گارسیا دوم ( به اسپانیایی: García II ) پادشاه گالیسیا در دو دوره بین سال های ۱۰۶۵ تا ۱۰۷۱ میلادی و ۱۰۷۲ تا ۱۰۷۳ میلادی بود. گارسیا پسر سوم فرناندوی یکم، پادشاه لئون بود که پس از مرگ پدرش، پادشاهی گالیسیا را از او به ارث برد. او در نهایت در سال ۱۰۹۰ میلادی در اسارت آلفونسو، برادرش پادشاه کاستیا در قلعه لونا درگذشت.
فرناندو یکم، پادشاه لئون پدر او، سانچا او، سانچو سوم، پادشاه پامپلونا پدربزرگ پدری او و آلفونسو پنجم، پادشاه لئون پدربزرگ مادری او بودند. همچنین سانچوی دوم، پادشاه کاستیا و آلفونسو ششم، پادشاه لئون برادران او بودند.
پس از مرگ فرناندو یکم، پادشاه لئون بر مبنای قانون جانشینی سرزمین های تحت سطله او بین سه پسرش تقسیم شد. پادشاهی گالیسیا در شمال غربی شبه جزیره ایبری بنا بر میل خود او به گارسیای ۲۴ ساله تعلق پیدا نمود و پادشاهی های لئون و کاستیا به براداران دیگر رسید. اراضی پادشاهی گالیسیا شامل بخش هایی از شمال سرزمین پرتغال تا رودخانه موندگو از جمله شهر با اهمیت کویمبرا که به تازگی از مسلمانان پس گرفته شده بود، نیز می شد. حکمرانان مسلمان طائفه های بطلیوس ( باداخوس ) و اشبیلیه ( سویل ) خراج گذار گالیسیا بودند. از همین رو و با توجه به عدم تثبیت کامل حاکمیت مسیحیان بر این نواحی، گفته می شود دردسرسازترین ارثیه پدر به گارسیا رسیده بود.
ماه فوریه سال ۱۰۷۱ میلادی گارسیا موفق شد در نبرد پدروسو در نزدیکی شهر براگا، نونو مندز، کنت پرتغال را که به دنبال استقلال از یک سال پیش بر او شوریده بود، شکست داده و به قتل برساند. با مرگ مندز اموالش مصادره گشته و پرتغال به شکست مستقیم به سلطه گارسیا درآمد تا او به عنوان نخستین فرد در تاریخ خود را پادشاه پرتغال بنامد.
سه برادر از همان ابتدا مدعی اراضی یک دیگر بودند و به پادشاهی یکدیگر چشم داشتند. در اوان وضعیت ناپایدار گالیسیا، آلفونسو، پادشاه لئون و برادر گارسیا اواسط سال ۱۰۷۱ میلادی از فرصت استفاده کرده به اراضی گارسیا یورش برد. در همین شرایط، سانچو به نوبه خود فرصت را غنیمت شمرده سرزمین های پادشاهی لئون را مورد حمله قرار داد. سانچو در ابتدا سال ۱۰۷۲ میلادی آلفونسو را شکست داده و مجبور به جلای وطن کرد و سپس به جنگ گارسیا رفته و با وارد آوردن شکست در پرتغال، او را مدتی به اسارت گرفت. بدین ترتیب سانچو تمامی فرمانروایی پدر را مجدداً متحد نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرناندو یکم، پادشاه لئون پدر او، سانچا او، سانچو سوم، پادشاه پامپلونا پدربزرگ پدری او و آلفونسو پنجم، پادشاه لئون پدربزرگ مادری او بودند. همچنین سانچوی دوم، پادشاه کاستیا و آلفونسو ششم، پادشاه لئون برادران او بودند.
پس از مرگ فرناندو یکم، پادشاه لئون بر مبنای قانون جانشینی سرزمین های تحت سطله او بین سه پسرش تقسیم شد. پادشاهی گالیسیا در شمال غربی شبه جزیره ایبری بنا بر میل خود او به گارسیای ۲۴ ساله تعلق پیدا نمود و پادشاهی های لئون و کاستیا به براداران دیگر رسید. اراضی پادشاهی گالیسیا شامل بخش هایی از شمال سرزمین پرتغال تا رودخانه موندگو از جمله شهر با اهمیت کویمبرا که به تازگی از مسلمانان پس گرفته شده بود، نیز می شد. حکمرانان مسلمان طائفه های بطلیوس ( باداخوس ) و اشبیلیه ( سویل ) خراج گذار گالیسیا بودند. از همین رو و با توجه به عدم تثبیت کامل حاکمیت مسیحیان بر این نواحی، گفته می شود دردسرسازترین ارثیه پدر به گارسیا رسیده بود.
ماه فوریه سال ۱۰۷۱ میلادی گارسیا موفق شد در نبرد پدروسو در نزدیکی شهر براگا، نونو مندز، کنت پرتغال را که به دنبال استقلال از یک سال پیش بر او شوریده بود، شکست داده و به قتل برساند. با مرگ مندز اموالش مصادره گشته و پرتغال به شکست مستقیم به سلطه گارسیا درآمد تا او به عنوان نخستین فرد در تاریخ خود را پادشاه پرتغال بنامد.
سه برادر از همان ابتدا مدعی اراضی یک دیگر بودند و به پادشاهی یکدیگر چشم داشتند. در اوان وضعیت ناپایدار گالیسیا، آلفونسو، پادشاه لئون و برادر گارسیا اواسط سال ۱۰۷۱ میلادی از فرصت استفاده کرده به اراضی گارسیا یورش برد. در همین شرایط، سانچو به نوبه خود فرصت را غنیمت شمرده سرزمین های پادشاهی لئون را مورد حمله قرار داد. سانچو در ابتدا سال ۱۰۷۲ میلادی آلفونسو را شکست داده و مجبور به جلای وطن کرد و سپس به جنگ گارسیا رفته و با وارد آوردن شکست در پرتغال، او را مدتی به اسارت گرفت. بدین ترتیب سانچو تمامی فرمانروایی پدر را مجدداً متحد نمود.
wiki: گارسیای دوم