوند که سبب ایجاد اثر گلخانه ای در آن ها شده است. بدون گازهای گلخانه ای، میانگین دمای سطح زمین در حدود منفی ۱۸ درجه ی سانتیگراد خواهد بود. [ ۲] [ ۳] [ ۴] بشر با نبش قبر کربن گور خود را با دستان خود می کند. بطوری که کربنی که طی میلیون ها سال به دام افتاده را آزاد، و خود را محبوس می کند. چرا که تعداد معینی اتم کربن و اکسیژن در کره زمین وجود دارد و اگر تمام کربن به دام افتاده آزاد شود اکسیژنی برای حیات موجودات زنده وجود نخواهد داشت. زمین در خطر جدی است؛ همه چیز را تا مرز نابودی پیش نبریم!
زمانی که نور خورشید به سطح زمین می رسد، مقداری از آن جذب شده و زمین را گرم می کند. چون زمین از خورشید سردتر است، آن انرژی را با طول موج های بلندتری نسبت به خورشید از خود می تاباند. ( نگاه کنید به تابش جسم سیاه و قانون جابجایی ویین ) پیش از آن که آن ها در فضای بیرونی از دست بروند، مقداری از این طول موج های بلندتر توسط گازهای گلخانه ای در جو زمین جذب می شوند. جذب این انرژی تابشی باعث گرم شدن جو می شود ( جو زمین همچنین در اثر انتقال گرمای محسوس و گرمای نهفته حاصل از سطح نیز گرم می شود ) . گازهای گلخانه ای، نور خورشید را هم به سمت سطح زمین و هم به سمت خارج از سطح زمین می تابانند. به فرایند بازتابش این نور به سمت سطح زمین که توسط جو انجام می شود، «اثر گلخانه ای» می گویند.
بخار آب، دی اکسید کربن، متان و اوزون مؤثرترین گازهای گلخانه ای هستند. با وجود این که نمی توان به طور دقیق مشخص کرد که سهم هر کدام از این گازها در اثر گلخانه ای زمین چقدر است اما بخار آب بین ۳۶٪ تا ۷۰٪، دی اکسید کربن بین ۹٪ تا ۲۶٪، متان بین ۴٪ تا ۹٪ و اوزون حدود ۳٪ تا ۷٪ در فرایند اثر گلخانه ای زمین نقش بازی می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمانی که نور خورشید به سطح زمین می رسد، مقداری از آن جذب شده و زمین را گرم می کند. چون زمین از خورشید سردتر است، آن انرژی را با طول موج های بلندتری نسبت به خورشید از خود می تاباند. ( نگاه کنید به تابش جسم سیاه و قانون جابجایی ویین ) پیش از آن که آن ها در فضای بیرونی از دست بروند، مقداری از این طول موج های بلندتر توسط گازهای گلخانه ای در جو زمین جذب می شوند. جذب این انرژی تابشی باعث گرم شدن جو می شود ( جو زمین همچنین در اثر انتقال گرمای محسوس و گرمای نهفته حاصل از سطح نیز گرم می شود ) . گازهای گلخانه ای، نور خورشید را هم به سمت سطح زمین و هم به سمت خارج از سطح زمین می تابانند. به فرایند بازتابش این نور به سمت سطح زمین که توسط جو انجام می شود، «اثر گلخانه ای» می گویند.
بخار آب، دی اکسید کربن، متان و اوزون مؤثرترین گازهای گلخانه ای هستند. با وجود این که نمی توان به طور دقیق مشخص کرد که سهم هر کدام از این گازها در اثر گلخانه ای زمین چقدر است اما بخار آب بین ۳۶٪ تا ۷۰٪، دی اکسید کربن بین ۹٪ تا ۲۶٪، متان بین ۴٪ تا ۹٪ و اوزون حدود ۳٪ تا ۷٪ در فرایند اثر گلخانه ای زمین نقش بازی می کنند.
wiki: گاز گلخانه ای