کیوان، مرتضی (اصفهان ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۳۳ش)
کیوان، مرتضی
نویسنده، شاعر، منتقد، روزنامه نگار. پس از دریافت دیپلم در وزارت راه استخدام شد و پس از یک دورۀ فنی به همدان رفت. عاشق ادبیات بود و در مجله ها و نشریات مترقی آن دوره مطالبی در نقد ادبی می نوشت. پس از اشغال ایران و فرار رضاشاه به تهران آمد. در ۱۳۲۰ش، به حزب توده پیوست. با ادبا و شعرایی ازجمله احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، فریدون رهنما، سیاوش کسرایی، و محمدجعفر محجوب دوست و آشنا بود. در اسفند ۱۳۲۶ش، با عده ای از روزنامه نگاران مبارز، اتحادیۀ «نویسندگان مطبوعات ایران» را تأسیس کرد. اولین کارهای خود را در مجلۀ جهان نو، به صاحب امتیازی میرحسین حجازی، چاپ کرد. با مجلۀ بانو، به سوی آینده (ارگان حزب توده)، کبوتر صلح، نشریه ای کوچک به مدیریت جهانگیر بهروز و همکاری گروهی از نویسندگان چپ کار می کرد و همچنین با نشریۀ شیوه که در آن نقد می نوشت. نیز در مطبوعات دهۀ ۲۰، ازجمله شهباز و سوگند، با امضای دلپاک، آفریده، آبنوس، بیزار، پگاه، مطلب می نوشت. در ۱۳۳۳ دستگیر و زندانی و به بندرعباس تبعید شد. در شهریور همان سال پس از دستگیری مجدد همراه سرهنگ سیامک و سروان مختاری محکوم و در ۲۷ مهر اعدام شد. پوری سلطانی (کتابدار برجستۀ ایرانی) همسر او بوده.
کیوان، مرتضی
نویسنده، شاعر، منتقد، روزنامه نگار. پس از دریافت دیپلم در وزارت راه استخدام شد و پس از یک دورۀ فنی به همدان رفت. عاشق ادبیات بود و در مجله ها و نشریات مترقی آن دوره مطالبی در نقد ادبی می نوشت. پس از اشغال ایران و فرار رضاشاه به تهران آمد. در ۱۳۲۰ش، به حزب توده پیوست. با ادبا و شعرایی ازجمله احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، فریدون رهنما، سیاوش کسرایی، و محمدجعفر محجوب دوست و آشنا بود. در اسفند ۱۳۲۶ش، با عده ای از روزنامه نگاران مبارز، اتحادیۀ «نویسندگان مطبوعات ایران» را تأسیس کرد. اولین کارهای خود را در مجلۀ جهان نو، به صاحب امتیازی میرحسین حجازی، چاپ کرد. با مجلۀ بانو، به سوی آینده (ارگان حزب توده)، کبوتر صلح، نشریه ای کوچک به مدیریت جهانگیر بهروز و همکاری گروهی از نویسندگان چپ کار می کرد و همچنین با نشریۀ شیوه که در آن نقد می نوشت. نیز در مطبوعات دهۀ ۲۰، ازجمله شهباز و سوگند، با امضای دلپاک، آفریده، آبنوس، بیزار، پگاه، مطلب می نوشت. در ۱۳۳۳ دستگیر و زندانی و به بندرعباس تبعید شد. در شهریور همان سال پس از دستگیری مجدد همراه سرهنگ سیامک و سروان مختاری محکوم و در ۲۷ مهر اعدام شد. پوری سلطانی (کتابدار برجستۀ ایرانی) همسر او بوده.