کیچ

لغت نامه دهخدا

کیچ. ( ص ، ق ) پریشان و پراکنده. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || به معنی کم و اندک هم آمده است. ( برهان ) ( آنندراج ). کم و اندک. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کیچ کیچ شود. || کوچک. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کوچک و خرد. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کیچ کیچ شود. || آهسته. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || در حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی می گوید:«معجب بود، و چیزی طرفه را به پارسی کیچ خوانند». برهان در گنج و هم در گیج معجب و متکبر را معنی این دو کلمه آورده است درصورتی که جیم فارسی در حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی محقق است ، برای آنکه در ردیف آخر به جیم فارسی آورده است ، و چون معجب را با طرفه می آوردقصدش بدیع و شگفت آور است نه معجب به معنی متکبر. و در هیچ جای دیگر این کلمه را نیافتم. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || ( اِ ) جنسی از پارچه ابریشمی هم هست. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

کیچ. ( موصول + قید ) مخفف که هیچ. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
نه امّید آن کیچ بهتر شوی تو
نه ارمان آن کم تو دل نگسلانی.
منوچهری ( از یادداشت ایضاً ).

کیچ. ( اِخ ) نام ولایتی است نزدیک سیستان. ( برهان ) ( از آنندراج ). نام ولایتی در بلوچستان نزدیک مکران. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کیج و کیز شود.

فرهنگ فارسی

شهر و ناحیه ای در بلوچستان که هم اکنون بهمین نام معروف است و نزد جغرافی نویسان قدیم هم معروف بوده و گاهی برای تمام آن ناحیه لفظ [ کیج و مکران ] را بکار برده اند .
( صفت ) ۱ - پراگنده پریشان . ۲ - کم اندک . ۳ - کوچک خرد .

فرهنگ معین

(ص . ) ۱ - پراکنده ، پریشان . ۲ - کم ، اندک .

فرهنگ عمید

۱. پراکنده، پریشان.
۲. کم، اندک، خرد.
۳. آهسته.

دانشنامه عمومی

کیچ ( به آلمانی: Kitsch ) واژه ای آلمانی به معنی پر زرق و برق، چشم پرکن، آبکی و پرطمطراق است. این واژه به آثار هنری گفته می شود که در مقیاس انبوه تولید می شوند و تقلید ناموفقی از استانداردهای زیباشناسی فرهنگ نخبه هستند. [ ۱] این واژه در برگردان فرانسوی جستار مشهور هرمان بروخ به معنای «هنر پست» آورده شده است اما میلان کوندرا این معنی را سوء تعبیر می داند و معتقد است با این معنا، «کیچ» چیزی جز اثری ساده و ناشی از بد سلیقگی نیست.
اولین بار این واژه در سال ۱۸۷۸ میلادی در مونیخ در وصف یک تابلوی نقاشی به کار رفت. بر اساس این تاریخچه بعضی معتقدند که خاستگاه واژه کیچ، آلمانی است و برای اثبات ادعایشان به کلمه kitschen که در جنوب غربی آلمان به معنی روفتن گل و لای است، استناد می کنند. در عین حال پاره ای بر این اعتقادند که کیچ، ریشه در کلمه انگلیسی Sketch دارد و آن طرح ها یا نقاشی های سردستی بود که جهانگردان آمریکایی و انگلیسی آن زمان به قیمتی ارزان به عنوان سوغاتی از بازارهای هنری مونیخ می خریدند. در اوایل سده بیستم میلادی این کلمه کاربرد بیشتری پیدا کرد و کیچ به مفهوم ارزشی منفی در متون نقد هنری به کار برده شد و پس از آن به نقد دیگر شاخه های هنر تعمیم یافت. [ ۲]
واژه کیچ در قلمرو هنر به معنای آثار تکراری، تقلیدی و قابل دسترس است که با ویژگی هایی نظیر تکرار امر آشنا، تکثر، تقلید، بهره گیری از عواطف کاذب، به جای تعقل و دور بودن از ایده همراه است. [ ۳] واژه نامه آمریکن هریتیج کیچ را حالت احساسی عوامانه و مبتذل و ذوق سطح پائین ولی پرمدعا توصیف کرده است. [ ۴] میلان کوندرا در «هنر رمان» دربارهٔ این واژه نوشته است:
نگرش کیچ و رفتار کیچ وجود دارد. نیاز انسان کیچ منش ( به آلمانی: Kitschmensch ) به کیچ، عبارت است از نیاز به نگریستن خویشتن در آینهٔ دروغ زیباکننده، و بازشناختن خشنودانه و شادمانهٔ خویش در این آینه. در نظر بروخ، کیچ از دیدگاه تاریخی، به رمانتیسم احساساتی قرن نوزدهم مربوط می شود؛ زیرا در آلمان و اروپای مرکزی، قرن نوزدهم بسی رمانتیک تر از نقاط دیگر ( و خیلی کمتر از رئالیست ) بوده است؛ در این جاست که کیچ بی اندازه شکفته می شود، در این جاست که کلمهٔ کیچ پدید می آید و هنوز هم فراوان به کار برده می شود. ما در پراگ دشمن اصلی هنر را در کیچ دیده ایم. در فرانسه چنین نیست. در این جا در مقابل هنر حقیقی، تفریح و تفنن گذاشته می شود، و در مقابل هنر وزین و والا، هنر سبک مایه و رشدنایافته؛ و اما من هرگز از رمان های پلیسی آگاتا کریستی به خشم نیامده ام! در عوض، چایکوفسکی، راخمانینوف، هوروویتز وقتی که پیانو می زند، فیلم های بزرگ هالیوودی، کرامر بر ضد کرامر، دکتر ژیواگو ( بیچاره پاسترناک! ) ، کسانی و چیزهایی هستند که من عمیقاً و صمیمانه از آن ها نفرت دارم؛ و بیش از پیش از روحیهٔ کیچ موجود در آثاری که از نظر شکل مدعی نوگرایی اند برآشفته می شوم. ( اضافه کنم: نفرتی که نیچه نسبت به «کلمه های زیبا» و «رداهای نمایشی» ویکتور هوگو در خود احساس می کرد، نشانهٔ بیزاری از کیچ قبل از پیدایش کلمهٔ آن بود ) [ ۵]
عکس کیچ
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

کیچ (kitsch)
(در آلمانی به معنای «آشغال») در هنر، هر آن چه ادعای هدفمندی زیباشناسانه دارد، اما پرزرق وبرق و خالی از ذوق است. معمولاً بر آثار احساس برانگیزِ ارزان قیمتی اطلاق می شود که تولید انبوه می شوند، ازجمله یادگاری هایی که در فروشگاه ها به فروش می رسند؛ اما هر اثر هنری را هم که با بدسلیقگی خلق شده باشد، کیچ می نامند. در دهۀ ۱۹۶۰ هنر پاپ به کشف ظرفیت های کیچ پرداخت، و از دهۀ ۱۹۷۰ فرهنگ پاپ و جریان های مختلف پست مدرن از آن بسیار بهره بردند. جف کونز (۱۹۵۵ـ )، هنرمند امریکایی، از کیچ بسیار استفاده می کند.

پیشنهاد کاربران

کیچ در ادبیات:
ادبیات�عامه پسند�نمونه بارزی از نمود کیچ در ادبیات است. این نوع از ادبیات متهم به پرداختن به درون مایه هایی از قبیل عشق، مرگ، جنایت، جنگ و غیره با شیوه ای بیگانه با واقعیت و کلیشه وار است.
...
[مشاهده متن کامل]

کیچ در آثار میلان کوندرا:
کیچ یکی از مفاهیم محوری در رمان �سبکی تحمل ناپذیر هستی� اثر�میلان�کوندرا�است. وی در این اثر نمونه های �کیچ� را نشان می دهد. او راهپیمایی و�جشن اول مه�را که هر سال به مناسبت القای عقاید�کمونیسم�در کشورش�چکسلواکی�برگزار می شد، کیچ می داند. برای روشن تر شدن این مفهوم به یک نمونهٔ دیگر آن در این رمان اشاره می کنیم. وقتی سابینا – یکی از شخصیتهای اصلی رمان - به همراه سناتوری آمریکایی و چهار دختر و پسر خردسال او به گردش می روند، سناتور با دست کودکان را که در زمین چمن می دوند و بازی می کنند نشان می دهد و می گوید: آنان را نگاه کنید، معنی�خوشبختی�همین است. سابینا با خود فکر می کند سناتور چطور می داند که آن ها خوشبختی را تداعی می کنند؟ اگر همان لحظه سه نفر از بچه ها یکی از آن ها را به باد کتک بگیرد باز همین معنی را�تداعی�می کند؟
کوندرا از این ماجرا چنین نتیجه می گیرد که وقتی قلب، لب به سخن باز می کند، شایسته نیست که خرد اعتراض کند. در قلمرو �کیچ� دیکتاتوری قلب حاکم است. البته باید اکثریت مرم در احساساتی که توسط �کیچ� برانگیخته می شود، سهیم باشند. �کیچ� آنچه را که غیرعادی و نامتعارف است، کنار می گذارد و خواستار تصوراتی است که عمیقاً در ذهن انسان نقش بسته است: دختر حق ناشناس، پدر رها شده، کودکانی که در چمن می دوند، خیانت به وطن، خاطرهٔ نخستین عشق.
�کیچ� ما را پیاپی به رقت وامی دارد و دوباره می گریاند. نخستین اشک می گوید: چقدر زیباست کودکانی که روی چمن می دوند! دومین اشک می گوید: چقدر زیباست، هیجان و رقتی که - از مشاهدهٔ کودکان – همگام با تمامی بشریت احساس می کنیم. تنها دومین اشک بازتاب �کیچ� حقیقی است. دوستی و برادری میان افراد بشر فقط بر اساس �کیچ� به وجود می آید. �
حال به این بیندیشیدیم که ما در�زندگی�تا چه حد گرفتار �کیچ� هستیم. ما در زندگی روزمره مان و در رابطه با اطرافیان مان همواره به دنبال استعاراتی زیبا هستیم که احساسات ما و دیگران را تحت تأثیر قرار بدهد یا بر روی دیگران اثری که می خواهیم بگذارد؛�استعاراتی�که جز دروغ زیبا هیچ نیست.
میلان کوندرا جمله ای را که روی سنگ قبر توما یا فرانز – از شخصیت های اصلی داستان – نوشته شده، �کیچ� می داند: او می خواست زمین عالم ملکوت باشد/پس از گمراهی بازگشت به سوی او و می گوید پیش از آنکه فراموش شویم، به صورت �کیچ� در می آییم. �کیچ� ایستگاه ارتباطی میان هستی و فراموشی است.
کیچ با عجین شدن با لحظه های زندگی ما، روی حقایق�زشت�را می پوشاند. زشتی مرگ، زشتی حقارت و زشتی ضعف بشری را. �کیچ� پرده ای است تا ما بدان وسیله هرچیزی را که با مذاق عاطفی مان سازگار نیست بپوشانیم. تصور کنید زنی سال ها با شوهر خود ناسازگاری دارد اما از او جدا نمی شود در حالی که آرزوی آن را دارد. اما به ضعف زن بودن خود ایمان دارد و علیه آنچه حقش نیست نمی تواند بشورد. او برای پنهان کردن این ضعف از �کیچ� استفاده می کند، از این جمله: �من به خاطر بچه هایم حاضرم با این مرد زندگی کنم� این جملهٔ تأثیر بر انگیز �کیچ� است چرا که قطعاً این زن در نهان خود آرزو می کند که بچه ای وجود نداشت تا او به خاطرش آن گونه که نمی خواهد زندگی نکند. از این نمونه ها در زندگی روزمره ما فراوان به چشم می خورد. فقط کافیست�پرده�را برداریم و کمی با خودمان روراست باشیم.

کیچ در سیاست:
میلان کوندرا �کیچ� را در سیاست نیز نشان می دهد و می نویسد که هیچ کس بهتر از�سیاستمداران�به این موضوع پی نبرده است. به مجرد آنکه سر و کلهٔ یک�عکاس�در نزدیکی آن ها پیدا شود، به شتاب به سوی اولین کودکی که دم دستشان است می روند، او را در آغوش می گیرند و می بوسند. برای تمام سیاستمداران، برای تمام احزاب و برای تمام دار و دسته های سیاسی �کیچ� کمال مطلوب ادراک زیبایی است.
...
[مشاهده متن کامل]

وقتی در یک جامعه چندین گروه در کنار یکدیگر به فعالیت سیاسی مشغولند و متقابلاً نفوذ و تأثیر دیگری را بی اثر ساخته یا محدود می کنند کم و بیش می توان از حاکمیت �کیچ� در زمینهٔ تفتیش عقاید، رهایی یافت. اما در سرزمینی که فقط یک�حزب سیاسی�تمام قدرت را در قبضهٔ خود دارد، در واقع جامعه در قلمرو “کیچ��توتالیتر�است. �
وی معتقد است که نهضت های سیاسی بر اساس رفتار و کردار عقلایی پی ریزی نمی شود، بلکه بر تصورات، کلمات و الگوها متکی است، که مجموعاً فلان یا بهمان �کیچ سیاسی� را به وجود می آورد. اندیشهٔ راه پیمایی بزرگ، آن گونه �کیچ سیاسی� است که افراد چپ را - متعلق به هر دوره و زمان و از هر فرقه ای که باشند - متحد می کند. راه پیمایی بزرگ، یک رهروی غرورآفرین به پیش است: رفتن به سوی دوستی، برادری، مساوات، عدالت و خوشبختی و به رغم موانع و مشکلات، باز هم دورتر رفتن، چراکه این موانع و مشکلات است که یک راه رفتن معمولی را به یک راه پیمایی بزرگ مبدل می کند. �دیکتاتوری�طبقهٔ رنجبران یا�دموکراسی؟ نفی جامعهٔ مصرفی یا توجیه افزایش تولید؟ گیوتین یا الغاء مجازات مرگ؟ این ها هیچ کدام تعیین کننده نیست. آنچه باعث می شود کسی چپ باشد، این نظریه یا آن نظریهٔ سیاسی نیست، بلکه قدرت و جذابیت �کیچ� است که هر نظریه ای را در خود جذب می کند و آن را، راهپیمایی بزرگ در مسیر تعالی و پیشرفت می نامد. �
و باز می نویسد:
ماهیت �کیچ� توسط یک خط مشی سیاسی مشخص نمی شود، بلکه نوعی تصورات، استعاره ها و یک فرهنگ خاص به آن هویت می بخشد؛ بنابراین ممکن است عرف و عادات را کنار گذاشت و برخلاف منافع یک کشور کمونیستی به راه پیمایی و تظاهرات پرداخت. �

کیچ� ( به�آلمانی:�Kitsch ) واژه ای�آلمانی�به معنی پر زرق و برق، چشم پرکن، آبکی و پرطمطراق است. این واژه به آثار هنری اطلاق می شود که در مقیاس انبوه تولید می شوند و تقلید ناموفقی از استانداردهای�زیباشناسی�فرهنگ�نخبه�هستند.
...
[مشاهده متن کامل]

این واژه در برگردان�فرانسوی�جستار مشهور�هرمان بروخ�به معنای �هنر�پست� آورده شده است اما�میلان کوندرا�این معنی را سوء تعبیر می داند و معتقد است با این معنا، �کیچ� چیزی جز اثری ساده و ناشی از بد سلیقگی نیست.
واژه کیچ در قلمرو�هنر�به معنای آثار تکراری، تقلیدی و قابل دسترس است که با ویژگی هایی نظیر تکرار امر آشنا، تکثر، تقلید، بهره گیری از عواطف کاذب، به جای تعقل و دور بودن از ایده همراه است. واژه نامه آمریکن هریتیج کیچ را حالت احساسی عوامانه و مبتذل و ذوق سطح پائین ولی پرمدعا توصیف کرده است. میلان کوندرا �در �هنر رمان� دربارهٔ این واژه نوشته است:
نگرش کیچ و رفتار کیچ وجود دارد. نیاز انسان کیچ منش ( به�آلمانی:�Kitschmensch ) به کیچ، عبارت است از نیاز به نگریستن خویشتن در آینهٔ دروغ زیباکننده، و بازشناختن خشنودانه و شادمانهٔ خویش در این آینه. در نظر�بروخ، کیچ از دیدگاه تاریخی، به�رمانتیسم�احساساتی قرن نوزدهم مربوط می شود. زیرا در�آلمان�و�اروپای مرکزی، قرن نوزدهم بسی رمانتیک تر از نقاط دیگر ( و خیلی کمتر از�رئالیست ) بوده است؛ در این جاست که کیچ بی اندازه شکفته می شود، در این جاست که کلمهٔ کیچ پدید می آید و هنوز هم فراوان به کار برده می شود. ما در�پراگ�دشمن اصلی هنر را در کیچ دیده ایم. در�فرانسه�چنین نیست. در این جا در مقابل هنر حقیقی، تفریح و تفنن گذاشته می شود، و در مقابل هنر وزین و والا، هنر سبک مایه و رشدنایافته؛ و اما من هرگز از رمان های پلیسی�آگاتا کریستی�به خشم نیامده ام! در عوض، �چایکوفسکی، �راخمانینوف، �هوروویتز�وقتی که�پیانو�می زند، فیلم های بزرگ�هالیوودی، �کرامر بر ضد کرامر، �دکتر ژیواگو� ( بیچاره�پاسترناک! ) ، کسانی و چیزهایی هستند که من عمیقاً و صمیمانه از آن ها نفرت دارم؛ و بیش از پیش از روحیهٔ کیچ موجود در آثاری که از نظر شکل مدعی�نوگرایی اند�برآشفته می شوم. ( اضافه کنم: نفرتی که�نیچه�نسبت به �کلمه های زیبا� و �رداهای نمایشی��ویکتور هوگو�در خود احساس می کرد، نشانهٔ بیزاری از کیچ قبل از پیدایش کلمهٔ آن بود )

بپرس